الیگودندروگلیوماها تومورهایی هستند که از الیگودندروسیت‌ها منشأ می‌گیرند. این تومورها دارای نفوذ پراکنده بوده و ماده سفید و قشر مغز نواحی پیشانی و گیجگاهی را درگیر می‌کنند. به لحاظ پاتولوژیک، این تومورها با هسته‌های گرد و هاله‌های اطراف هسته‌ای مشخص می‌شوند و ظاهری کلاسیک به نام "تخم‌مرغ سرخ‌شده" دارند. الیگودندروگلیوماها بر اساس ویژگی‌های مولکولی از جمله جهش ایزوسیترات دهیدروژناز (IDH 1/2) و حذف همزمان بازوهای کروموزومی 1p و 19q تعریف می‌شوند. این تومورها ممکن است درجه پایین (درجه II سازمان جهانی بهداشت [WHO]) یا آناپلاستیک (درجه III WHO) باشند.
بیشتر الیگودندروگلیوماها در بیماران با سن ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهند. تومورهای درجه پایین در بیماران جوان‌تر شایع‌تر هستند. تشنج‌ها یک نشانه رایج در این بیماران هستند. سردردها و علائم عصبی موضعی ممکن است رخ دهند، اما به عنوان نشانه‌های بالینی غیرمعمولی شناخته می‌شوند. این تومورها به آرامی رشد می‌کنند و ممکن است برای سال‌ها از نظر بالینی بی‌صدا باشند. بقای میانه بین ۵ تا ۱۵ سال متغیر است. بقا در بیماران جوان‌تر، آن‌هایی که تحت برداشت کامل قرار گرفته‌اند، و آن‌هایی با تومورهای درجه پایین‌تر طولانی‌تر است.