بیماری های مشابه

ریزش مو تلوژن (Telogen effluvium) یک نوع ریزش موی غیرزخمی (nonscarring alopecia) است که با ریزش بیش از حد مو در تمام پوست سر مشخص می‌شود. در هر زمان معین، حدود ۹۰٪ از موهای طبیعی سر در فاز آناژن (رشد) و ۱۰٪ در فاز تلوژن (ریزش) قرار دارند. در ریزش مو تلوژن، درصد فولیکول‌ها در فاز تلوژن چرخه رشد مو به بیش از ۲۰٪ افزایش می‌یابد. این انتقال زودرس فولیکول‌های مو به فاز تلوژن ممکن است در پاسخ به استرس‌های فیزیکی، فیزیولوژیکی یا روانی حاد، بیماری‌های سیستمیک یا تغییرات هورمونی (از جمله بارداری) رخ دهد. علل شامل جراحی‌های عمده، تب‌های بالا، داروها، بی‌اشتهایی عصبی و بولیمیا نروزا، رژیم‌های غذایی مد (به‌ویژه رژیم‌های کم پروتئین)، زایمان، از دست دادن شدید خون، کمبود تغذیه‌ای (به‌ویژه پروتئین، آهن و روی) و بیماری‌های جدی (بیماری تیروئید، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، بیماری التهابی روده، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اختلالات لنفوپرولیفراتیو) می‌شوند. ریزش مو تلوژن شایع‌ترین آلوپسی مرتبط با بیماری سیستمیک است.

آلوپسی ناشی از تروما (Traumatic Alopecia) به علت کشیده شدن شدید موها در اثر اصطکاک مکانیکی، فشار یا تروما (Trauma) فیزیکی رخ می‌دهد. انواع آلوپسی ناشی از تروما شامل تریکوتیلومانیا (Trichotillomania) خودایجادشده؛ آلوپسی کششی (Traction Alopecia) ناشی از بافتن موها به شکل محکم، دم اسبی‌ها یا روش‌های صاف‌کردن مو؛ فشار طولانی‌مدت بر پوست سر نوزادان در حالت خوابیده؛ و آلوپسی ناشی از سوءاستفاده فیزیکی است. تشخیص آلوپسی ناشی از سوءاستفاده از سایر اشکال آلوپسی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

ریزش موی الگوی مردانه (Male pattern alopecia) یا آلوپسی آندروژنتیک (androgenetic alopecia)، به‌طور عمده در بزرگسالان دیده می‌شود، اما می‌تواند به عنوان یک علت ریزش مو در کودکان و نوجوانان نیز بروز کند. مانند ریزش موی الگوی مردانه در بزرگسالان، آلوپسی آندروژنتیک در کودکان نیز با دی‌هیدروتستوسترون (dihydrotestosterone) مرتبط است که باعث کوچک شدن فولیکول‌های موی حساس به آندروژن می‌شود. در پسران نوجوان، ریزش موی الگوی مردانه با نازک شدن مو که بیشتر در ناحیه ورتکس (vertex) و دو طرف شقیقه‌ها (bilateral temples) مشهود است، بروز می‌کند که مشابه با الگوی ریزش مو در مردان بالغ است. اما در پسران قبل از بلوغ، این نوع ریزش مو می‌تواند به صورت نازک شدن و عریض شدن موها که بیشتر در قسمت میانی سر مشهود است، بروز کند، الگویی که بیشتر مشخصه آلوپسی الگوی زنانه (female pattern alopecia) است.

آلوپسی آندروژنتیک که به نام آلوپسی الگوی زنانه نیز شناخته می‌شود، یکی از علل شایع آلوپسی غیر زخمی (nonscarring alopecia) در جمعیت بزرگسال است، اما در کودکان و نوجوانان نیز گزارش شده است.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

آلوپسی کششی (Traction Alopecia) یک وضعیت بالینی پوست سر است که به دلیل آسیب به ساقه مو ایجاد می‌شود. این آسیب معمولاً نتیجه روش‌های مختلف آرایش مو است که شامل بافتن محکم، استفاده از باندهای کشی و رول‌های محکم، دم‌اسبی‌های تنگ، بافت‌های تزئینی (cornrows)، و شانه زدن یا حرارت بیش از حد در ریشه مو می‌شود. موهایی که به صورت شیمیایی صاف شده‌اند، در صورت استفاده از این سبک‌ها، بیشتر مستعد آلوپسی کششی هستند. این وضعیت در ابتدا به صورت آلوپسی غیرزخم‌دار ظاهر می‌شود، اما اگر درمان نشود یا آسیب ادامه یابد، می‌تواند به ریزش موی دائمی منجر شود.

ریزش موی آناژن (Anagen Effluvium) نوعی آلوپسی غیرزخمی است که با از دست دادن ناگهانی موی آناژن (مویی که در فاز رشد است) همراه است و منجر به ریزش موی شدید می‌شود. این وضعیت معمولاً به‌دلیل رخدادی که ظرفیت میتوزی و متابولیک موی آناژن را مختل می‌کند، مثل درمان شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و برخی بیماری‌های التهابی، ایجاد می‌شود. در هر زمان معین، تقریباً ۹۰ درصد موی سر طبیعی در فاز آناژن قرار دارد که منجر به شکستگی مو و کاهش حجم می‌شود. در ریزش موی آناژن، سلول‌های تکثیرشونده در پیاز مو در فاز آناژن متوقف می‌شوند، در حالی که سلول‌های بنیادی ناحیه بولژ (bulge) محفوظ می‌مانند، بنابراین ریزش مو معمولاً قابل برگشت است. تا ۸۰ تا ۹۰ درصد ریزش مو می‌تواند رخ دهد. فاصله زمانی بین رخداد محرک یا مواجهه و ریزش مو به‌طور معمول ۱ تا ۴ هفته است، برخلاف هفته‌ها تا ماه‌ها در ریزش موی تلوژن (telogen effluvium).

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.

تریشوتیلومانیا (کشیدن مو) یک تمایل قوی برای کشیدن موهای خود است که منجر به آلوپسی (alopecia) یا ریزش مو می‌شود. این عمل ممکن است به عنوان روشی برای تنظیم احساسات (emotional regulation) عمل کند، به طوری که محرک آن به کاهش استرس یا دیگر احساسات منفی کمک می‌کند. شدت این وضعیت می‌تواند از یک عادت خفیف تا یک اختلال کنترل تکانه (impulse-control disorder) متغیر باشد. این مشکل در زنان شایع‌تر است و معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود.