بیماری های مشابه

ریزش موی الگوی مردانه (Male pattern alopecia) یا آلوپسی آندروژنتیک (androgenetic alopecia)، به‌طور عمده در بزرگسالان دیده می‌شود، اما می‌تواند به عنوان یک علت ریزش مو در کودکان و نوجوانان نیز بروز کند. مانند ریزش موی الگوی مردانه در بزرگسالان، آلوپسی آندروژنتیک در کودکان نیز با دی‌هیدروتستوسترون (dihydrotestosterone) مرتبط است که باعث کوچک شدن فولیکول‌های موی حساس به آندروژن می‌شود. در پسران نوجوان، ریزش موی الگوی مردانه با نازک شدن مو که بیشتر در ناحیه ورتکس (vertex) و دو طرف شقیقه‌ها (bilateral temples) مشهود است، بروز می‌کند که مشابه با الگوی ریزش مو در مردان بالغ است. اما در پسران قبل از بلوغ، این نوع ریزش مو می‌تواند به صورت نازک شدن و عریض شدن موها که بیشتر در قسمت میانی سر مشهود است، بروز کند، الگویی که بیشتر مشخصه آلوپسی الگوی زنانه (female pattern alopecia) است.

آلوپسی آندروژنتیک که به نام آلوپسی الگوی زنانه نیز شناخته می‌شود، یکی از علل شایع آلوپسی غیر زخمی (nonscarring alopecia) در جمعیت بزرگسال است، اما در کودکان و نوجوانان نیز گزارش شده است.

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

تریشوتیلومانیا (کشیدن مو) یک تمایل قوی برای کشیدن موهای خود است که منجر به آلوپسی (alopecia) یا ریزش مو می‌شود. این عمل ممکن است به عنوان روشی برای تنظیم احساسات (emotional regulation) عمل کند، به طوری که محرک آن به کاهش استرس یا دیگر احساسات منفی کمک می‌کند. شدت این وضعیت می‌تواند از یک عادت خفیف تا یک اختلال کنترل تکانه (impulse-control disorder) متغیر باشد. این مشکل در زنان شایع‌تر است و معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

آلوپسی کششی (Traction Alopecia) یک وضعیت بالینی پوست سر است که به دلیل آسیب به ساقه مو ایجاد می‌شود. این آسیب معمولاً نتیجه روش‌های مختلف آرایش مو است که شامل بافتن محکم، استفاده از باندهای کشی و رول‌های محکم، دم‌اسبی‌های تنگ، بافت‌های تزئینی (cornrows)، و شانه زدن یا حرارت بیش از حد در ریشه مو می‌شود. موهایی که به صورت شیمیایی صاف شده‌اند، در صورت استفاده از این سبک‌ها، بیشتر مستعد آلوپسی کششی هستند. این وضعیت در ابتدا به صورت آلوپسی غیرزخم‌دار ظاهر می‌شود، اما اگر درمان نشود یا آسیب ادامه یابد، می‌تواند به ریزش موی دائمی منجر شود.

ریزش موی آناژن (Anagen Effluvium) نوعی آلوپسی غیرزخمی است که با از دست دادن ناگهانی موی آناژن (مویی که در فاز رشد است) همراه است و منجر به ریزش موی شدید می‌شود. این وضعیت معمولاً به‌دلیل رخدادی که ظرفیت میتوزی و متابولیک موی آناژن را مختل می‌کند، مثل درمان شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و برخی بیماری‌های التهابی، ایجاد می‌شود. در هر زمان معین، تقریباً ۹۰ درصد موی سر طبیعی در فاز آناژن قرار دارد که منجر به شکستگی مو و کاهش حجم می‌شود. در ریزش موی آناژن، سلول‌های تکثیرشونده در پیاز مو در فاز آناژن متوقف می‌شوند، در حالی که سلول‌های بنیادی ناحیه بولژ (bulge) محفوظ می‌مانند، بنابراین ریزش مو معمولاً قابل برگشت است. تا ۸۰ تا ۹۰ درصد ریزش مو می‌تواند رخ دهد. فاصله زمانی بین رخداد محرک یا مواجهه و ریزش مو به‌طور معمول ۱ تا ۴ هفته است، برخلاف هفته‌ها تا ماه‌ها در ریزش موی تلوژن (telogen effluvium).

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.

بسیاری از داروها گزارش شده است که باعث ریزش مو می‌شوند. این ریزش معمولاً پراکنده، موقتی، بدون اسکار و محدود به پوست سر است. زنان بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. مکانیسم این ریزش بسته به داروی مؤثر متفاوت است. در بیشتر موارد، داروها مرحله تلوژن (استراحت) مو را القا می‌کنند و ممکن است منجر به تلوژن افلوویوم مزمن شوند. علاوه بر این، داروهای سیتوتوکسیک می‌توانند آناژن افلوویوم ایجاد کنند، در حالی که برخی داروها (مانند درمان با آنتی‌فاکتور نکروز تومور-α) می‌توانند آلوپسی آره‌آتا را ایجاد کنند. چندین دارو مانند داروهای ضدبارداری حاوی عوامل پروژستاتیو آندروژنیک و ژل موضعی دیکلوفناک ۳٪ می‌توانند آلوپسی آندروژنتیک را تشدید یا تسریع کنند.