بیماری های مشابه

سارکوم یوئینگ یک تومور کوچک، گرد و سلول آبی است که عمدتاً استخوان و بافت نرم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این تومور اغلب متاستاتیک بوده و در انواع مختلفی از اندام‌ها یافت شده است. معمولاً با درد در استخوان یا بافت نرم خود را نشان می‌دهد. این بیماری بیشتر در نوجوانان مذکر مشاهده می‌شود و به عنوان یک بدخیمی با تمایز ضعیف در طیف تومورهای نورواکتودرمال اولیه (PNET) شناخته می‌شود. به دلیل ظاهر بافت‌شناسی خاص خود، که آن را با دیگر انواع بدخیمی‌ها مشترک می‌سازد، به عنوان "تومور کوچک گرد سلول آبی" طبقه‌بندی می‌شود. سارکوم یوئینگ را می‌توان با مثبت بودن CD99، حضور رزت‌ها در میکروسکوپ، و جابه‌جایی ژنتیکی t(11;22) که تقریباً در همه موارد سارکوم یوئینگ وجود دارد، از سایر تومورها تمایز داد.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

نوروبلاستوما (Neuroblastoma) یک تومور نورواندوکرین (neuroendocrine tumor) است که از سلول‌های کرست عصبی (neural crest cells) منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین تومور جامد دوران نوزادی و کودکی محسوب می‌شود؛ سن معمول آغاز بیماری کمتر از ۳ سال است. غدد فوق کلیوی (adrenal glands) شایع‌ترین محل شروع این تومور هستند، اما این تومور می‌تواند در هر نقطه‌ای از زنجیره سیستم عصبی سمپاتیک (sympathetic nervous system) از جمله گردن، قفسه سینه، شکم یا لگن نیز یافت شود. علائم بالینی بسته به محل شروع و نواحی متاستاز (metastasis) در صورت وجود، متفاوت است، اما ممکن است غیر اختصاصی باشند و شامل خستگی، تب، بی‌اشتهایی، درد شکم یا درد مفاصل و استخوان‌ها باشد. علائم کمتر شایع شامل ضعف، آتاکسی (ataxia)، اسهال مزمن، فشار خون بالا یا تنگی نفس است. حضور سندرم هورنر (Horner syndrome) یا سندرم اوپسوکلونوس-مایوکلونوس (opsoclonus-myoclonus syndrome) در کودکان باید به بررسی برای این نوع تومور منجر شود. به ندرت، نوروبلاستوما ممکن است به‌صورت تصادفی در تصویربرداری شناسایی شود.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

لایومیوسارکوما (Leiomyosarcoma) یک تومور نادر و بدخیم عضله صاف است که می‌تواند بخش‌های مختلفی از بدن از جمله رحم، دستگاه گوارش، مثانه و پوست را تحت تأثیر قرار دهد. این خلاصه به لایومیوسارکومای پوستی می‌پردازد. لایومیوسارکومای پوستی از عضلات راست‌کننده مو (arrector pilorum) منشأ می‌گیرد و به صورت یک ندول (nodule) منفرد ظاهر می‌شود. ناحیه پایینی بدن مکان شایعی برای این تومور است، اما ضایعاتی نیز در تنه، ناحیه آنوژنیتال، اندام فوقانی و سر و گردن گزارش شده است. وجود ضایعات متعدد غیرمعمول بوده و باید نگرانی‌هایی در خصوص رویدادهای متاستاتیک، به‌ویژه از بیماری‌های با منشأ غیرپوستی، ایجاد کند. لایومیوسارکومای پوستی ظاهری غیرمخصوص دارد و ممکن است با بسیاری از بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته شود. تحلیل هیستوپاتولوژیک (histopathologic analysis) برای تشخیص قطعی ضروری است.

