بیماری های مشابه

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

لوپوس اریتماتوز تومید (Tumid Lupus Erythematosus - TLE) نوعی نادر از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن است. بیماران معمولاً با پاپول‌ها و پلاک‌های بدون علامت، ادماتوز (edematous) و اریتماتوز (erythematous) که سطح آن‌ها تغییر نکرده است، به پزشک مراجعه می‌کنند. این ضایعات عمدتاً در ناحیه تنه، صورت و گردن مشاهده می‌شوند. حساسیت به نور (Photosensitivity) یکی از ویژگی‌های بارز این بیماری است: ضایعات اغلب به‌دلیل قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (UV) ایجاد می‌شوند. با این حال، ضایعات TLE ممکن است در پوست‌هایی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته‌اند نیز ظاهر شوند. TLE بسیاری از ویژگی‌ها را با موکینوز اریتماتوز شبکه‌ای (Reticular Erythematous Mucinosis - REM) به اشتراک می‌گذارد، تا جایی که بسیاری از متخصصان این دو را به‌عنوان موجودیت‌های مرتبط در نظر می‌گیرند. با این حال، ضایعات REM تمایل به داشتن ظاهری شبکه‌ای دارند که این ویژگی، آن را از TLE متمایز می‌کند.

گرانولوما فاسیاله (Granuloma Faciale) یک اختلال نادر و با علت ناشناخته است که با تشکیل پلاک‌های بدون علامت به رنگ قرمز-قهوه‌ای، معمولاً در ناحیه صورت، مشخص می‌شود. ضایعات خارج از صورت در کمتر از ۲۰٪ موارد مشاهده می‌شوند. این بیماری بیشتر در مردان سفیدپوست میانسال رخ می‌دهد، اما در هر دو جنس و در اقوام مختلف نیز گزارش شده است. در بزرگترین سری مطالعات، میانگین سنی مبتلایان ۵۳ سال بوده (دامنه سنی از ۲۰ تا ۸۹ سال). تنها تعداد کمی از موارد گرانولوما فاسیاله در کودکان گزارش شده است.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

درماتوز نوتروفیلیک تب‌دار حاد که به عنوان سندرم سوییت (Sweet syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی است که به صورت پلاک‌های متعدد استریل، به طور معمول دردناک، ادماتوز و اریتماتوز ظاهر می‌شود و اغلب با تب و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون (لوکوسیتوز) همراه است. این بیماری معمولاً به پوست محدود می‌شود، اگرچه هر سیستم ارگانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. گزارش‌های مربوط به کودکان و نوزادان نادر است و حدود ۵ درصد از تمامی موارد را تشکیل می‌دهد. در جمعیت کودکان، میانگین سن شروع ۵ سال است و شیوع بیشتری در پسران، به‌ویژه در کودکان زیر ۳ سال، دارد. سندرم سوییت بر اساس علت‌شناسی به دسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

هیدرادنیت نوتروفیلیک اککرین (Neutrophilic eccrine hidradenitis) اختلالی است که با آسیب سمی به مارپیچ‌های اککرین مشخص می‌شود و منجر به بروز ضایعات اریتماتوز یا پورپوریک در ناحیه تنه، اندام‌ها، گردن، صورت، پوست سر و/یا گوش‌ها می‌گردد. این اختلال بیشتر با شیمی‌درمانی (chemotherapy) مرتبط است، اما ممکن است با سایر عوامل اتیولوژیک نیز همراه باشد:

درماتیت نوتروفیلیک روماتوئیدی (Rheumatoid Neutrophilic Dermatitis) یک تظاهر پوستی از آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis) است. این بیماری به صورت پاپول‌ها (Papules)، ندول‌ها (Nodules)، پلاک‌ها (Plaques)، ضایعات کهیرمانند (Urticarial Lesions) یا پورپورای قابل لمس (Palpable Purpura) که به طور متقارن بر روی سطوح خارجی اندام‌ها توزیع شده‌اند، بروز می‌کند. پاتوژنز این بیماری به خوبی درک نشده است، اما تصور می‌شود که از طریق رسوب کمپلکس‌های ایمنی (Immune Complex Deposition) میانجی‌گری می‌شود. ضایعات ممکن است با تروما به حالت کوبنر (Koebnerization) درآیند.

آدنیت سباسه ولوا که به عنوان آدنیت سباسه نوتروفیلیک تناسلی (genital neutrophilic sebaceous adenitis) نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز بسیار نادر و مزمن و عودکننده در ناحیه ولوا است. این بیماری معمولاً در زنان پیش از یائسگی و در دهه چهارم زندگی ظاهر می‌شود، هرچند که مواردی در دهه‌های ۲۰ و ۴۰ سالگی نیز گزارش شده است.