رینیت ناشی از دارو (Drug-induced rhinitis)

رینیت ناشی از دارو به التهاب یا احتقان غیرآلرژیک و مکرر غشاء مخاطی بینی گفته می‌شود که به دلیل استفاده از برخی داروها ایجاد می‌شود. داروهایی که به ایجاد رینیت شناخته شده‌اند شامل داروهای ضد فشار خون (antihypertensives)، ضد تشنج (anticonvulsants)، قرص‌های ضد بارداری خوراکی (oral contraceptives) و داروهای روان‌پزشکی (psychotropic medications) می‌باشند.

رینیت دارویی (Rhinitis medicamentosa)

رینیت دارویی که به عنوان رینیت شیمیایی یا بازگشتی نیز شناخته می‌شود، به دلیل استفاده مکرر (در طی چند روز تا هفته) از داروهای وازوکانستریکتور موضعی (topical vasoconstrictive drugs) مانند ضد احتقان‌های بدون نسخه (over-the-counter decongestants) ایجاد می‌شود و با احتقان بینی و تورم قرمز مخاطی مشخص می‌شود. این نوع از رینیت ناشی از دارو شایع‌ترین نوع است. داروی شایع ایجادکننده این وضعیت اکسی‌متازولین (oxymetazoline) است که به نام آفِرین (Afrin) نیز شناخته می‌شود.

مدیریت و درمان

مدیریت این وضعیت شامل قطع، کاهش تدریجی یا جایگزینی داروی مسبب است و در برخی موارد ممکن است نیاز به دوره کوتاهی از گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) برای احتقان شدید باشد. اغلب، از پروتکل کاهش تدریجی با استفاده از محلول سالین بینی یا دوزهای رقیق شده اکسی‌متازولین برای کاهش شدت علائم هنگام قطع استفاده می‌شود.

موضوعات مرتبط

رینیت آلرژیک (allergic rhinitis)، رینیت وازوموتور (vasomotor rhinitis)