نوروبلاستوما (Neuroblastoma) یک تومور نورواندوکرین (neuroendocrine tumor) است که از سلول‌های کرست عصبی (neural crest cells) منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین تومور جامد دوران نوزادی و کودکی محسوب می‌شود؛ سن معمول آغاز بیماری کمتر از ۳ سال است. غدد فوق کلیوی (adrenal glands) شایع‌ترین محل شروع این تومور هستند، اما این تومور می‌تواند در هر نقطه‌ای از زنجیره سیستم عصبی سمپاتیک (sympathetic nervous system) از جمله گردن، قفسه سینه، شکم یا لگن نیز یافت شود. علائم بالینی بسته به محل شروع و نواحی متاستاز (metastasis) در صورت وجود، متفاوت است، اما ممکن است غیر اختصاصی باشند و شامل خستگی، تب، بی‌اشتهایی، درد شکم یا درد مفاصل و استخوان‌ها باشد. علائم کمتر شایع شامل ضعف، آتاکسی (ataxia)، اسهال مزمن، فشار خون بالا یا تنگی نفس است. حضور سندرم هورنر (Horner syndrome) یا سندرم اوپسوکلونوس-مایوکلونوس (opsoclonus-myoclonus syndrome) در کودکان باید به بررسی برای این نوع تومور منجر شود. به ندرت، نوروبلاستوما ممکن است به‌صورت تصادفی در تصویربرداری شناسایی شود.

کارسینوم سلول مرکل (Merkel cell carcinoma یا MCC) که به عنوان کارسینوم نورواندوکرین پوستی نیز شناخته می‌شود، یک بدخیمی نادر پوستی است که تمایز نورواندوکرین و اپیتلیالی را نشان می‌دهد. علیرغم نام آن، منشأ سلولی MCC به عنوان سلول مرکل ثابت نشده و همچنان در حال بررسی است.

فیبروسارکوما (Fibrosarcoma)، که به عنوان تومور سلول‌های مزانشیمی (mesenchymal cell tumor) یا بدخیمی فیبروبلاستیک (fibroblastic malignancy) نیز شناخته می‌شود، یک تومور نادر از فیبروبلاست‌های بدخیم است که معمولاً در دهه سوم تا پنجم زندگی رخ می‌دهد. این تومور به طور معمول به صورت توده‌ای بدون درد، در حال بزرگ شدن و با مرزهای نامشخص در بافت‌های نرم ظاهر می‌شود. اندام‌های تحتانی، به ویژه ران و زانو، مکان‌های مورد علاقه این تومور هستند، اما می‌توان آن را در تنه، اندام‌های فوقانی و سر و گردن نیز یافت.

اصطلاح "سارکوم پلئومورفیک غیرتمایز یافته" (Undifferentiated Pleomorphic Sarcoma - UPS) به گروهی از سارکوم‌های بافت نرم اشاره دارد که بر اساس ویژگی‌های بافت‌شناسی (histologic)، ایمونوهیستوشیمیایی (immunohistochemical) یا سیتوژنتیک (cytogenetic) قابل طبقه‌بندی نیستند. این ضایعات قبلاً به عنوان "فیبروز هیستیوسیتومای بدخیم" دسته‌بندی می‌شدند، اصطلاحی که کنار گذاشته شده است، زیرا اکثر تومورهای این گروه از آن زمان به بعد به صورت دیگری طبقه‌بندی شده‌اند.

آنژیوسارکوم‌ها (Angiosarcomas) تومورهای بدخیم و نادر با منشأ سلول‌های اندوتلیال عروقی هستند که به‌شدت تهاجمی می‌باشند. این تومورها ممکن است در هر اندام یا ناحیه‌ای از بدن ایجاد شوند، اما تمایل بیشتری به پوست و بافت‌های نرم سطحی دارند.

کوندیلومای آکومیناتا (Condyloma acuminata) زگیل‌هایی هستند که به دنبال عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس، یک DNA دو رشته‌ای است که به خانواده پاپیلوماویریده (Papillomaviridae) تعلق دارد. دوره نهفتگی (incubation period) از زمان تماس تا بروز ضایعه می‌تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.