بیماری های مشابه

پره‌اکلامپسی یک عارضه بالقوه تهدیدکننده زندگی در دوران بارداری است که در حدود 4%-9% از بارداری‌ها رخ می‌دهد. پره‌اکلامپسی با ویژگی‌های شدید (Severe Features) در 1%-7% از بارداری‌ها دیده می‌شود. در میان زنان مبتلا به شدیدترین اشکال پره‌اکلامپسی، 10%-20% ممکن است در نهایت به سندروم HELLP (Hemolysis, Elevated Liver enzymes, and Low Platelets) دچار شوند.

اکلامپسی (Eclampsia) در انتهای شدید طیف بیماری پره‌اکلامپسی (Preeclampsia) قرار دارد. این وضعیت با بروز تشنج‌های تونیک-کلونیک (Tonic-Clonic Seizures) پس از هفته 20 بارداری مشخص می‌شود، به شرط آنکه علت دیگری برای آن وجود نداشته باشد. اکثر تشنج‌های اکلامپسی پس از هفته 28 بارداری رخ می‌دهند.

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

آمبولی هوا (Air embolism) به معنای ورود و محبوس شدن هوا یا گازهای خارجی در وریدها یا شریان‌ها است. آمبولی هوای وریدی می‌تواند به عبور آمبولی هوا به بطن راست و گردش خون ریوی منجر شود. در شرایطی که شنت‌های داخل قلبی یا ریوی وجود دارند، ممکن است به سیستم شریانی منتقل شود. آمبولی هوای شریانی می‌تواند به هر گردش خون سیستمیک منتقل شود و اغلب زمانی که به گردش خون مغزی می‌رسد، شدیدترین حالت خود را نشان می‌دهد.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک حاد یا پاسخ هایپرسنسیویتی است که ممکن است در عرض چند دقیقه به مرگ منجر شود و یک اورژانس پزشکی است.