بیماری های مشابه

اگزمای ترک‌دار (Eczema craquelé) که به عنوان خارش زمستانی (winter itch)، اگزمای استئاتوتیک (asteatotic eczema)، اگزمای خشکی (xerotic eczema) و درماتیت خشکی‌زا (desiccation dermatitis) نیز شناخته می‌شود، نمایانگر انتهای طیف خشکی پوست (xerosis) است.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. ایکتیوز ولگاریس یک بیماری پوستی است که منجر به خشکی و پوسته پوسته شدن پوست به خصوص در بازوها و پاها می شود. نام آن از کلمه یونانی به معنای ماهی گرفته شده است و به ظاهر ماهی مانند و پوسته پوسته پوست اشاره دارد. ایکتیوز ولگاریس می تواند در خانواده ها ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس ارثی)، یا ممکن است در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس اکتسابی). نوع ارثی که ایکتیوز ولگاریس مادرزادی نیز نامیده می شود، اولین بار در اوایل دوران کودکی ظاهر می شود و بیش از ۹۵ درصد موارد ایکتیوز ولگاریس را تشکیل می دهد. ایکتیوز ولگاریس ارثی بعد از بلوغ بهبود می یابد. نوع اکتسابی معمولاً در بزرگسالی ایجاد می شود و در نتیجه یک بیماری داخلی یا استفاده از برخی داروها ایجاد می شود. درمان ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)، راه های مراقبت ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)

ایکتيوزیس وابسته به کروموزوم X، یک اختلال وابسته به کروموزوم X و مغلوب در کراتینیزاسیون غیرطبیعی است که ناشی از کمبود آنزیم استروئید سولفاتاز (steroid sulfatase) می‌باشد. این آنزیم برای فرایند طبیعی پوسته‌ریزی (desquamation) لایه شاخی پوست (stratum corneum) ضروری است. به‌طور کلاسیک، این بیماری با پوسته‌های کثیف‌نما در دو طرف گردن ("گردن کثیف") و ناحیه اطراف ناف مشخص می‌شود. سایر قسمت‌های تنه و اندام‌ها نیز درگیر هستند، در حالی که صورت، کف دست‌ها و پاها، و همچنین حفرات پشت زانو و آرنج معمولاً سالم می‌مانند.

ایکتیوز لاملار (Lamellar ichthyosis) یک اختلال ارثی است که عمدتاً به دلیل یک خطا در ژن کراتینوسیت ترانس‌گلوتامیناز I (keratinocyte transglutaminase I) رخ می‌دهد و منجر به نقص در تشکیل غلاف سلولی و شاخی شدن (cornification) می‌شود. این بیماری تقریباً همیشه به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نشانه بارز این بیماری وجود یک غشای کلوئیدی (collodion membrane) در زمان تولد است که به دنبال آن، پوسته‌های ضخیم و شبیه به صفحات در بیشتر سطح پوست ظاهر می‌شود. نوزادان کلوئیدی (collodion babies) تمایل به زودرس بودن دارند و با تمامی خطرات مرتبط با زایمان زودرس مواجه هستند.

ایکتیوز اکتسابی (AI) یک بیماری نادر است که در بزرگسالی آغاز می‌شود و معمولاً با بیماری‌های زمینه‌ای همراه است. این بیماری از نظر بالینی مشابه ایکتیوز ولگاریس (ichthyosis vulgaris) است که یک اختلال ارثی خوش‌خیم بوده و در دوران کودکی بروز می‌کند.

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

درماتیت نومولار (Nummular Dermatitis) التهابی است که شامل نواحی سکه ای شکل و برجسته روی پوست می شود که پوسته پوسته و خارش دارند. علت درماتیت نومولار به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد عواملی مانند حمام های مکرر، استفاده از صابون های حساسیت‌زا و خشک ، آب و هوای و قرار گرفتن در معرض لباس های حساسیت زا مانند پشم  احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. افرادی که به درماتیت نومولار مبتلا می شوند معمولا در گذشته به اگزما مبتلا شده بودند.  راش های درماتیت نومولار ممکن است مزمن باشند.‌ این راش ها دائم از بین میروند و دوباره ظاهر می شوند.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

گال یا جَرَب(Scabies)، هجوم پوستی است که توسط کنه کوچکی به نام سارکوپتس اسکابئی (Sarcoptes scabiei var) ایجاد می شود. اسکابیس بسیار مسری است و به سرعت در مناطق شلوغ مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان، مراکز نگهداری از کودکان، زندان‌ها و سایر مکان‌هایی که افراد مدت زمان طولانی را در تماس نزدیک با یکدیگر می‌گذرانند، گسترش می‌یابد. بثورات گال بسیار خارش دار است و زمانی ایجاد می شود که کنه ماده باردار در پوست فرو می رود و تخم می گذارد. سیستم ایمنی بدن انسان به حضور کنه بسیار حساس است و واکنش آلرژیک ایجاد می کند که باعث خارش شدید می شود. اگرچه فردی که مبتلا به گال است معمولاً فقط 10 تا 20 کنه در کل بدن خود دارد، ممکن است تعداد زیادی ضایعات به دلیل این پاسخ آلرژیک وجود داشته باشد. بدون درمان، وضعیت معمولاً بهبود نمی یابد. راه های درمان گال یا جرب، راه های خودمراقبتی گال یا جرب، راه های تشخیص گال یا جرب

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.