بیماری های مشابه

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

فلج دیافراگم (Diaphragmatic paralysis) به ضعف شدید دیافراگم گفته می‌شود که منجر به ناهنجاری‌های تنفسی می‌گردد. این فلج می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد. افراد مبتلا به فلج یک‌طرفه ممکن است بدون علامت باشند یا در حین فعالیت دچار تنگی نفس (dyspnea) و مشکل در ورزش شوند. تنگی نفس می‌تواند در وضعیت درازکش بدتر شود، به‌ویژه اگر چاقی، ضعف سایر گروه‌های عضلانی یا بیماری‌های قلبی-ریوی زمینه‌ای وجود داشته باشد. فلج دیافراگم دوطرفه منجر به ضعف شدیدتری می‌شود که معمولاً با تنگی نفس، بدتر شدن در حالت درازکش یا نارسایی تنفسی ظاهر می‌گردد. سایر علائم ممکن است شامل خستگی، خواب‌آلودگی بیش‌ازحد (hypersomnia)، سردرد، افسردگی، اضطراب، بیدار شدن‌های شبانه و مشکلات گوارشی باشد که اغلب به دلیل اختلالات تنفسی حین خواب و تکه‌تکه شدن خواب ایجاد می‌شوند. بیماران ممکن است دچار آتلکتازی (atelectasis) و عفونت‌های تنفسی شوند.

پارگی مری (Rupture of esophagus) پدیده‌ای نادر است که باعث نشت محتویات مری به داخل مدیاستن (mediastinum) می‌شود و می‌تواند به التهاب سیستمیک و افیوژن پلور (pleural effusion) واکنشی منجر شود. پارگی مری ممکن است به علت عوامل یاتروژنیک (iatrogenic) ناشی از ابزارآلات پزشکی اخیر، به‌ویژه آندوسکوپی فوقانی (upper endoscopy) و روش‌های درمانی مانند قرار دادن استنت (stent) یا اتساع تنگی (stricture dilation) باشد.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.