بیماری های مشابه

همانژیوم میکروونولار (Microvenular Hemangioma)، که با نام‌های آنژیوم میکروکاپیلاری (Microcapillary Angioma) یا همانژیوم میکروکاپیلاری (Microcapillary Hemangioma) نیز شناخته می‌شود، یک تکثیر عروقی خوش‌خیم و نادر است که به‌صورت اکتسابی رخ می‌دهد. این ضایعه معمولاً به‌صورت یک پاپول، پلاک یا ندول منفرد و بدون علامت با رنگ بنفش تا قرمز در اندام‌ها یا تنه ظاهر می‌شود. بیشتر در بزرگسالان جوان دیده می‌شود و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در برخی موارد ممکن است خارش، حساسیت یا ضایعات متعدد وجود داشته باشد.

همانژیوم مویرگی لوبولار (Lobular capillary hemangiomas)، که به عنوان گرانولوم پیوژنیک (pyogenic granulomas) نیز شناخته می‌شوند، ضایعات عروقی خوش‌خیم و به سرعت رشد کننده‌ای هستند که معمولاً به صورت تکی ظاهر می‌شوند. علت‌شناسی (etiology) این ضایعات ناشناخته است. این ضایعات ممکن است درون دیگر ناهنجاری‌های عروقی مانند همانژیوم‌های بزرگ‌تر یا تلانژکتازی‌های سطحی (superficial telangiectases) ایجاد شوند. تروما (trauma) نیز می‌تواند به بروز این ضایعات منجر شود. هنگامی که بیش از یک گرانولوم پیوژنیک وجود دارد، ممکن است به صورت خوشه‌ای یا آگمیناته (agminated) باشند.

آنژیوم گیلاسی (همانژیوم گیلاسی) یک ماکول کوچک (منطقه نرمی، کوچک، صاف) یا پاپول (برجستگی کوچک و جامد) است که از رشد بیش از حد رگ‌های خونی ریز در پوست ایجاد می‌شود. آنژیوم گیلاسی به طور مشخص به رنگ قرمز یا ارغوانی است. آنها اغلب ابتدا در اواسط بزرگسالی ظاهر می شوند و معمولاً با افزایش سن تعدادشان افزایش می یابد. آنژیوم گیلاسی غیر سرطانی (خوش خیم) است و در بزرگسالان شایع است. راه های درمان چری همانژیوم، راه های تشخیص چری همانژیوم، راه های مراقبت چری همانژیوم

تومورهای گلوموس (Glomus Tumors) نئوپلاسم‌های خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های گلوموس، عروق خونی و سلول‌های عضله صاف تشکیل شده‌اند. این تومورها بر اساس نوع سلول غالب به سه دسته تقسیم می‌شوند: گلومانژیوم (Glomangioma) که ۶۰ درصد موارد را شامل می‌شود، تومورهای جامد گلوموس (Solid Glomus Tumors) که ۲۵ درصد موارد را در بر می‌گیرند، و گلومانژیومیوم (Glomangiomyoma) که ۱۵ درصد موارد را شامل می‌شود. این تومورها به دو شکل وجود دارند: منفرد و متعدد. شایع‌ترین محل بروز این تومورها در انتهای دور اندام‌ها است. تومورهای متعدد گلوموس به صورت الگوی اتوزومال غالب (Autosomal-Dominant) با نفوذ ناقص به ارث می‌رسند.

تلانژکتازی هموراژیک ارثی (Hereditary hemorrhagic telangiectasia یا HHT)، که با نام بیماری اوسلر-وبر-رندو نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی اتوزومال غالب است (موارد نادر ممکن است پراکنده باشند) که باعث ایجاد تلانژکتازی‌های مخاطی‌پوستی و احمال شریانی‌وریدی (arteriovenous malformations یا AVMs) می‌شود. چندین شکل ژنتیکی از این بیماری وجود دارد: نوع ۱ با جهش در ژن اندوگلین روی کروموزوم ۹ (ENG)، نوع ۲ با جهش در ژن کیناز مشابه گیرنده اکتیوین ۱ روی کروموزوم ۱۲ (ACVRL1)، نوع ۳ با نقصی که هنوز تعریف نشده است، و پولیپوزیس جوانان / HHT با جهش در ژن SMAD4. شیوع AVMهای ریوی و مغزی در نوع ۱ بالاتر است، در حالی که AVMهای کبدی در نوع ۲ شایع‌تر هستند. پولیپوزیس جوانان / HHT با پولیپ‌های روده‌ای مشخص می‌شود و ممکن است AVMها نیز وجود داشته باشند. شایع‌ترین نوع HHT، نوع ۱ است و پس از آن نوع ۲ قرار دارد؛ نوع ۳ نادر است.

ناهنجاری‌های لنفاوی (LMs) شامل وزیکول‌ها یا کیست‌هایی هستند که با مایع لنفاوی پر شده‌اند. ناهنجاری‌های لنفاوی ماکروکیستیک (Macrocystic LMs)، که قبلاً به عنوان کیستیک هیگروما (cystic hygroma) شناخته می‌شدند، دارای قطری بیش از ۱ سانتی‌متر هستند. ناهنجاری‌های لنفاوی میکروکیستیک (Microcystic LMs)، که قبلاً به نام لنفانژیوم سرکوم‌سکریپتوم (lymphangioma circumscriptum)، لنفانژیوم سیمپلکس (lymphangioma simplex)، همانژیوم وریکوز (verrucous hemangioma)، و آنژیوکراتوم سرکوم‌سکریپتوم (angiokeratoma circumscriptum) شناخته می‌شدند، یک اختلال خوش‌خیم مادرزادی است که شامل کانال‌های لنفاوی سطحی متسع یا کیست‌های بزرگ پر از مایع لنفاوی است.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

خال اسپیتز (Spitz nevus) که به عنوان خال دوکی و اپیتلیالی (spindle and epithelial cell nevus) نیز شناخته می‌شود، یک خال ملانوسیتی خوش‌خیم است که به طور کلاسیک به صورت یک پاپول گنبدی شکل، متقارن، صاف و به رنگ صورتی تا قرمز با اندازه کمتر از ۵-۶ میلی‌متر بر روی سر، گردن یا اندام‌های تحتانی ظاهر می‌شود. در بزرگسالان، این ضایعات ممکن است به رنگ قرمز-قهوه‌ای یا قهوه‌ای تیره و به شدت رنگ‌دانه‌ای باشند.

سرطان سلول پایه‌ای (Basal Cell Carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون نفر در ایالات متحده به BCC مبتلا می‌شوند. این بیماری نوعی نئوپلاسم از کراتینوسیت‌های پایه‌ای است که در مردان بیشتر از زنان یافت می‌شود. میزان ابتلا به BCC در دهه‌های اخیر افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در تقریباً هر سنی دیده شود، اما شیوع آن در افراد مسن بیشتر است و میانگین سنی تشخیص ۶۸ سال است.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

کوندیلومای آکومیناتا (Condyloma acuminata) زگیل‌هایی هستند که به دنبال عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس، یک DNA دو رشته‌ای است که به خانواده پاپیلوماویریده (Papillomaviridae) تعلق دارد. دوره نهفتگی (incubation period) از زمان تماس تا بروز ضایعه می‌تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.