بیماری های مشابه

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. درماتیت پریوریال یک بیماری آکنه مانند است که معمولا در اطراف دهان، بینی و یا اطراف چشم ها (همچنین به عنوان درماتیت دور چشمی شناخته می شود) رخ می دهد. برخی از علل احتمالی استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی، برخی از محصولات آرایشی، داروهای ضد بارداری خوراکی و فلوراید و مواد ضد تارتار در محصولات دندان‌پزشکی است. درماتیت اطراف دهان نیز در افرادی که مستعد اگزما هستند رخ می دهد. راه های درمان درماتیت اطراف دهان، راه های مراقبت از درماتیت اطراف دهان

آکنه پماد (Pomade acne) نوعی از آکنه ولگاریس است که به دلیل استفاده از پمادها و سایر مواد روغنی برای آرایش و حالت‌دهی مو ایجاد می‌شود. این مواد که بر روی پوست سر استفاده می‌شوند، ممکن است به پوست صورت منتقل شوند. پمادها برای حالت‌دهی و بهبود کنترل مو، و همچنین برای درمان خارش و پوسته‌ریزی ناشی از درماتیت سبورئیک (seborrheic dermatitis) به‌کار می‌روند.

آکنه ناشی از لوازم آرایشی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن، به دلیل تماس مداوم با لوازم آرایشی مسدودکننده منافذ (folliculo-occlusive)، آکنه ایجاد می‌شود. این وضعیت عمدتاً در سنین بین ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد. سابقه قبلی آکنه ولگاریس (acne vulgaris) الزامی نیست.

آکنه استروئیدی نوعی آکنه است که ناشی از استفاده موضعی، خوراکی یا حتی استنشاقی از کورتیکواستروئیدها (corticosteroids) است.

آکنه کونگلوباتا (Acne Conglobata) که کلمه "کونگلوباتا" از فعل لاتین به معنای "تشکیل به صورت توپ یا کره" گرفته شده است، در دسته بیماری‌های شدید آکنه قرار می‌گیرد. این بیماری با کومدون‌های (comedones) دردناک و بدشکل که به یکدیگر متصل می‌شوند (دوتایی یا سه‌تایی)، کیست‌ها، ندول‌های (nodules) التهابی، سینوس‌ها و آبسه‌ها (abscesses) بر روی صورت، گردن، سینه، پشت و شانه‌ها مشخص می‌شود. این بیماری مزمن می‌تواند منجر به ایجاد زخم‌های گسترده شده و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بگذارد. آکنه کونگلوباتا می‌تواند به عنوان بخشی از چهارگانۀ انسداد فولیکولی (follicular occlusion tetrad) ظاهر شود که شامل سلولیت (cellulitis) تفکیک‌شده، بیماری پیلونیدال (pilonidal disease)، و هیدرادنیت چرکی (hidradenitis suppurativa) می‌باشد. چهارگانۀ انسداد فولیکولی می‌تواند نسبت به درمان مقاوم باشد. برخلاف آکنه کومدونال یا التهابی معمولی که اغلب با عوامل موضعی کنترل می‌شود، آکنه کونگلوباتا به دلیل شدت التهاب و تشکیل ندول‌ها و کیست‌های عمیق، نیاز به درمان تهاجمی دارد.

روزاسه که گاهی آکنه بزرگسالان نیز نامیده می شود، التهاب مزمن صورت با علت ناشناخته و بدون درمان دائمی است. چهار نوع مختلف روزاسه شرح داده شده است:

بیماری «لوپوس میلیاریس دیسمیناتوس فاسی» (Lupus miliaris disseminatus faciei یا LMDF)، که با نام‌های «آکنه آگمیناتا» (acne agminata) و «آکنی‌تیس» (acnitis) نیز شناخته می‌شود، یک عارضه پوستی نادر و پاپولر در ناحیه صورت است. به دلیل ویژگی‌های بافت‌شناسی گرانولوماتوز این بیماری، در گذشته LMDF به‌عنوان گونه‌ای از سل پوستی (cutaneous tuberculosis)، روزاسه گرانولوماتوز (granulomatous rosacea) یا سارکوئیدوز (sarcoidosis) در نظر گرفته می‌شد. با این حال، امروزه بسیاری آن را به‌عنوان یک موجودیت مستقل می‌پندارند. برخی نویسندگان پیشنهاد داده‌اند که اصطلاح «گرانولوماهای ایدیوپاتیک صورت با سیر پسرفت» (facial idiopathic granulomas with regressive evolution یا FIGURE) برای این بیماری استفاده شود؛ اما این اصطلاح به‌طور گسترده پذیرفته نشده است.

میلیا (Milia) یا میلیوم (Milium) به کیست‌های اپیدرمی کوچک گفته می‌شود. میلیای اولیه (Primary milia) به‌طور بسیار شایع در صورت نوزادان دیده می‌شود و معمولاً به‌صورت خودبه‌خودی تا پایان ماه اول زندگی برطرف می‌شود. میلیای ثانویه (Secondary milia) پس از آسیب یا اختلالات ایجاد تاول زیر اپیدرمی مانند اپیدرمولیز بولوسا (Epidermolysis bullosa) رخ می‌دهد.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

