بیماری های مشابه

رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis, AR) یکی از علل شایع احتقان بینی، آبریزش بینی (rhinorrhea)، عطسه و اشک‌ریزی (lacrimation) است. بیماران مبتلا به AR اغلب با خارش بینی، گلو و چشم‌ها، همراه با سرفه، ریزش ترشحات پشت بینی (postnasal drip)، و خستگی مراجعه می‌کنند.

رینیت ناشی از دارو به التهاب یا احتقان غیرآلرژیک و مکرر غشاء مخاطی بینی گفته می‌شود که به دلیل استفاده از برخی داروها ایجاد می‌شود. داروهایی که به ایجاد رینیت شناخته شده‌اند شامل داروهای ضد فشار خون (antihypertensives)، ضد تشنج (anticonvulsants)، قرص‌های ضد بارداری خوراکی (oral contraceptives) و داروهای روان‌پزشکی (psychotropic medications) می‌باشند.

پولیپ‌های بینی ضایعات خوش‌خیم، معمولاً دوطرفه، چسبیده یا دارای پایه باریک و نیمه‌شفاف هستند که در حفره بینی و سینوس‌های اطراف بینی (paranasal sinuses) رشد می‌کنند. این عارضه در ۱٪ تا ۴٪ از جمعیت عمومی رخ می‌دهد و بیشترین شیوع آن در افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال است.

سرطان نازوفارنکس تشکیل تومور بدخیم اپیتلیال در نازوفارنکس است. آسیب‌شناسی بافتی (Histopathology) شامل کارسینوم سلول سنگفرشی کراتینه (keratinizing squamous cell carcinoma)، کارسینوم غیرکراتینه تمایز یافته (differentiated nonkeratinizing carcinoma)، کارسینوم غیرکراتینه غیرتمایز یافته (فرم بومی) (undifferentiated nonkeratinizing carcinoma)، و کارسینوم سلول سنگفرشی بازالوئید (basaloid squamous cell carcinoma) است. یافته‌های رایج شامل سردرد، توده در گردن یا بینی، خونریزی بینی (epistaxis)، انسداد بینی، اوتیت میانی سروز (serous otitis media)، وزوز گوش (tinnitus)، گوش‌درد (otalgia)، فارنژیت (pharyngitis)، و تنگی نفس (dyspnea) می‌باشد.

اجسام خارجی در حفره بینی معمولاً در جمعیت کودکان مشاهده می‌شوند. این پدیده در بزرگسالان کمتر دیده می‌شود، اما زمانی که رخ می‌دهد، بیشتر در افرادی با بیماری‌های روانی یا تاخیرهای شناختی شایع است.

انحراف تیغه بینی (Deviated Nasal Septum) به معنای ناهماهنگی یا بدشکلی غضروف و استخوان تیغه بینی است. در حالت ایده‌آل، تیغه بینی باید ساختاری صاف و در راستای میانی-ساجیتال (mid-sagittal plane) باشد؛ با این حال، تیغه بینی اکثر بیماران دارای خمیدگی یا ناهنجاری‌هایی است. بنابراین، انحراف تیغه بینی امری شایع و اغلب بدون علامت است.

بزرگی آدنوئید به تورم بافت لنفاوی در مجرای هوایی فوقانی بین بینی و پشت گلو اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند ناشی از علل عفونی و غیرعفونی باشد. ویروس‌هایی که معمولاً بافت آدنوئید را آلوده می‌کنند شامل آدنوویروس (Adenovirus)، کروناویروس (Coronavirus)، ویروس اپشتین‌بار (Epstein-Barr Virus)، و کوکساکی‌ویروس (Coxsackievirus) هستند. باکتری‌های شایعی که می‌توانند باعث این مشکل شوند عبارتند از گونه‌های استرپتوکوک (Streptococcus species)، هموفیلوس آنفلوآنزا (Haemophilus influenzae)، موراکسلا کاتارالیس (Moraxella catarrhalis)، و استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus). بیماری ریفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux Disease یا GERD)، آلرژی‌ها و دود سیگار از جمله علل غیرعفونی بزرگی آدنوئید محسوب می‌شوند.