بیماری های مشابه

آسیب‌های مجموعه فیبروغضروفی مثلثی (Triangular Fibrocartilage Complex - TFCC) یکی از علل شایع درد در ناحیه اولنار مچ دست هستند. پارگی‌های ناشی از تروما معمولاً پس از یک آسیب چرخشی حاد در ساعد یا بارگذاری محوری با مچ دست در حالت باز و چرخیده (مانند تاب دادن یک راکت یا افتادن روی دست باز و چرخیده) رخ می‌دهند. پارگی‌های دژنراتیو، که نوعی آسیب مزمن‌تر هستند، می‌توانند ناشی از بارگذاری بیش از حد و مکرر در مفصل اولنوکارپال باشند و اغلب در همراهی با واریانس مثبت اولنار و سندرم برخورد اولنار مشاهده می‌شوند.

دلایل و مکانیزم‌های معمول آسیب: استخوان اسکافوئید (scaphoid) شایع‌ترین استخوان مچ دست است که دچار شکستگی می‌شود و دو سوم از کل شکستگی‌های مچ دست را شامل می‌شود. این آسیب به طور معمول در نتیجه ضربه، اغلب سقوط روی دست باز، رخ می‌دهد که بیشتر با مچ دست در حالت پرونیشن (pronation)، انحراف به سمت اولنار (ulnar deviation) و دورسی‌فلکشن (dorsiflexion) است. شکستگی همچنین می‌تواند در اثر بارگذاری محوری یا ضربه مستقیم ایجاد شود.

دررفتگی استخوان لونیت (Lunate dislocation) ناشی از تروما بوده و به طور معمول در اثر بارگذاری محوری با کشش مچ دست، سوپیناسیون و انحراف اولنار پس از سقوط، تصادف وسیله نقلیه موتوری یا آسیب ورزشی رخ می‌دهد. مهم است که در آسیب‌های با انرژی بالا، به شدت به این آسیب مشکوک باشیم و همچنین اطمینان حاصل کنیم که تصویربرداری کافی انجام شده است، زیرا این آسیب اغلب نادیده گرفته می‌شود.

دلایل / مکانیزم‌های معمول آسیب: سندرم تونل اولنار (Ulnar tunnel syndrome) عمدتاً به دلیل وجود کیست گانگلیونی فشاری (compressive ganglion cyst) ایجاد می‌شود. سایر ضایعات فشاری شامل لیپوم (lipoma) و ترومبوز یا آنوریسم شریان اولنار (ulnar artery thrombosis or aneurysm) می‌باشند. دلایل تروما نیز شایع هستند و شامل شکستگی قلاب هامیت (hook of hamate fracture)، دررفتگی پیسفورم (pisiform dislocation) و میکروترومای مکرر می‌باشند. آرتریت التهابی (inflammatory arthritis)، باندهای فیبری (fibrous bands)، باندهای مادرزادی (congenital bands)، هیپرتروفی پالماریس برویس (palmaris brevis hypertrophy) و دلایل ایدیوپاتیک نیز مطرح شده‌اند.

سندرم تونل کوبیتال به فشردگی یا کشش عصب اولنار (ulnar nerve) در ناحیه آرنج اشاره دارد. این بیماری دومین نوروپاتی فشاری شایع در اندام فوقانی (پس از سندرم تونل کارپال) محسوب می‌شود؛ مطالعات مقطعی نشان داده‌اند که این بیماری بیش از آنچه که قبلاً تصور می‌شد شایع است. این وضعیت به‌طور تقریبی به همان میزان در مردان و زنان دیده می‌شود. میانگین سن تشخیص حدود ۴۶ سال است، اگرچه هر بزرگسالی ممکن است به این وضعیت دچار شود.

علل و مکانیسم آسیب معمول: سندرم ضربه (abutment syndrome) اولنوکارپال که به عنوان سندرم ضربه اولنار (ulnar impaction syndrome) و سندرم برخورد اولنار نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند دژنراتیو (degenerative process) مزمن است که به دلیل فشار و نیروهای برشی در سطح مفصلی مفصل اولنوکارپال (ulnocarpal joint) ایجاد می‌شود.