بیماری های مشابه

پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain) یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در بخش اورژانس یا مطب پزشک مراقبت‌های اولیه مشاهده می‌شود. این آسیب با صدمه به رباط‌هایی که از مچ پا و مفصل مچ حمایت می‌کنند، مشخص می‌شود. شایع‌ترین رباط آسیب‌دیده، رباط تالوفیبولار قدامی (Anterior Talofibular Ligament) است. پیچ‌خوردگی مچ خارجی معمولاً در نتیجه وارونگی (Inversion) مچ پا در حالت پلانتارفلکشن (Plantar-Flexion) رخ می‌دهد. همچنین، رباط‌های کالکانئوفیبولار (Calcaneofibular Ligament) و تالوفیبولار خلفی (Posterior Talofibular Ligament) نیز ممکن است آسیب ببینند.

دررفتگی مچ پا که به عنوان دررفتگی تیبوتالار (tibiotalar dislocation) نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که نیروی کافی به مچ پا وارد شود تا تیبیا (tibia) و گنبد تالار (talar dome) به طور هماهنگ قرار نگیرند. این وضعیت ممکن است پس از مکانیسم‌های با انرژی بالا مانند تصادف خودرویی، آسیب ورزشی یا سقوط رخ دهد. همچنین آسیب‌های چرخشی با انرژی پایین‌تر نیز می‌توانند منجر به دررفتگی شوند.

شکستگی‌های مچ پا معمولاً با درد و تورم در مفصل مچ پا پس از یک آسیب (مانند سقوط، لغزش در پله‌ها، یا پیچ‌خوردگی در حین فعالیت‌های ورزشی) ظاهر می‌شوند. این خلاصه، رویکرد اولیه‌ای برای پزشکان اورژانس و مراقبت‌های اولیه ارائه می‌دهد. زیرگروه‌های مختلف (مانند شکستگی قوزک داخلی (medial malleolus fracture)، شکستگی قوزک پشتی (posterior malleolus fracture)، شکستگی استخوان نازک‌نی (distal fibula fracture)، شکستگی دوقوزکی (bimalleolar) و سه‌قوزکی (trimalleolar) مچ پا، شکستگی تالوس (talus fracture)، شکستگی پایلون (pilon fracture)، و شکستگی سه‌سطحی (triplanar fracture)) به طور جداگانه و با جزئیات بیشتری بررسی می‌شوند.

شکستگی‌های تالوس در ناحیه مچ پا معمولاً در بیماران جوان و فعال رخ می‌دهد. در بیشتر موارد، بیماران بلافاصله پس از آسیب با درد شدید، تورم و احتمالاً تغییر شکل مچ پا پس از یک آسیب با انرژی بالا (مانند تصادف خودرو، تصادف موتورسیکلت، سقوط از ارتفاع) مراجعه می‌کنند.