بیماری های مشابه

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

زرد زخم (Impetigo) شایع‌ترین عفونت پوستی در نوزادان است و عفونت زرد زخم در درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) دومین عفونت شایع به شمار می‌آید. این بیماری که به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) یا استرپتوکوک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود، به ناحیه زیر شاخی اپیدرم محدود می‌شود. در اقلیم‌های معتدل، استافیلوکوکوس اورئوس در ۹۰٪ تا ۹۵٪ موارد عامل بیماری است و استرپتوکوکوس پیوژنز یا ترکیبی از هر دو باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز، ۵٪ تا ۱۰٪ موارد را شامل می‌شود. گزارش‌هایی از موارد ابتلا به استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در ۱٪ تا ۱۰٪ از موارد وجود دارد.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

تریشوتیلومانیا (کشیدن مو) یک تمایل قوی برای کشیدن موهای خود است که منجر به آلوپسی (alopecia) یا ریزش مو می‌شود. این عمل ممکن است به عنوان روشی برای تنظیم احساسات (emotional regulation) عمل کند، به طوری که محرک آن به کاهش استرس یا دیگر احساسات منفی کمک می‌کند. شدت این وضعیت می‌تواند از یک عادت خفیف تا یک اختلال کنترل تکانه (impulse-control disorder) متغیر باشد. این مشکل در زنان شایع‌تر است و معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود.

فولیکولیت دکالوانس (Folliculitis decalvans) نوعی شایع از آلوپسی اسکاردهنده (scarring alopecia) است که با فولیکولیت چرکی (suppurative folliculitis) همراه با تخریب فولیکول مو مشخص می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال از هر دو جنس دیده می‌شود، اما می‌تواند در هر زمانی پس از شروع بلوغ نیز بروز کند. ناحیه تاج سر اغلب بیشترین تأثیر را می‌پذیرد. استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) معمولاً از پوستول‌های فولیکولی جدا می‌شود و اعتقاد بر این است که یک واکنش غیرطبیعی از سوی میزبان به این ارگانیسم رخ می‌دهد.

کریون عارضه‌ای است که در اثر واکنش التهابی به عفونت قارچی روی پوست سر (که معمولاً به عنوان قارچ پوست سر (Tinea Capitis) و یا کچلی سر نیز شناخته می‌شود) ایجاد می‌شود. کریون به صورت یک ناحیه ملتهب، ضخیم و پر از چرک ظاهر می شود و ممکن است با تب و تورم غدد لنفاوی در گردن همراه باشد. در صورت عدم درمان، کریون می تواند منجر به ریزش موی دائمی (آلوپسی) شود. راه های درمان کریون، راه های تشخیص کریون، راه های مراقبت کریون

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

آلوپسی کششی (Traction Alopecia) یک وضعیت بالینی پوست سر است که به دلیل آسیب به ساقه مو ایجاد می‌شود. این آسیب معمولاً نتیجه روش‌های مختلف آرایش مو است که شامل بافتن محکم، استفاده از باندهای کشی و رول‌های محکم، دم‌اسبی‌های تنگ، بافت‌های تزئینی (cornrows)، و شانه زدن یا حرارت بیش از حد در ریشه مو می‌شود. موهایی که به صورت شیمیایی صاف شده‌اند، در صورت استفاده از این سبک‌ها، بیشتر مستعد آلوپسی کششی هستند. این وضعیت در ابتدا به صورت آلوپسی غیرزخم‌دار ظاهر می‌شود، اما اگر درمان نشود یا آسیب ادامه یابد، می‌تواند به ریزش موی دائمی منجر شود.

پسودوپلاد بروک (Pseudopelade of Brocq؛ آلوپسی بروک) یک وضعیت نامشخص است که برخی معتقدند نمایانگر مرحله نهایی انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیال (cicatricial alopecia) است و برخی دیگر آن را یک فرآیند اولیه می‌دانند که در آن آلوپسی سیکاتریسیال از ابتدا (ab initio) ایجاد می‌شود. این بیماری به عنوان یک بیماری استثنایی در نظر گرفته می‌شود. اگر بتوان تشخیص قطعی از شکل دیگری از آلوپسی سیکاتریسیال بر اساس ویژگی‌های بالینی، هیستوپاتولوژیک یا ایمونوفلورسانت (immunofluorescent) ارائه داد، اصطلاح پسودوپلاد بروک قابل اعمال نیست.

سلولیت دیسکتینگ پوست سر، که به عنوان "پریفولیکولیتیس کاپیتیس ابسِدنس اِت سوفودیِنس" (perifolliculitis capitis abscedens et suffodiens یا PCAS) نیز شناخته می‌شود، نوعی آلوپسی اسکاردهنده نوتروفیلی (neutrophilic scarring alopecia) است که به دلیل واکنش التهابی غیرطبیعی به آنتی‌ژن‌های استافیلوکوکی (staphylococcal antigens) ایجاد می‌شود. این بیماری با تمایل به انسداد فولیکول و تغییرات التهابی ثانویه شدید در پاسخ به محرک‌های التهابی مانند عفونت باکتریایی مرتبط است. فولیکول مسدود، متسع و پاره می‌شود و کراتین (keratin) در کنار عفونت ثانویه استافیلوکوکی واکنش التهابی را تحریک می‌کند که نوتروفیل‌ها را جذب می‌کند.

شپش سر (Head lice) حشره ای بدون بال است که می تواند موهای سر و گردن را آلوده کند. بارزترین علامت آلودگی به شپش سر (pediculosis capitis) خارش شدید پوست سر است. شپش سر انسان حشره کوچکی است که از خون انسان تغذیه می کند. شپش ماده تخم‌ها (نیت ها) را روی ساقه مو نزدیک پوست سر می‌گذارد و نیت ها محکم به ساقه مو می‌چسبند. شپش ها حدود 8-10 روز بعد از تخم بیرون می آیند و شروع به تغذیه از خون انسان می کند. نیت ها می توانند تا 10 روز جدای از بدن بر وسایلی مانند برس مو، مبلمان و ملحفه زنده بمانند. راه های تشخیص شپش سر، راه های درمان شپش سر، راه های خودمراقبتی شپش سر، راه های از بین بردن شپش سر