فولیکولیت پیتیروسپوروم (Malassezia (pityrosporum) folliculitis) یک ضایعه حاد و به شدت خارش‌دار است که توسط قارچ مالاسزیا فورفور ایجاد می‌شود. این ارگانیسم عامل بیماری تینئا ورسیکالر نیز می‌باشد. این وضعیت اغلب به شکل پاپول‌ها و پوسچول‌های فولیکولی در ناحیه بالای تنه (یعنی قسمت بالای پشت و قفسه سینه و همچنین شانه‌ها) در بزرگسالان جوان تا میان‌سال ظاهر می‌شود. این بیماری می‌تواند صورت، به‌ویژه پیشانی در امتداد خط رویش مو، گردن و پوست سر را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این وضعیت در افراد با سیستم ایمنی ضعیف، از جمله بیماران تحت درمان با پردنیزون خوراکی طولانی‌مدت و افرادی که به دیابت مبتلا هستند، نیز به‌طور مکرر مشاهده می‌شود. گرمای شدید، رطوبت بالا، و پوشیدن لباس‌های چسبان یا استفاده از محصولات مراقبت شخصی انسدادی به این وضعیت پیش‌زمینه می‌دهند. استفاده اخیر از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی نیز یکی از عوامل خطر این بیماری محسوب می‌شود. شرایط زمینه‌ای شامل عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی، درمان با آنتی‌بیوتیک، سندرم داون، و کاندیدیازیس سیستمیک می‌باشد.

فولیکولیت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic folliculitis - EF) یک فولیکولیت مزمن با کشت منفی و با علت ناشناخته است. اصطلاح "فولیکولیت پوسچولار ائوزینوفیلیک" نیز به صورت متناوب به کار می‌رود.

فولیکولیت دِمودکس (دمودیکوزیس مشابه روزاسه یا دمودیکوزیس پاپولوپوسچولار) التهاب واحد پیلوسباسه است که در حضور مایت دِمودکس رخ می‌دهد.

زگیل ها، پوست و غشاهای مخاطی (دهان یا اندام تناسلی) رشد یافته ای هستند که توسط بیش از 100 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. زگیل های مسطح (Flat Wart) معمولا اندازه کوچکی دارند اما می توانند از نظر کمیت (تعداد) زیاد باشند. آنها معمولا بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه طول می کشد تا برطرف شوند (اما ممکن است تا 2 سال طول بکشد). راه های تشخیص زگیل صاف یا مسطح، راه های درمان زگیل صاف یا مسطح؛ راه های مراقبت از زگیل صاف یا مسطح، راه های خودمراقبتی از زگیل صاف یا مسطح

زگیل آبکی یا مولوسکوم کونتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت ویروسی شایع پوست است. اگرچه معمولاً پس از چند ماه از بین می رود، اما برخی موارد ممکن است چند سال طول بکشد. مولوسکوم کونتاژیوزوم می تواند با خاراندن یا مالش دادن (خود تلقیحی) به پوست اطراف سرایت کند و از طریق تماس پوست به پوست یا دست زدن به اشیاء آلوده مانند حوله، لباس و تجهیزات ورزشگاه به دیگران سرایت می کند. بهداشت ضعیف و آب و هوای گرم و مرطوب باعث گسترش زگیل آبکی می شود. استفاده از استخرهای عمومی یا مدارس نیز ممکن است با عفونت همراه باشد. راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های مراقبت مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)

هایپرپلازی سباسه (Sebaceous Hyperplasia) یک بیماری شایع و بی ضرر است که در آن غدد چربی بزرگ شده و با ماده روغنی ای به نام سبوم پر می شوند. این غدد بزرگ شده اغلب در نواحی روی صورت مانند پیشانی ظاهر می شوند. ممکن است فقط یک ضایعه وجود داشته باشد، اما اغلب ضایعات متعددی وجود خواهد داشت. به طور معمول، ضایعات هایپرپلازی سباسه کوچک هستند و هیچ گونه نگرانی ای برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند، اما در موارد نادری می‌توانند بزرگ شوند و تغییر شکل دهند.

سیرینگوما پاپول های ریز معمولی (برآمدگی های کوچک و توپر) هستند که معمولاً در پلک های پایینی بزرگسالان جوان یافت می شوند، اما می توانند در هر نقطه از بدن و در هر سنی ایجاد شوند. سیرینگوما بی ضرر هستند و به دلیل رشد بیش از حد سلول های غدد عرق (غدد اکرین) ایجاد می شوند. راه های تشخیص سیرینگوما، راه های درمان سیرینگوما، راه های مراقبت سیرینگوما

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

کریپتوکوکوزیس که با نام‌های تورولوزیس (torulosis) یا بلاستومایکوز اروپایی (European blastomycosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت قارچی مزمن است که توسط گونه‌های کریپتوکوکوس (Cryptococcus) ایجاد می‌شود. این پاتوژن در سراسر جهان در خاک و فضولات پرندگان یافت می‌شود. دو نوع واریانت وجود دارد: کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت گاتیه (Cryptococcus neoformans var. gattii) که بیشتر در مناطق گرمسیری و در بیماران با سیستم ایمنی سالم مشاهده می‌شود؛ و کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans var. neoformans) که بیشتر در جمعیت‌های با سیستم ایمنی سرکوب شده دیده می‌شود. بیماران مبتلا به HIV، 80%-90% از کل بیماران مبتلا به کریپتوکوکوزیس را تشکیل می‌دهند.

یدودرما (Iododerma) یک بیماری پوستی نادر است که با مصرف ید (Iodine) مرتبط است. این بیماری با ید به عنوان درمانی برای بیماری‌های تیروئید، اریتم ندوزوم (erythema nodosum) و اسپوروتریکوزیس (sporotrichosis)، یدید پتاسیم (potassium iodide) در خلط‌آورها (expectorants) یا مولتی‌ویتامین‌ها، آمیودارون (amiodarone)، پوویدون-ید (povidone-iodine) موضعی، اسید ایوپانوئیک (iopanoic acid) خوراکی برای کوله‌سیستوگرافی (cholecystography)، و کنتراست وریدی یددار (diatrizoate) برای تصویربرداری رادیوگرافیک مرتبط بوده است.