بیماری های مشابه

مدولوبلاستوما (Medulloblastoma) یک تومور اولیه مغزی بدخیم است که در حفره خلفی (posterior fossa) نزدیک به بطن چهارم (fourth ventricle) قرار دارد. این تومور شایع‌ترین تومور بدخیم مغزی در کودکان است. یک‌سوم موارد در کودکانی که کمتر از ۳ سال سن دارند، دیده می‌شود. در بزرگسالان، این تومور معمولاً قبل از سن ۴۰ سالگی بروز می‌کند.

گلیوبلاستوما مولتی‌فرم (Glioblastoma multiforme) شایع‌ترین تومور بدخیم اولیه مغز در بزرگسالان است. این تومور گلیال (glial tumor) بسیار تهاجمی بوده و به سرعت رشد می‌کند و به بافت‌های اطراف مغز نفوذ می‌کند. بیماران ممکن است با علائمی مانند سردردهای شدید و مداوم، تهوع/استفراغ، تشنج، اختلالات حافظه یا زبان، یا تغییرات شخصیتی مراجعه کنند. همچنین ممکن است نقص‌های کانونی (focal deficits) مانند همی‌پارزی (hemiparesis) بسته به محل تومور وجود داشته باشد. سن شروع معمولاً بین ۴۵ تا ۷۰ سال است.

الیگودندروگلیوماها تومورهایی هستند که از الیگودندروسیت‌ها منشأ می‌گیرند. این تومورها دارای نفوذ پراکنده بوده و ماده سفید و قشر مغز نواحی پیشانی و گیجگاهی را درگیر می‌کنند. به لحاظ پاتولوژیک، این تومورها با هسته‌های گرد و هاله‌های اطراف هسته‌ای مشخص می‌شوند و ظاهری کلاسیک به نام "تخم‌مرغ سرخ‌شده" دارند. الیگودندروگلیوماها بر اساس ویژگی‌های مولکولی از جمله جهش ایزوسیترات دهیدروژناز (IDH 1/2) و حذف همزمان بازوهای کروموزومی 1p و 19q تعریف می‌شوند. این تومورها ممکن است درجه پایین (درجه II سازمان جهانی بهداشت [WHO]) یا آناپلاستیک (درجه III WHO) باشند.

نوروبلاستوما (Neuroblastoma) یک تومور نورواندوکرین (neuroendocrine tumor) است که از سلول‌های کرست عصبی (neural crest cells) منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین تومور جامد دوران نوزادی و کودکی محسوب می‌شود؛ سن معمول آغاز بیماری کمتر از ۳ سال است. غدد فوق کلیوی (adrenal glands) شایع‌ترین محل شروع این تومور هستند، اما این تومور می‌تواند در هر نقطه‌ای از زنجیره سیستم عصبی سمپاتیک (sympathetic nervous system) از جمله گردن، قفسه سینه، شکم یا لگن نیز یافت شود. علائم بالینی بسته به محل شروع و نواحی متاستاز (metastasis) در صورت وجود، متفاوت است، اما ممکن است غیر اختصاصی باشند و شامل خستگی، تب، بی‌اشتهایی، درد شکم یا درد مفاصل و استخوان‌ها باشد. علائم کمتر شایع شامل ضعف، آتاکسی (ataxia)، اسهال مزمن، فشار خون بالا یا تنگی نفس است. حضور سندرم هورنر (Horner syndrome) یا سندرم اوپسوکلونوس-مایوکلونوس (opsoclonus-myoclonus syndrome) در کودکان باید به بررسی برای این نوع تومور منجر شود. به ندرت، نوروبلاستوما ممکن است به‌صورت تصادفی در تصویربرداری شناسایی شود.

همانژیوبلاستوما (hemangioblastoma) یا آنژیوبلاستوما (angioblastoma) یک تومور خوش‌خیم، کم‌درجه و بسیار عروقی است که از سلول‌های اندوتلیال تولیدکننده مویرگ در سیستم عصبی مرکزی منشاء می‌گیرد. مکان‌های شایع برای این تومور شامل ساقه مغز، مخچه و نخاع است. تقریباً یک چهارم موارد در زمینه بیماری فون هیپل-لینداو (von Hippel-Lindau, VHL) رخ می‌دهد، که یک اختلال اتوزومال غالب است و با تومورهای سیستم عصبی مرکزی، کارسینومای سلول کلیوی و تومورهای غده فوق‌کلیه و نورواندوکرین مشخص می‌شود.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.

مننژیوم (Meningioma) توموری است که از مننژ (Meninges) منشاء گرفته و به دورا ماتر (Dura Mater) مغز یا نخاع متصل می‌شود. این تومور شایع‌ترین تومور داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان است و ۳۴ درصد از کل تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهد. این تومور که بر پایه دورا قرار دارد، در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد. اوج بروز آن در دهه ششم زندگی است و در کودکان نادر است.

نوعی تومور بسیار تهاجمی و بدخیم که معمولاً در کودکان یافت می‌شود و با میزان بالای بیماری‌زایی همراه است. معمولاً پس از اولین سال زندگی تشخیص داده می‌شود و به ندرت در بزرگسالان دیده می‌شود. این تومور در کلیه‌ها یا بافت نرم خارج از کلیه شکل می‌گیرد. ممکن است سیستم عصبی مرکزی را نیز درگیر کند که در این حالت به عنوان تومور آتیپیک تراتویید رابدویید (atypical teratoid rhabdoid tumor) شناخته می‌شود. این وضعیت با ناهنجاری‌های کروموزومی که بر مهار طبیعی تومور تأثیر می‌گذارند، مرتبط است و می‌تواند متاستاز دهد.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.