فیبروسارکوما (Fibrosarcoma)، که به عنوان تومور سلول‌های مزانشیمی (mesenchymal cell tumor) یا بدخیمی فیبروبلاستیک (fibroblastic malignancy) نیز شناخته می‌شود، یک تومور نادر از فیبروبلاست‌های بدخیم است که معمولاً در دهه سوم تا پنجم زندگی رخ می‌دهد. این تومور به طور معمول به صورت توده‌ای بدون درد، در حال بزرگ شدن و با مرزهای نامشخص در بافت‌های نرم ظاهر می‌شود. اندام‌های تحتانی، به ویژه ران و زانو، مکان‌های مورد علاقه این تومور هستند، اما می‌توان آن را در تنه، اندام‌های فوقانی و سر و گردن نیز یافت.

محل پیدایش و عوامل مؤثر

فیبروسارکوماها معمولاً در عمق زیرجلد، از فاسیا، از جمله درون عضله، یا از آپونوروزها و تاندون‌ها به وجود می‌آیند. در این محل‌ها، ممکن است به استخوان زیرین چسبیده یا آن را احاطه کنند. به ندرت، این تومورها ممکن است از بافت زیرجلدی نشأت بگیرند. تروما، زخم‌های مزمن و تابش قبلی به عنوان عوامل مؤثر در ایجاد این تومور شناخته شده‌اند.

طبقه‌بندی و داده‌های پیش‌آگهی

بسیاری از تومورهایی که قبلاً به عنوان فیبروسارکوما طبقه‌بندی می‌شدند، اخیراً به عنوان تومورهای فیبروبلاستیک دیگر طبقه‌بندی شده‌اند. بنابراین، داده‌های پیش‌آگهی ممکن است قابل اعتماد نباشند و نیاز به مطالعات معاصر بیشتری وجود دارد. پس از جراحی، گزارش شده که میزان عود محلی به حدود 60 درصد می‌رسد، اما با استفاده از پرتو درمانی پس از عمل به 25 درصد کاهش می‌یابد. نرخ بقای 5 ساله در بزرگسالان بین 40٪ تا 60٪ گزارش شده است.

متاستاز و پیشرفت بیماری

متاستازها اغلب در عرض 2 سال پس از تشخیص بروز می‌کنند، اما در تومورهای با درجه پایین از نظر هیستولوژیک، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا توسعه یابند. این تومور عمدتاً به ریه و استخوان متاستاز می‌دهد.

موضوع مرتبط: فیبروسارکومای نوزادی