اختلال شخصیت وسواسی-جبری (Obsessive-compulsive personality disorder یا OCPD) با نیاز افراطی به نظم و کنترل، توجه بیش از حد به جزئیات که ممکن است به تصویر کلی آسیب برساند و انعطاف‌ناپذیری در فرآیندها و قوانین مشخص می‌شود. OCPD یک اختلال شخصیت است که به طور جزئی با پایداری علائم از دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی تعریف می‌شود که برخلاف اختلال وسواس فکری-عملی (obsessive-compulsive disorder یا OCD)، در آن بیماران دوره‌های پراکنده‌ای از تشدید علائم و دوره‌های بدون علائم را تجربه می‌کنند. افراد مبتلا به OCPD تکرار افکار مزاحم (وسواس‌ها) و اعمال (اجبارها) را که در اختلال وسواس فکری-عملی دیده می‌شود، ندارند.

بیماران مبتلا به OCPD ممکن است به دلیل نیاز به دانستن جزئیات، زمان‌بر باشند و به نظر "مشکل" برسند و اغلب به عنوان کمال‌گراهای انعطاف‌ناپذیر توصیف می‌شوند. این بیماران می‌خواهند کنترل وضعیت خود را حفظ کنند.

افراد مبتلا به OCPD انرژی زیادی را صرف "چک کردن" در جستجوی کمال می‌کنند؛ در نتیجه، اغلب در انجام وظایف دچار مشکل می‌شوند. رفتارهای انباشت (hoarding) و صرفه‌جویی بیش از حد نیز دیده می‌شود و به سطحی می‌رسند که باعث اختلال عملکرد یا ناراحتی می‌شوند. بیماران تمایل به داشتن عاطفه محدود (constricted affect) دارند. مردان دو برابر بیشتر از زنان با OCPD تشخیص داده می‌شوند.

همانند همه اختلالات شخصیت، OCPD قابل درمان نیست و ویژگی‌های آن به طور نامحدود باقی می‌مانند. علت ژنتیکی یا محیطی مشخصی شناخته نشده است، اگرچه شیوع اندکی بیشتر در بین بستگان وجود دارد. این موضوع نشان‌دهنده یک علت ارثی یا محرک محیطی مانند دلبستگی مختل در دوران کودکی است. شیوع کلی این اختلال حدود ۳٪ تا ۸٪ برآورد می‌شود.

بیماران مبتلا به این اختلال ممکن است با افزایش خطر ابتلا به شرایط مختلف پزشکی عمومی مواجه شوند.