بیماری های مشابه

تشنج (Seizure) به‌عنوان یک رویداد پاروکسیسمال (Paroxysmal Event) به دلیل اختلال در عملکرد الکتریکی قشر مغز (Cerebral Cortex) تعریف می‌شود. این حالت با حرکات غیرارادی عضلانی-عصبی (Neuromuscular Movements)، تشنجات (Convulsions)، و/یا تغییر در سطح هوشیاری (Altered Sensorium) مشخص می‌شود و معمولاً فقط چند ثانیه یا دقیقه طول می‌کشد.

دیستونی اورومندیبولار (Oromandibular Dystonia) نوعی دیستونی کانونی (Focal Dystonia) است که با اسپاسم‌های غیرارادی فک مشخص می‌شود. فک ممکن است به سمت پایین کشیده شود (دیستونی باز شدن فک - Jaw-Opening Dystonia)، بسته شود (دیستونی قفل شدن فک - Jaw-Clenching Dystonia)، و/یا به طرفین حرکت کند. گاهی اوقات این وضعیت با دیستونی زبان (Lingual Dystonia) که با حرکات غیرعادی زبان همراه است، مشاهده می‌شود. علائم معمول شامل مشکل در باز کردن دهان، قفل شدن یا ساییدن دندان‌ها، حرکات فک یا درد، جلو آمدن چانه، بیرون آمدن زبان، جمع کردن لب‌ها یا انقباض ماهیچه پلاتیسما (Platysma) می‌باشد. در برخی موارد، علائم تنها در حین انجام فعالیت ظاهر می‌شوند. این علائم می‌توانند منجر به مشکلاتی در گفتار، جویدن یا بلع شوند.

اختلال حرکتی دیررس (TD) یک اختلال حرکتی غیرارادی و پرتحرک شایع است که پس از استفاده طولانی‌مدت از داروهای مسدودکننده گیرنده دوپامین (DRBA)، به ویژه داروهای ضد روان‌پریشی (به‌خصوص نسل اول، اما می‌تواند با تمامی نسل‌ها رخ دهد) و ضد تهوع‌ها (به‌خصوص متوکلوپرامید یا پرومتازین) بروز می‌کند. بیماران باید حداقل به مدت ۳ ماه (یا ۱ ماه در بیماران بالای ۶۰ سال) در معرض DRBA قرار گرفته باشند. این اختلال همچنین می‌تواند پس از قطع مصرف DRBA، معمولاً در عرض ۴ هفته از یک عامل خوراکی یا ۸ هفته از یک تهیه تزریقی، توسعه یابد. به ندرت، این اختلال در واکنش به درمان کوتاه‌مدت رخ می‌دهد. افزایش خطر ممکن است در افراد مسن‌تر و زنان، و در افرادی که اختلالات مغزی موجود دارند، دیده شود. این اختلال معمولاً در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که تحت درمان مزمن با نورولپتیک‌ها هستند، مشاهده می‌شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.