بیماری های مشابه

پیلونفریت (Pyelonephritis) نوعی عفونت کلیه است. بیشتر موارد پیلونفریت به دلیل صعود عوامل باکتریایی (معمولاً باسیل‌های گرم منفی اما گاهی ارگانیسم‌های گرم مثبت مانند گونه‌های انتروکوک Enterococcus species) از مثانه به کلیه ایجاد می‌شوند.

مشخصه‌های نکروز انعقادی (coagulative necrosis) در هرم‌های مدولای کلیه و پاپیلاها به عنوان پیامد فرآیندهای ایسکمیک و سمی بر کلیه شناخته می‌شود. به طور کلی، این وضعیت در افراد مسن، به ویژه بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد، به استثنای بیماران اطفال با بیماری سلول داسی شکل (sickle cell disease) یا هیپوکسمی (hypoxemia).

آبسه پری‌نفرال (Perinephric Abscess) تجمعی از مواد عفونی در فضای پری‌نفرال بین کپسول کلیوی و فاسیای ژروتا (Gerota fascia) است. این وضعیت به‌عنوان یکی از عوارض نادر عفونت‌های دستگاه ادراری شناخته می‌شود و با شیوعی بین ۱ تا ۱۰ مورد در هر ۱۰٬۰۰۰ بستری بیمارستانی گزارش شده است. عوامل خطر شامل دیابت ملیتوس (Diabetes Mellitus) نوع ۱ و ۲ و سنگ‌های کلیوی هستند.

نفرولیتیازیس (Nephrolithiasis) یا سنگ کلیه، یک مشکل شایع است که تقریباً 1% از بستری‌های بیمارستانی در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد و سالانه 2 میلیارد دلار برای سیستم بهداشت و درمان هزینه دارد. خطر عمر برای بروز سنگ در مردان به حدود 11% و در زنان به 7% می‌رسد. اگرچه مردان همچنان در مقایسه با زنان در معرض خطر بیشتری قرار دارند (1.5 تا 2 برابر بیشتر در مردان)، اپیدمیولوژی تشکیل سنگ در ایالات متحده در حال تغییر است و شیوع آن در زنان با نرخ سریعتری نسبت به مردان در حال افزایش است. با در نظر گرفتن جمعیت به‌عنوان یک کل، میزان بروز سالانه بیماری سنگ تقریباً دو برابر شده است، از 54.2 در هر 100000 نفر در سال 1965 به 114.3 در هر 100000 نفر در سال 2005. نرخ بازگشت سنگ‌ها متفاوت است، اما تخمین زده می‌شود که تقریباً 10% از بیماران در طول 2 سال، 20% در 5 سال، 31% در 10 سال و 39% در 15 سال سنگ‌های علامت‌دار دیگری داشته باشند. بیماران با سابقه خانوادگی نفرولیتیازیس و سنگ‌های اسید اوریک به نظر می‌رسد در معرض خطر بیشتری برای بروز وقایع علامت‌دار بعدی باشند.

سرطان سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma یا RCC) بخش عمده‌ای از نئوپلاسم‌های بدخیم ناشی از کلیه را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان اغلب تا مراحل پیشرفته بیماری بدون علامت است و در زمان تشخیص، از هر چهار بیمار، یک نفر دارای بیماری پیشرفته موضعی یا متاستاز دوردست است. بیشترین بروز این بیماری در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی و نسبت مرد به زن ۲ به ۱ است. عوامل خطر برای توسعه RCC شامل مصرف سیگار، بیماری کیستیک اکتسابی کلیه، فشار خون بالا، چاقی، مواجهه شغلی (آزبست، کادمیوم، سرب، پتروشیمی) و سندرم فون هیپل-لینداو می‌باشد.

انفارکتوس کلیوی (Renal infarction) به معنای نکروز (مرگ سلولی) بافت کلیه در نتیجه آسیب ایسکمیک (کاهش جریان خون) به کلیه است. این وضعیت بیشتر به دلیل ترومبوآمبولی (thromboemboli) اتفاق می‌افتد که اغلب ماهیتی کاردیواکبولیک (cardioembolic) دارد یا به دلیل ترومبوز (لخته شدن خون) در محل، که ممکن است در صورت آسیب به شریان کلیوی یا به دلیل حالت‌های هایپرکوآگولابل (hypercoagulable state) رخ دهد.