انتقال ویروس واکسینیا (واکسن آبله)، که ویروسی زنده و بسیار درماتوتروفیک است، از محل واکسیناسیون به پوست و مخاط، یک رویداد نامطلوب شایع در واکسیناسیون آبله است. این امر به دلیل تمایل به خاراندن محل واکسیناسیون که حاوی ویروس زنده واکسینیا است (یا به‌طور کمتر معمول، به دلیل دست زدن به گاز یا مواد دیگری که محل را پوشانده یا با آن در تماس هستند) رخ می‌دهد.

کاشت ناخواسته

کاشت ناخواسته (inadvertent implantation) می‌تواند از طریق خود تلقیح (autoinoculation) یا تماس با فردی که اخیراً واکسن زده است، رخ دهد و ممکن است از ضایعات تکی تا درگیری وسیع پوست مختل شده در بیماران مبتلا به اگزما، آکنه، اختلالات پوستی با ضایعات باز، و بیماری‌های التهابی چشم، به ویژه آن‌هایی که با استروئیدها درمان می‌شوند، متغیر باشد.

خطرات در نقص ایمنی سلولی

در افرادی با نقص ایمنی سلولی، کاشت می‌تواند جدی و تهدیدکننده حیات باشد و به واکسینیای پیش‌رونده (progressive vaccinia) منجر شود. هرچند هیچ گروه سنی از این امر مستثنی نیست، کودکان به دلیل تمایل به خاراندن محل واکسیناسیون، بیشتر در معرض تلقیح گسترده‌تر قرار دارند. بزرگسالان اغلب ویروس را بر روی صورت خود به دلیل آلودگی ناخواسته دست‌ها یا از طریق فومیت‌ها (fomites) کاشت می‌کنند.