بیماری های مشابه

سیاه‌زخم پوستی یکی از چهار سندروم عمده‌ای است که توسط باسیلوس آنتراسیس (Bacillus anthracis)، یک باسیل پوشش‌دار، گرم مثبت و تشکیل‌دهنده اسپور ایجاد می‌شود. سه نوع دیگر سیاه‌زخم شامل سیاه‌زخم استنشاقی (Inhalational Anthrax)، سیاه‌زخم گوارشی (Gastrointestinal Anthrax) و سیاه‌زخم تزریقی (Injection Anthrax) هستند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده آمریکا (CDC)، باسیلوس آنتراسیس را به عنوان یک عامل بیوتروریسم دسته A طبقه‌بندی کرده است. در صورت انتشار عمدی این عامل، احتمال بروز سندروم‌های استنشاقی و پوستی بیشتر است. سیاه‌زخم پوستی در مناطق بومی (مانند ترکیه) به دلیل تماس با حیوانات آلوده رخ می‌دهد. در سال ۲۰۰۱، مواردی از سیاه‌زخم پوستی در ایالات متحده به دلیل مواجهه عمدی گزارش شد.

ندول‌های ملکر (Milker's nodules)، که به نام‌های پاراواکسی‌نیا (paravaccinia) یا سودوکاوپاکس (pseudocowpox) نیز شناخته می‌شوند، یک بیماری پوستی است که از گاوهای شیری به انسان منتقل می‌شود. این عفونت خودمحدودشونده توسط ویروسی از خانواده پاراپاکس (parapox virus) ایجاد می‌شود. در انسان، این ویروس باعث ایجاد ضایعاتی بر روی مناطقی از پوست می‌شود که به طور مستقیم با گاو در تماس هستند، به طور کلاسیک دست‌ها، مچ‌ها و بازوها.

اورف از طریق تماس مستقیم به انسان منتقل می‌شود که معمولاً در دامدارها، کشاورزان، قصاب‌ها و دامپزشکان رخ می‌دهد. اورف با یک یا چند پاپول، پوسچول یا نودول در ناحیه‌ای از بدن که در معرض این حیوانات یا محصولات دامی بوده، ظاهر می‌شود. تب خفیف (معمولاً به مدت 3 تا 4 روز) و حالت ناخوشی با عفونت همراه است. ممکن است لنفانژیت ثانویه و لنفادنوپاتی محدود وجود داشته باشد. خودآلوده شدن (خود تلقیحی) که منجر به زخم‌های بیشتر شود، ممکن است اتفاق بیفتد، اما انتقال از انسان به انسان مستند نشده است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک عفونت شایع است که می‌تواند باعث ایجاد زخم‌های پوستی یا دهانی شود، که اغلب تبخال یا تاول‌ تب نامیده می‌شوند. اولین ابتلا، تبخال اولیه نامیده می شود، که اغلب شدیدتر از عفونت های تبخال ثانویه یا عود کننده است. راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال) ، راه های خود مراقبتی ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)، راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)

امپاکس (Mpox که به عنوان آبله میمونی نیز شناخته می‌شود) یک عفونت نادر ویروسی است که شباهت‌هایی به آبله دارد اما خفیف‌تر است. امپاکس بسیار مسری است و از طریق تماس فیزیکی نزدیک یا تماس با پارچه‌ها، اشیا یا سطوح پخش می‌شود. همچنین می‌تواند از حیوانات به انسان یا برعکس منتقل شود. عفونت امپاکس باعث ایجاد بثورات خارش‌دار و اغلب دردناک می‌شود. ممکن است بیماران تب، سردرد، کمردرد یا دیگر دردهای بدن، و/یا تورم غدد را قبل یا بعد از ظهور بثورات تجربه کنند. التهاب مخاطی مانند التهاب گلو (فارنژیت) و/یا التهاب مقعد (پروکتیت) نیز ممکن است رخ دهد. بثورات ممکن است از ناحیه تناسلی یا مقعد شروع شود یا بر روی صورت، دهان، تنه، دست‌ها یا پاها، یا بازوها و پاها ظاهر شود. ممکن است تعداد کمی زخم یا تعداد زیادی وجود داشته باشد.

انتقال ویروس واکسینیا (واکسن آبله)، که ویروسی زنده و بسیار درماتوتروفیک است، از محل واکسیناسیون به پوست و مخاط، یک رویداد نامطلوب شایع در واکسیناسیون آبله است. این امر به دلیل تمایل به خاراندن محل واکسیناسیون که حاوی ویروس زنده واکسینیا است (یا به‌طور کمتر معمول، به دلیل دست زدن به گاز یا مواد دیگری که محل را پوشانده یا با آن در تماس هستند) رخ می‌دهد.

آبله یک عفونت مسری و اغلب کشنده است که توسط ویروس واریولا (variola virus) ایجاد می‌شود. این بیماری در دو شکل بالینی ظاهر می‌شود: آبله بزرگ (variola major) که میزان مرگ و میر تاریخی آن ۳۰ درصد است و آبله کوچک (variola minor) که بیماری خفیف‌تری شبیه به آبله ایجاد می‌کند و میزان مرگ و میر تاریخی آن کمتر از ۱ درصد است.