بیماری های مشابه

لکه های سالمون خال های مادرزادی هستند که در اثر انبساط (اتساع) در رگ های خونی ریز پوست به نام مویرگ ها ایجاد می شوند. هنگامی که لکه سالمون روی صورت ایجاد می شود، اغلب به آن بوسه فرشته (angel’s kiss) می گویند، و زمانی که در پشت گردن رخ می دهد، معمولا به عنوان گاز لک لک (stork bite) شناخته می شود. این خال‌های مادرزادی بسیار رایج هستند و تقریباً از هر 10 نوزاد، 7 نوزاد با یک یا چند لکه سالمون به دنیا می‌آیند. ماه گرفتگی در سن 1 تا 2 سالگی محو می شوند (اگرچه برخی از والدین گزارش می دهند که برای سال ها وقتی فرزندشان گریه می کند، لکه های سالمون به طور موقت تیره می شود و دوباره آشکار می شود). لکه سالمون در پشت گردن به هیچ وجه از بین نمی رود اما معمولاً توسط موهای پشت سر پوشیده شده است. لکه های سالمون بزرگ‌تر یا تیره‌تر نمی‌شوند و برخلاف برخی از علائم مادرزادی دیگر، مانند لکه‌های پورت واین، با هیچ سندرمی همراه نیستند. راه های مراقبت از لکه های سالمون خال های مادرزادی

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. همانژیوم نوزادی رشد شایع رگ های خونی است که اندکی پس از تولد ظاهر می شود و در طول سال اول زندگی به سرعت رشد می کند. آنها معمولاً خود به خود بهبود می یابند، در چند سال آینده کوچک می شوند و صاف تر می شوند. در نهایت همانژیوم به طور کامل برطرف می شود یا ممکن است فقط برخی از رگ های خونی یا مقداری زخم بر روی پوست باقی بماند. بیشتر همانژیوم ها فقط پوست را درگیر می کنند، اما در کودکان مبتلا به همانژیوم های متعدد ممکن است ضایعات داخلی مرتبط با کبد، ریه ها یا سایر اندام های داخلی را درگیر شوند. این همانژیوم ها ماهیت جدی تری دارند و معمولاً نیاز به پیگیری دقیق توسط پزشک متخصص کودک شما دارند. راه های تشخیص همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های درمان همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های مراقبتی همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)

سندرم استورج-وبر (Sturge-Weber syndrome یا SWS) یک وضعیت مادرزادی غیروراثتی است که با لکه شرابی (port-wine stain) وسیعی که معمولاً ناحیه V1 را درگیر می‌کند، ناهنجاری‌های چشمی و ناهنجاری‌های لپتومنینژیال و سایر ناهنجاری‌های مغزی مشخص می‌شود. در سندرم استورج-وبر، هر سه سیستم اندامی می‌توانند درگیر شوند یا ترکیبی از سیستم‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند. گلوکوم (glaucoma)، که اغلب در دوره نوزادی رخ می‌دهد، در حدود ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به این سندرم مشاهده می‌شود.

سندرم کلیپل-ترنونه (Klippel-Trenaunay syndrome یا KTS) که به نام‌های هیپرتروفی همانژکتاتیک (hemangiectatic hypertrophy) یا سندرم آنژیو-استئو-هیپرتروفی (angio-osteohypertrophy syndrome) نیز شناخته می‌شود، معمولاً با سه ویژگی اصلی شامل همی‌هیپرتروفی (hemihypertrophy)، وریدهای واریسی (varicose veins) و ناهنجاری‌های مویرگی (capillary malformations) که به صورت لکه‌های شرابی (port-wine stains) مشاهده می‌شوند، در اوایل زندگی تشخیص داده می‌شود. این سه‌گانه ممکن است یک یا چند اندام یا تنه را تحت تأثیر قرار دهد و به ندرت ممکن است سر یا گردن را نیز درگیر کند. اگر یک اندام تحت تأثیر قرار گیرد، همی‌هیپرتروفی ناشی از آن منجر به افزایش ضخامت و طول اندام می‌شود. این سندرم بیشتر در نوزادی یا اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود.

سندرم کاب که با نام آنژیومااتوزیس پوستی-مننژ نخاعی (cutaneomeningospinal angiomatosis) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نادر و پراکنده است که با ناهنجاری‌های شریانی-وریدی (arteriovenous malformations یا AVMs) مننژی یا نخاعی مشخص می‌شود. این ناهنجاری‌ها عمدتاً در ناحیه ستون فقرات سینه‌ای یا کمری رخ می‌دهند و ممکن است با یا بدون ناهنجاری عروقی پوستی در همان قطعه همراه باشند. توزیع قطعه‌ای مشترک بین ناهنجاری عروقی نخاع و یافته‌های پوستی به دلیل منشاء جنینی خون‌رسانی به مهره‌ها و نخاع است که از شریان‌های پشتی قطعه‌ای سرچشمه می‌گیرد.

سندرم پروتئوس (Proteus syndrome) یک اختلال هامارتوماتوز (hamartomatous disorder) است که با رشد نامتقارن و پیشرونده بافت‌های مختلف، از جمله پوست، استخوان، بافت نرم و اندام‌های داخلی مشخص می‌شود. این سندرم به دلیل یک جهش فعال موزاییکی در ژن AKT1 روی کروموزوم ۱۴ ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار نادر است و تقریباً به طور مساوی در هر دو جنس رخ می‌دهد.

ماکروسفالی-ناهنجاری مویرگی (Macrocephaly-capillary malformation یا M-CM) شامل محیط سر بزرگ و ناهنجاری مویرگی شبکه‌ای (capillary malformation یا CM) در صورت (معمولاً مرکزی)، تنه و/یا اندام‌ها است. رشد بیش از حد بافت نرم و/یا استخوانی شایع است. بیماران اغلب در هنگام تولد هیپوتونیک بوده و ممکن است تأخیر در رشد داشته باشند، هرچند تشنج در این بیماران مشاهده نمی‌شود.