بیماری های مشابه

ماستوسیتوز (Mastocytosis) اصطلاحی است که به طور کلی به تکثیر بیش از حد سلول‌های ماست (mast cells) در بافت اشاره دارد. بر اساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، ماستوسیتوز به اشکال جلدی و سیستمیک تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز به طور معمول به عنوان یک بیماری پوستی در دوران کودکی ظاهر می‌شود که به زیرگروه‌های کهیر رنگدانه‌ای (Urticaria Pigmentosa یا UP، که به عنوان ماستوسیتوز جلدی ماکولوپاپولار نیز شناخته می‌شود)، ماستوسیتوم موضعی پوست و ماستوسیتوز جلدی منتشر تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز جلدی در کودکی دارای پیش‌آگهی بسیار خوبی است و بسیاری از موارد آن در دوران بلوغ بهبود می‌یابند. موارد شدید ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد (رجوع شود به ماستوسیتوز در بزرگسالان).

خال لکه شرابی که به آن خال فلامئوس (nevus flammeus) نیز می گویند، یک خال مادرزادی دائمی رایج است که به دلیل ناهنجاری رگ های خونی کوچک به نام مویرگ ها ایجاد می شود. خال لکه شرابی شبیه شراب قرمز ریخته شده روی پوست توصیف می شود. لکه ها در ابتدا صاف هستند، اما با گذشت زمان ممکن است برجسته شوند. رنگ آنها نیز ممکن است به مرور زمان تیره تر شود و با یک رنگ قرمز روشن شروع شده و به رنگ قرمز تیره تر، مایل به قهوه ای یا بنفش تغییر کند. معمولاً این لکه‌ها به خودی خود ایجاد می‌شوند و بی‌ضرر هستند، اما گاهی اوقات ممکن است نشانه‌ای از یک سندرم باشند. راه های درمان خال لکه شرابی، راه های مراقبت از خال لکه شرابی، راه های تشخیص خال لکه شرابی

تومور گلوموس یک نئوپلاسم خوش‌خیم است که از سلول‌های بدن گلوموس منشأ می‌گیرد. بدن‌های گلوموس به‌طور فراوان در نوک انگشتان دست متمرکز هستند، بنابراین تعجبی ندارد که تومورهای گلوموس بیشتر در دست‌ها و ناحیه زیر ناخن دیده می‌شوند. تومورهای کوچک و منفرد شایع‌تر هستند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. بیشتر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. تومورهای گلوموس زیر ناخنی ممکن است با یک سه‌گانه شامل درد، حساسیت شدید نقطه‌ای و حساسیت به سرما ظاهر شوند. در معاینه فیزیکی ممکن است یک پاپول کوچک قرمز یا آبی به قطر چند میلی‌متر مشاهده شود. برخی ممکن است به صورت یک خط اریترونیشیا (erythronychia) طولی با بریدگی در انتها یا شکاف طولی روی آن بروز کنند.

سندرم CREST یک زیرگروه از اسکلروز سیستمیک محدود پوستی (lcSSc) است. این مخفف ویژگی‌های رایج این زیرگروه نادر از lcSSc را مشخص می‌کند: کلسیفیکاسیون پوستی (Calcinosis cutis)، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، اختلال حرکتی مری (Esophageal dysmotility)، اسکلروداکتیلی (Sclerodactyly) و تلانژکتازی (Telangiectasia). بیماران ممکن است از دیسفاژی (اختلال بلع)، سوزش مزمن سر دل، تنگی نفس (Dyspnea)، انقباضات مفصلی و کاهش توانایی تمرین شکایت داشته باشند. بیماران مبتلا به سندرم CREST، مانند تمامی فرم‌های lcSSc، در مقایسه با بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک منتشر پوستی (dcSSc)، که فرم عمومی‌تر اسکلروز سیستمیک (SSc) است، به ندرت دچار درگیری قلبی و کلیوی می‌شوند و بقا طولانی‌تری دارند. با توجه به اینکه بسیاری از بیماران مبتلا به lcSSc تمامی ۵ ویژگی سندرم CREST را نشان نمی‌دهند، اصطلاح lcSSc ترجیح داده می‌شود.

بیماری فابری یک اختلال نادر ذخیره‌سازی لیزوزومی وابسته به کروموزوم X است که در آن کمبود آنزیم آلفا-گالاکتوزیداز A (alpha-Gal A) منجر به تجمع گلیکوسفینگولیپیدها در لیزوزوم‌ها می‌شود. این رسوبات لیزوزومی گلوبوتریائوزیل‌سرامید (Gb3) و گلوبوتریائوزیل‌اسفینگوزین (Lyso-Gb3) باعث اختلال در عملکرد سلولی و بروز ویژگی‌های بالینی بیماری می‌گردند.

