بیماری های مشابه

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) مجموعه‌ای از پلی‌نوروپاتی‌های نادر، حاد و مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات مختلفی دارد. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینه‌کننده و آکسونال. انواع دمیلینه‌کننده شامل پلی‌نوروپاتی دمیلینه‌کننده التهابی حاد (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) می‌باشند. انواع آکسونال شامل نوروپاتی آکسونال حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونال حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) هستند.

مسمومیت می‌تواند به دلیل قرار گرفتن در معرض ارگانوفسفات‌ها (Organophosphates) رخ دهد که فعالیت کولین‌استراز (Cholinesterase) را مهار کرده و ممکن است باعث مسمومیت کولینرژیک (Cholinergic Toxicity) شوند. ارگانوفسفات‌ها در حشره‌کش‌ها و عوامل عصبی استفاده می‌شوند. سطوح سمی ممکن است از طریق بلع، استنشاق یا جذب از طریق پوست وارد بدن شوند. مسمومیت با ارگانوفسفات ممکن است به دلیل مصرف غذای آلوده یا تماس با لباس‌های آلوده رخ دهد. قرارگیری در معرض از طریق استنشاق یا دهانی منجر به بروز علائم ظرف ۳ ساعت می‌شود، در حالی که جذب پوستی ممکن است تا ۱۲ ساعت طول بکشد تا افراد مبتلا علائم را نشان دهند.

مسمومیت با تالیوم (Thallium) ناشی از تماس سمی با این فلز سنگین است که بدون بو، بی‌رنگ و بدون طعم می‌باشد. سمیت این فلز باعث آسیب‌های عصبی، چشمی، پوستی و گوارشی می‌شود. دوزهای سمی ممکن است از طریق بلع، جذب از پوست یا استنشاق گرد و غبار آلوده وارد بدن شوند.

فلج ناشی از کنه یک علت نادر برای نوروپاتی محیطی حاد (acute peripheral neuropathy) است که توسط سمی که در زمان گزش کنه آزاد می‌شود، ایجاد می‌شود. گزش گونه‌های مختلفی از کنه می‌تواند منجر به فلج ناشی از کنه شود. در ایالات متحده، گونه‌های کنه Dermacentor andersoni و Dermacentor variabilis بیشترین ارتباط را با این نوع فلج دارند. میزان واقعی وقوع و شیوع فلج ناشی از کنه ناشناخته است، اما این عارضه نادری از بیماری‌های منتقله از طریق کنه است. علاوه بر ایالات متحده، در استرالیا نیز گونه‌های کنه‌ای وجود دارند که می‌توانند باعث فلج ناشی از کنه شوند.

سندرم دمیلیناسیون اسمزی (Osmotic Demyelination Syndrome یا ODS)، که به عنوان میلینولیز مرکزی پونتین و اکستراپونتین (central pontine and extrapontine myelinolysis) نیز شناخته می‌شود، شرایطی است که به علت تخریب غلاف میلین (myelin sheath) اطراف اعصاب در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌شود. اعتقاد بر این است که این آسیب ناشی از تغییرات سریع اسمزی در سیستم عصبی مرکزی است که منجر به ورود آب به سلول‌های مغزی و تورم مغز می‌شود و سپس به از دست دادن حجم از سلول‌های مغزی و مرگ سلولی منجر می‌گردد. این وضعیت به طور معمول از تصحیح سریع هیپوناترمی (hyponatremia) حاصل می‌شود، اما می‌تواند در بیماران با اختلالات الکترولیتی دیگر، سوء تغذیه، سوختگی‌های شدید، اختلال مصرف الکل، نارسایی کلیه یا بیماری کبد نیز مشاهده شود. پونز (pons) قسمتی از مغز است که معمولاً بیشترین آسیب را می‌بیند، اما نواحی دیگر مغز نیز ممکن است درگیر شوند.