بیماری های مشابه

عفونت با دیپلوکوک گرم-منفی نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) مسئول مننگوکوکسمی حاد است، یک بیماری شدید که معمولاً در اپیدمی‌های کوچک رخ می‌دهد. نایسریا مننژیتیدیس از طریق قطرات تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود و نازوفارنکس انسان تنها مخزن شناخته شده آن است.

اریتم مولتی‌فرم (Erythema multiforme یا EM) واکنش حساسیت بیش‌ازحد خودمحدودکننده‌ای در پوست و غشاهای مخاطی است که با شروع حاد ضایعات ثابتی از تغییر رنگ‌های متحدالمرکز (ضایعات هدف‌دار) مشخص می‌شود. این بیماری به دو زیرگروه تقسیم می‌شود: EM ماژور و EM مینور. تفاوت‌های اصلی بین این زیرگروه‌ها شامل درگیری مخاطی و علائم سیستمیک مانند تب، آرترالژیاس (درد مفاصل) و آستنیا (خستگی) است که در زیرگروه ماژور مشاهده می‌شود. گاهی اوقات علائم پیش‌درآمدی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

سندرم جیانوتی-کروستی (Gianotti-Crosti syndrome) که به عنوان پاپولار آکرو درماتیت کودکان نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز حاد و خود محدودشونده است که بیشتر در فصول بهار و تابستان رخ می‌دهد.

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

بیماری دست، پا و دهان (Hand, Foot, and Mouth Disease) یک بیماری شایع است که توسط ویروس‌های گروه انتروویروس، به‌ویژه ویروس‌های کوکساکی ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و اغلب از کودک به کودک دیگر یا به بزرگسال دیگر سرایت می کند. گسترش بیماری از طریق تماس مستقیم با ترشحات بینی و/یا دهان و تماس با مدفوع اتفاق می افتد. دوره کمون از عفونت تا علائم حدود 3 تا 6 روز است. شیوع بیماری دست، پا و دهان معمولاً از اواسط خرداد تا اواسط آبان رخ می دهد. راه های تشخیص بیماری دست، پا و دهان، راه های مراقبت از بیماری دست، پا و دهان، راه های درمان بیماری دست، پا و دهان

اریتم اکرال (Acral erythema)، که با نام‌های اریترودیستزی کف دست و پا (palmoplantar erythrodysesthesia) و سندرم دست‌ و پا (hand-foot syndrome) نیز شناخته می‌شود، پس از درمان با چندین عامل شیمی‌درمانی سیستمیک توصیف شده است. مکانیسم‌های دقیق بیماری‌زایی این اختلال هنوز ناشناخته است. به‌طور معمول، این بثورات دست‌ها و پاها را درگیر می‌کند و اغلب در هفته اول درمان بروز می‌یابد. عوامل تحریک‌کننده رایج شامل سیتارابین (cytosine arabinoside)، 5-فلورواوراسیل (5-fluorouracil)، دوکسوروبیسین (به‌ویژه دوکسوروبیسین لیپوزومال پگیله)، هیدروکسی‌اوره، کاپسی‌تابین و مرکاپتوپورین هستند.

بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود: