بیماری های مشابه

پنیوموسیستیس جیرووسی، که قبلاً به عنوان پنیوموسیستیس کارینی (Pneumocystis carinii) شناخته می‌شد، عامل ایجاد کننده پنومونی پنیوموسیستیس (Pneumocystis pneumonia یا PCP) است. این بیماری عمدتاً در بیمارانی مشاهده می‌شود که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، مانند بیماران مبتلا به سارکوئیدوز (sarcoidosis). هر دو نوع ایمنی سلولی و هومورال در کنترل این عفونت نقش مهمی دارند.

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome یا ARDS) یک وضعیت التهابی خطرناک در ریه‌ها است. این سندرم با نشانه‌های بارز نارسایی تنفسی حاد هیپوکسیک (acute hypoxic respiratory failure) شناخته می‌شود که شامل تنگی نفس (dyspnea)، تنفس سریع (tachypnea)، تندتپشی (tachycardia)، سردرگمی (confusion)، تعریق شدید (diaphoresis)، کبودی (cyanosis) و شنیده شدن کراکل‌های ریوی در معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه با نفوذهای دوطرفه و تکه‌ای در ریه‌ها است که ناشی از علل قلبی یا اضافه‌حجم نیست. این وضعیت معمولاً پس از مواجهه با یک عامل استرس‌زا بالینی یا در عرض یک هفته پس از آن مشاهده می‌شود.

ویروس واریسلا-زوستر (Varicella-zoster virus یا VZV) یکی از ویروس‌های هرپس انسانی است و عامل ایجاد بیماری آبله‌مرغان (chickenpox) و زونا (shingles یا herpes zoster) می‌باشد. پنومونی واریسلا (Varicella pneumonia) یکی از عوارض جدی و خطرناک عفونت اولیه با VZV یا فعال‌سازی مجدد این ویروس است.

سندرم حاد تنفسی شدید (SARS) یک بیماری عفونی تنفسی است که با تب، تنگی نفس، سرفه و ذات‌الریه (پنومونی) همراه است. عامل ایجادکننده این بیماری، یک ویروس کرونای جدید به نام SARS-CoV است.

هانتاویروس‌ها ویروس‌هایی با رشته RNA تک‌زنجیره‌ای هستند و به خانواده هانتاویریده (Hantaviridae) تعلق دارند. هانتاویروس بسته به نوع سویه، دو سندرم مختلف ایجاد می‌کند: سندرم ریوی هانتاویروس (HPS) و تب خونریزی‌دهنده با سندرم کلیوی (HFRS). هر دو این عفونت‌ها زئونوز بوده و جوندگان میزبان طبیعی آن‌ها هستند. عفونت طبیعی از طریق استنشاق ذرات معلق یا گردوغبار حاوی ترشحات جوندگان و همچنین از طریق گزش جوندگان منتقل می‌شود. نرخ مرگ‌ومیر HPS حدود 50 درصد است؛ در حالی که HFRS تنها 5 درصد مرگ‌ومیر دارد.

ویروس‌های پاراآنفلوآنزا خانواده‌ای از ویروس‌های RNA تک‌رشته‌ای با پوشش هستند که معمولاً عامل بیماری‌های تنفسی فوقانی و تحتانی، به ویژه در کودکان می‌باشند. این خانواده به 5 زیرگروه تقسیم می‌شود که نوع 3 آن شایع‌ترین است. تا سن 5 سالگی، اکثر کودکان تجربه عفونت پاراآنفلوآنزا را داشته‌اند. این ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم بین افراد یا استنشاق قطرات بزرگ منتقل شود و دوره کمون آن بین 2 تا 6 روز است.