اِفِلیدها (Ephelides)، که به‌طور معمول به نام کک‌ومک شناخته می‌شوند، در کودکان و نوجوانان بر روی سطوحی که در معرض آفتاب هستند، مانند بازوها، شانه‌ها و صورت، به‌وفور دیده می‌شوند. این لکه‌ها در زمان تولد وجود ندارند و در طی سه سال اول زندگی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. معمولاً قطر آن‌ها بین ۱ تا ۳ میلی‌متر است، اما می‌توانند بزرگ‌تر هم باشند. رنگ آن‌ها معمولاً قهوه‌ای روشن است که در تابستان تیره‌تر شده و بدون مواجهه با نور خورشید کمرنگ می‌شوند. تعداد آن‌ها ممکن است در دوران کودکی افزایش یافته و به هم پیوسته شوند. پس از آن، تمایل به کمرنگ شدن دارند، اما گاهی اوقات ممکن است تا بزرگسالی باقی بمانند.

رنگدانه در اِفِلیدها به دلیل افزایش تعداد ملانوزوم‌های ملانینه‌شده (melanized melanosomes) و افزایش انتقال این ملانوزوم‌ها از ملانوسیت‌ها (melanocytes) به کراتینوسیت‌ها (keratinocytes) ایجاد می‌شود. ژن کدکننده گیرنده ملانوکورتین-۱ (melanocortin-1 receptor) در توسعه اِفِلیدها نقش دارد. افرادی با پوست روشن و موهای بلوند یا قرمز و افرادی که سابقه خانوادگی اِفِلیدها دارند، در معرض خطر بیشتری برای توسعه این ضایعات هستند.

اِفِلیدها خوش‌خیم هستند و به تغییرات بدخیم تبدیل نمی‌شوند. با این حال، آن‌ها نشانگر آسیب ناشی از اشعه ماوراء بنفش (UV) هستند و بنابراین ممکن است نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به بدخیمی‌های پوستی ناشی از UV، از جمله ملانوما، باشند.

لنتیگوهای ساده متعددی می‌توانند در شرایط ژنتیکی مانند کمپلکس کارنی (Carney complex) (سندرم‌های LAMB / NAME)، سندرم LEOPARD، سندرم لاژیر-هونزیکر (Laugier-Hunziker syndrome)، سندرم بندلر (Bandler syndrome) و سندرم پوتز-جگرز (Peutz-Jeghers syndrome) مشاهده شوند.