بیماری های مشابه

مهاجرت لارو پوستی (Cutaneous larva migrans) که با نام‌هایی همچون خزش پوستی، درماتیت خزنده، عفونت کرم شنی، خارش لوله‌کش و خارش شکارچی اردک نیز شناخته می‌شود، یک عفونت انگلی در اپیدرم پوست است. این بیماری به‌وسیله لاروهای کرم قلاب‌دار (hookworms) که به سگ‌ها و گربه‌های خانگی یا انسان‌ها (شامل Ancylostoma braziliense، Ancylostoma caninum، Uncinaria stenocephala و Bunostomum phlebotomum) حمله می‌کنند، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق راه رفتن با پای برهنه روی خاک یا شن آلوده به مدفوع سگ یا گربه که حاوی لارو است، منتقل می‌شود. پس از تماس با پوست، لاروها به اپیدرم نفوذ کرده و به‌صورت مارپیچی یا به شکل "مارمانند"، در اپیدرم مهاجرت می‌کنند.

دِرموگرافیسم یک واکنش غیرطبیعی به شکل کهیر (wheal) و قرمزی (flare) در پوست است که با فشار ایجاد می‌شود. این واکنش طی چند دقیقه شکل می‌گیرد و معمولاً بدون علائم است، اگرچه در برخی موارد با خارش (pruritus) همراه است. لمس یا مالش ناخواسته پوست می‌تواند به تشکیل کهیرهای خطی منجر شود. علت دِرموگرافیسم ناشناخته است، اما از نظر بالینی شبیه به کهیر (urticaria) به نظر می‌رسد و در بیماران مبتلا به کهیر و درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) بیشتر مشاهده می‌شود.

گناتواستومازیس (Gnathostomiasis) یک عفونت کرمی (helminth) است که پس از مصرف ماهی خام، قورباغه، مرغ یا گوشت خوک آلوده به گناتواستومای اسپینیگِروم (Gnathostoma spinigerum) و سایر گونه‌های جزئی گناتواستوما به وجود می‌آید.

میاستیس پوستی، که به عنوان میاستیس درمال، آلودگی به مگس بوت انسان، آلودگی به مگس واربل یا آلودگی به مگس تومبو نیز شناخته می‌شود، یک آلودگی محدود به خود ناشی از لارو مگس در پوست یا ضمائم پوستی است. این بیماری در میان مسافرانی که از آمریکای جنوبی (با شیوع بالا در معرض‌گذاری و عفونت در بلیز و بولیوی) یا آفریقای زیر صحرا بازمی‌گردند، شایع است.

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

عفونت با دیپلوکوک گرم-منفی نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) مسئول مننگوکوکسمی حاد است، یک بیماری شدید که معمولاً در اپیدمی‌های کوچک رخ می‌دهد. نایسریا مننژیتیدیس از طریق قطرات تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود و نازوفارنکس انسان تنها مخزن شناخته شده آن است.

تزریق زیرجلدی هپارین می‌تواند وضعیت هایپرکوآگولابل (hypercoagulable state) را ایجاد کند که منجر به ترومبوز داخل عروقی (intravascular thrombosis)، انفارکتوس (infarction) و در نهایت نکروز پوستی (skin necrosis) می‌شود. این حالت معمولاً در زنان دیابتی که دوز بالای آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند رخ می‌دهد، اما برخلاف نکروز کومادین (Coumadin necrosis یا نکروز وارفارین)، نکروز هپارین (heparin necrosis) با فراوانی نسبی در مردان نیز دیده می‌شود. ترومبوآمبولی کشنده (lethal thromboembolism) گزارش شده است. واکنش‌های حساسیتی (hypersensitivity reactions) به هپارین می‌تواند رخ دهد که با نکروز پوستی مرتبط نیستند.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک با پلی‌آنژئیت (Eosinophilic Granulomatosis with Polyangiitis یا EGPA)، که به عنوان آنژئیت گرانولوماتوز آلرژیک نیز شناخته می‌شود و پیش‌تر به نام سندرم چرگ-استراوس (Churg-Strauss syndrome) معروف بود، یک اختلال چند سیستمی است که با علائمی همچون آسم، رینوسینوزیت مزمن، ائوزینوفیلی محیطی و واسکولیت سیستمیک عروق کوچک تا متوسط مشخص می‌شود.

پلی‌آرتریت ندوزا (PAN) به واسکولیت نکروزان سیستمیک در شریان‌های با اندازه متوسط و گاهی کوچک اشاره دارد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما احتمالاً شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی، آنتی‌بادی‌های خودایمنی، واسطه‌های التهابی و مولکول‌های چسبندگی می‌شود.

پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (Thrombotic Thrombocytopenic Purpura یا TTP) می‌تواند یک بیماری شدید و تهدیدکننده زندگی باشد که با کم‌خونی همولیتیک میکروآنژیوپاتیک (microangiopathic hemolytic anemia)، ترومبوسیتوپنی (thrombocytopenia) و اختلال در عملکرد ارگان‌ها مشخص می‌شود.