بیماری های مشابه

روان‌پریشی ناشی از دارو (Drug-induced psychosis) به رفتارهای روان‌پریشانه‌ای اطلاق می‌شود که به دلیل مصرف یا قطع مصرف برخی مواد ایجاد می‌شود. این وضعیت با رفتارهای مختل‌شده‌ای مانند توهم (hallucinations)، هذیان (delusions)، پارانویا (paranoia)، هذیان‌گویی (delirium) یا تغییرات دیگر در وضعیت روانی مشخص می‌شود. مواد مؤثر در این اختلال شامل محرک‌ها (stimulants)، توهم‌زاها (hallucinogens)، آمفتامین‌ها (amphetamines)، کانابیس (cannabis)، داروهای ضداضطراب (anxiolytics)، آنتی‌بیوتیک‌ها (antibiotics)، ضدتشنج‌ها (anticonvulsants)، ضدفشارخون‌ها (antihypertensives)، ضدقارچ‌ها (antifungals)، ضدویروس‌ها (antivirals) و مسکن‌ها (analgesics) می‌باشند. روان‌پریشی ناشی از دارو ممکن است در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان که در معرض توهم‌زاها، مواد مخدر غیرقانونی و استروئیدها (glucocorticoids) قرار می‌گیرند، مشاهده شود. وقایع روان‌پریشانه و تغییر وضعیت روانی باید به‌عنوان شرایط اضطراری در نظر گرفته شوند.

روان‌پریشی پس از زایمان با شروع سریع علائم روان‌پریشی در دوره پس از زایمان مشخص می‌شود. این علائم روان‌پریشی ممکن است شامل توهمات (Hallucinations)، هذیان‌ها (Delusions)، تغییرات رفتاری، سردرگمی و بی‌نظمی باشند. هذیان‌ها ممکن است به نوزاد یا مراقبت از نوزاد مربوط باشند (در تضاد با هذیان‌های عجیب‌تر که در اسکیزوفرنی دیده می‌شود). بیماران معمولاً علائم یک اختلال خلقی مانند شیدایی (Mania) یا افسردگی (Depression)، بی‌خوابی که به مراقبت از نوزاد مربوط نیست، تغییرات خلقی، اضطراب، تحریک‌پذیری و تحریک‌پذیری شدید نشان می‌دهند.

شخصیت یک الگوی سازمان‌یافته کلی از مزاج، شخصیت و روان (psyche) است که تعیین می‌کند یک فرد چگونه با محیط خود ارتباط برقرار کرده، تفکر کرده و رفتار می‌کند. شخصیت از دوران کودکی به بعد شکل می‌گیرد و به عنوان محصول و تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی در نظر گرفته می‌شود. اختلالات شخصیت (Personality Disorders - PDs) به دسته‌ای از اختلالات سلامت روان اشاره دارند که با الگوهای پایدار ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار مشخص می‌شوند. این اختلالات معمولاً در دوران نوجوانی با بلوغ شخصیت فرد آغاز می‌شوند و شامل الگوهای تفکر تحریف‌شده، مشکلات در روابط بین‌فردی و دشواری در کنترل و پاسخ‌های احساسی هستند. افراد مبتلا به اختلالات شخصیت دارای شخصیت‌های پایداری هستند، هرچند ممکن است از شخصیت‌های فرهنگی معمولی متفاوت باشند. این ویژگی مهم، اختلالات شخصیت را از بیماری‌های روانی متمایز می‌کند، چرا که در بیماری‌های روانی، تغییرات رفتاری رایج است و در برخی شرایط، داروها می‌توانند برای کاهش رفتارهای نامطلوب مفید باشند.

اختلال شخصیت وسواسی-جبری (Obsessive-compulsive personality disorder یا OCPD) با نیاز افراطی به نظم و کنترل، توجه بیش از حد به جزئیات که ممکن است به تصویر کلی آسیب برساند و انعطاف‌ناپذیری در فرآیندها و قوانین مشخص می‌شود. OCPD یک اختلال شخصیت است که به طور جزئی با پایداری علائم از دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی تعریف می‌شود که برخلاف اختلال وسواس فکری-عملی (obsessive-compulsive disorder یا OCD)، در آن بیماران دوره‌های پراکنده‌ای از تشدید علائم و دوره‌های بدون علائم را تجربه می‌کنند. افراد مبتلا به OCPD تکرار افکار مزاحم (وسواس‌ها) و اعمال (اجبارها) را که در اختلال وسواس فکری-عملی دیده می‌شود، ندارند.

دمانس (Dementia) به عنوان یک از دست دادن تدریجی و پیشرونده توانایی‌های شناختی مانند یادگیری، حافظه، مهارت‌های زبانی، عملکرد اجتماعی، توجه پیچیده، عملکرد اجرایی و مهارت‌های حرکتی ادراکی تعریف می‌شود. این وضعیت با عملکرد روزانه معمولی تداخل پیدا می‌کند و نشان‌دهنده از دست دادن قابل توجه توانایی‌های عملکردی است، اما باعث اختلال عمده در هوشیاری نمی‌شود.

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو (neurodegenerative) است که به دلیل از دست رفتن سلول‌های دوپامینرژیک (dopaminergic) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ سال است، اگرچه به‌ندرت ممکن است افراد زیر ۵۰ سال (پارکینسون زودرس یا جوانان) را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم اصلی شامل لرزش در حالت استراحت، سفتی عضلانی، کندی حرکات (bradykinesia)، و بی‌ثباتی وضعیت بدنی و راه رفتن است. علائم اغلب به صورت یک‌طرفه آغاز می‌شوند اما معمولاً به درگیری دوطرفه پیشرفت می‌کنند. گرفتگی عضلات پا یکی از علائم اولیه شایع است. سایر علائم و نشانه‌های رایج شامل بی‌حسی بویایی (anosmia)، یبوست، اختلال رفتار خواب حرکات سریع چشم (RBD)، ریزنویسی (micrographia)، کاهش مهارت انگشتان، کاهش حرکت بازو، چهره ماسک‌مانند (masked facies)، کاهش صدا (hypophonia)، ترشح بزاق، دیسفاژی (dysphagia)، اختلال شناختی، افسردگی، اضطراب، کاهش وزن، و اختلال عملکرد خودکار (autonomic dysfunction) هستند. علائم غیرحرکتی ممکن است شامل روان‌پریشی (مانند توهمات بصری و هذیان‌ها) نیز باشند.

تمارض به معنای شبیه‌سازی بیماری‌های پزشکی به منظور دستیابی به منافع ثانویه است. این وضعیت دیگر به عنوان یک بیماری روان‌پزشکی در نظر گرفته نمی‌شود. انگیزه‌های شایع شامل کسب منافع مالی، دریافت نسخه برای مواد اعتیادآور، حضانت فرزند و فرار یا تأخیر در پیگیری قانونی است.