بیماری های مشابه

هیپرپاراتیروئیدی اولیه به معنای فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید است که منجر به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (Parathyroid Hormone - PTH) می‌شود و باعث افزایش سطح کلسیم خون (هایپرکلسمی - Hypercalcemia) می‌گردد. علل PHPT شامل آدنومای پاراتیروئید، هیپرپلازی پاراتیروئید و در موارد نادر، کارسینومای پاراتیروئید است. آدنومای پاراتیروئید یک تومور خوش‌خیم است که با تکثیر سلول‌های پاراتیروئید، معمولاً به صورت یک ندول درون غده پاراتیروئید مشخص می‌شود.

سرطان تیروئید در مقایسه با اکثر سرطان‌ها نسبتاً نادر است، اما شایع‌ترین نئوپلاسم (neoplasm) سیستم غدد درون‌ریز است. بروز سرطان تیروئید با افزایش سن افزایش می‌یابد. اگرچه سرطان تیروئید در زنان دو برابر مردان شایع‌تر است، اما معمولاً مردان پیش‌آگهی بدتری دارند. عوامل خطر برای ابتلا به سرطان تیروئید شامل سابقه پرتودرمانی سر یا گردن در دوران کودکی، ندول‌های بزرگ‌تر از ۴ سانتی‌متر، علائم بالینی نگران‌کننده از نظر شواهد تثبیت موضعی تومور و انتشار به غدد لنفاوی، و وجود متاستازهای دور (distant metastases) است.

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

سلول‌های بدخیم کلونال منشأ گرفته از پارانشیم غدد پاراتیروئید تحتانی هستند. به‌ندرت در مدیاستینوم مشاهده می‌شوند. شروع کارسینومای پاراتیروئید ممکن است به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (PTH) مرتبط باشد که منجر به هیپرپاراتیروئیدی اولیه می‌شود. این بیماری با افزایش شدید هورمون پاراتیروئید و هیپرکلسمی متوسط تا شدید مشخص می‌شود. اغلب با توده‌ای در ناحیه گردن بروز می‌کند. علائم و نشانه‌های دیگر شامل درد استخوان، دیسفاژی (اختلال در بلع)، دیسفونی (اختلال در صدا)، ضعف عضلانی، تهوع و استفراغ است.

بیماری فون هیپل-لینداو (Von Hippel-Lindau) با رشد غیرطبیعی عروق خونی (آنجیوماتوزیس) که به دلیل غیرفعال شدن ژن مهارکننده تومور VHL اتفاق می‌افتد، مشخص می‌شود. این بیماری نادر، اتوزومال غالب و نوروکوتانئوس (neurocutaneous)، به تشکیل تومورها و کیست‌های خوش‌خیم و بدخیم در بسیاری از اعضای بدن منجر می‌شود. ویژگی‌های بالینی شامل هما‌نجیوبلاستوماهای شبکیه، سیستم عصبی مرکزی (CNS) و نخاع، فئوکروموسیتوماها (pheochromocytomas)، تومورهای کیسه آندولنفاتیک (endolymphatic sac tumors)، کیست‌های متعدد پانکراس و کلیه، و افزایش خطر تبدیل بدخیم به سرطان سلول‌های کلیوی (renal cell carcinoma) می‌باشند. تظاهرات بالینی بسته به اندازه و محل رشد متفاوت است. علائم معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شوند، اگرچه ممکن است در هر سنی بروز کنند.

نوروفیبروماتوزها گروهی از سه اختلال هستند که به صورت تومورهایی در بافت‌های عصبی مرکزی و محیطی ظاهر می‌شوند. نوروفیبروماتوز نوع ۱ (NF1)، شوانوماتوز وابسته به NF2 (NF2-SWN؛ همچنین به عنوان NF2، نوروفیبروماتوز آکوستیک دوطرفه و نوروفیبروماتوز مرکزی شناخته می‌شود) و شوانوماتوز (SWN) به طور کلی به عنوان بیماری‌های نادری با شیوع به ترتیب ۱ در ۳۰۰۰، ۱ در ۳۳۰۰۰ و ۱ در ۶۰۰۰۰ تولد زنده در نظر گرفته می‌شوند، اما مسئول ایجاد تعداد بیشتری از تومورهای سیستم عصبی نسبت به تمامی بیماری‌های نئوپلاستیک دیگر هستند.