آنژیوم عنکبوتی (Spider Angioma) که به نام‌های خال عنکبوتی (Nevus Araneus) یا عنکبوت عروقی (Spider Nevus) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین نوع تلانژکتازی (Telangiectasia) در کودکان است. این ضایعه از یک شریانچه مرکزی (Central Arteriole) با تلانژکتازی‌های متعددی که به صورت شعاعی گسترش می‌یابند، تشکیل شده است. این ضایعات هرگز در هنگام تولد وجود ندارند، اما ممکن است به طور خودبخودی در هر زمانی بعد از سن ۲ سالگی ظاهر شوند. علت ایجاد آن در کودکان ناشناخته است، اگرچه فرض بر این است که تروما (Trauma) و تماس با نور خورشید (Sun Exposure) می‌توانند در توسعه آن نقش داشته باشند. برآورد می‌شود که ۵۰ درصد از آنژیوم‌های عنکبوتی تا بزرگسالی به طور خودبخودی فروکش می‌کنند.

اِفِلیدها (Ephelides)، که به‌طور معمول به نام کک‌ومک شناخته می‌شوند، در کودکان و نوجوانان بر روی سطوحی که در معرض آفتاب هستند، مانند بازوها، شانه‌ها و صورت، به‌وفور دیده می‌شوند. این لکه‌ها در زمان تولد وجود ندارند و در طی سه سال اول زندگی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. معمولاً قطر آن‌ها بین ۱ تا ۳ میلی‌متر است، اما می‌توانند بزرگ‌تر هم باشند. رنگ آن‌ها معمولاً قهوه‌ای روشن است که در تابستان تیره‌تر شده و بدون مواجهه با نور خورشید کمرنگ می‌شوند. تعداد آن‌ها ممکن است در دوران کودکی افزایش یافته و به هم پیوسته شوند. پس از آن، تمایل به کمرنگ شدن دارند، اما گاهی اوقات ممکن است تا بزرگسالی باقی بمانند.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

پویکیلودرما واسکولار آتروفیکانس (Poikiloderma vasculare atrophicans) توسط برخی نویسندگان به‌عنوان یک نوع نادر از مرحله اولیه لکه‌ای میکوزیس فونگوئیدس (mycosis fungoides) و توسط برخی دیگر به‌عنوان پیش‌زمینه‌ای برای MF در نظر گرفته می‌شود. این بیماری همچنین با نام پویکیلودرما آتروفیکانس واسکولاره یا پویکیلودرما واسکولاره آتروفیکانس ژاکوبی-لین، یا نوع "پویکیلودرما"ی MF نیز شناخته می‌شود.

پوکیلودرما سیوات(Poikiloderma of Civatte) یک بیماری پوستی شایع و طولانی مدت در بزرگسالان با رنگ پوست روشن است. تصور می شود که این بیماری  در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید ایجاد می شود. با آسیب دیدن گردن و گاهی  ناحیه میانی بالای قفسه سینه توسط آفتاب، پویکیلودرما سیوات با تغییر رنگ پوست در آن نواحی ظاهر می شود. راه های درمان پوکیلودرما سیوات، راه های مراقبت از پوکیلودرما سیوات، راه های تشخیص پوکیلودرما سیوات

روزاسه که گاهی آکنه بزرگسالان نیز نامیده می شود، التهاب مزمن صورت با علت ناشناخته و بدون درمان دائمی است. چهار نوع مختلف روزاسه شرح داده شده است:

تلانژکتازیای اساسی عمومی (Generalized Essential Telangiectasia - GET) یک وضعیت خوش‌خیم است که در آن تلانژکتازیای (telangiectasias) گسترده، پیش‌رونده، بدون علامت و قابل رنگ‌پریدگی وجود دارد. این وضعیت عمدتاً در زنان بالغ رخ می‌دهد و میانگین سن شروع آن از اواخر دهه ۳۰ تا اواخر دهه ۴۰ زندگی است، اما مواردی در کودکان نیز گزارش شده است. اندام‌ها، به‌ویژه نواحی انتهایی، معمولاً در ابتدا تحت تأثیر قرار می‌گیرند و به تدریج با پیشرفت به سمت پروگزیمال، درگیر شدن گسترده‌تری رخ می‌دهد. درگیری ملتحمه (conjunctival involvement) نیز به‌ندرت گزارش شده است.