بیماری های مشابه

خارپوستان (Echinoderms) در تمامی اقیانوس‌های جهان، از مناطق گرمسیری تا مناطق قطبی، یافت می‌شوند. بدن آن‌ها به شکل کروی و با خارهای تیز و شکننده پوشیده شده است. در نوک خارها ممکن است غده‌ای زهری وجود داشته باشد. برخی از گونه‌ها نیز دارای فک‌های قلاب‌مانند (pedicellaria) هستند که می‌توانند زهر تزریق کنند. تعداد گونه‌های خارپوستان ۶۰۰ عدد است که ۸۰ گونه از آن‌ها زهرآگین هستند.

عقرب‌ماهی‌ها گروهی از ماهیان زهرآگین با باله‌های شعاعی هستند که به خانواده بزرگ Scorpaenidae تعلق دارند.

سفره‌ماهی‌ها ماهی‌های بزرگی هستند که بدنشان تخت و دمی شلاق‌مانند دارند و در قسمت پشتی دمشان یک یا چند خار دندانه‌دار دارند. این خارها دارای دو شیار جانبی-شکمی (ventrolateral) حاوی سم هستند که در یک پوشش پوستی قرار گرفته‌اند. این ماهی‌ها در بستر دریا زندگی می‌کنند و معمولاً در آب‌های کم‌عمق مناطق گرمسیری، نیمه‌گرمسیری و مناطق معتدل گرم یافت می‌شوند. آن‌ها اغلب در شن‌ها استراحت می‌کنند و تنها اسپیرکل‌ها (spiracles)، چشم‌ها و دمشان بیرون از شن قابل مشاهده است. در سراسر جهان حدود ۱۵۰ گونه از این ماهی‌ها وجود دارد و چندین گونه در سواحل ایالات متحده یافت می‌شوند. برخی گونه‌ها در آب شیرین زندگی می‌کنند. اندازه سفره‌ماهی‌ها از چند اینچ تا ۴ متر در ۲ متر (۱۲ فوت در ۶ فوت) متغیر است.

ماهی سنگی: گونه‌های مختلفی از ماهی‌های سمی متعلق به خانواده بزرگ Scorpaenidae (اسکورپائنی‌دائه) هستند. اعضای خانواده Scorpaenidae بر اساس دستگاه‌های سمی و میزان سمی بودن به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهی شیر (Pterois)، ماهی عقرب (Scorpaena)، و ماهی سنگی (Syanceja). گزیدگی‌های اعضای خانواده Scorpaenidae به ترتیب از ماهی شیر به ماهی عقرب و سپس به ماهی سنگی شدیدتر می‌شود. ماهی شیر معمولاً دارای خارهای بلند و نسبتاً باریک با کوچک‌ترین غدد سمی است و ضعیف‌ترین سم را تولید می‌کند. ماهی عقرب خارهای کوتاه‌تر اما محکم‌تر و غدد سمی بزرگ‌تری دارد و بنابراین می‌تواند نیش قوی‌تری وارد کند. ماهی سنگی دارای کوتاه‌ترین و قوی‌ترین خارها، بزرگ‌ترین غدد سمی است و می‌تواند دوز بسیار بزرگ‌تری از سم بسیار قوی‌تر را به قربانی وارد کند. هر خار با پوسته‌ای شل پوشیده شده است. در هنگام گزیدگی، این پوسته به سمت پایین خار فشرده می‌شود و باعث فشرده شدن غدد سمی واقع در پایه خارها می‌شود. سپس سم از طریق شیارهای موجود در خارها به داخل زخم منتقل می‌شود.

ماهی زهردار (Weeverfish) که نام علمی آن Echiichthys است و پیش‌تر به جنس Trachinus تعلق داشت، در آب‌های اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه، کانال انگلیس، دریای سیاه، دریای شمال و در امتداد سواحل شمالی آفریقا یافت می‌شود. این ماهی‌ها می‌توانند تا ۵۳ سانتی‌متر (۲۱ اینچ) رشد کنند و معمولاً در آب‌های کم‌عمق، درون شن‌ها دفن شده و تنها چشم‌هایشان قابل مشاهده است. ماهی‌های زهردار معمول‌ترین ماهی‌های سمی در آب‌های معتدل و سمی‌ترین ماهی‌های اروپا هستند. این ماهی‌ها قادر به ایجاد زخم‌های بسیار دردناک در انسان هستند.