بیماری های مشابه

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

کراتوز پیلاریس (Keratosis pilaris) یک وضعیت پوستی بسیار شایع است که به دلیل تجمع کراتین در منافذ فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. این وضعیت معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود و نواحی متأثر شامل گونه‌ها، بازوهای بالایی و/یا ران‌ها است. کراتوز پیلاریس در افرادی که درگیر درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) هستند، بیشتر دیده می‌شود. آب و هوای خشک زمستانی و رطوبت کم معمولاً این وضعیت را تشدید می‌کنند.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

هیپرکراتوزیس لنیتیکولاریس پرستانس (Hyperkeratosis lenticularis perstans) که به نام بیماری فلگل (Flegel disease) نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز نادر با علت ناشناخته است که با پاپول‌های کوچک، بدون علامت، اریتماتوز تا قهوه‌ای و هیپرکراتوتیک که به صورت متقارن در انتهای اندام‌ها پراکنده‌اند، مشخص می‌شود. ضایعات معمولاً کمتر از ۵ میلی‌متر قطر دارند و بیشتر در سطح پشتی پاها و انتهای تحتانی اندام‌ها ظاهر می‌شوند و عموماً کف دست‌ها، کف پاها و غشاهای مخاطی را درگیر نمی‌کنند. این وضعیت مزمن بیشتر در زنان شایع است و در دهه چهارم تا پنجم زندگی بروز می‌کند.

الاستوزیس پرفورانس سرپیجینوسا (EPS) یک اختلال در فیبرهای الاستیک است که با حذف ترانس‌اپیدرمال فیبرهای الاستیک غیرطبیعی مشخص می‌شود. این بیماری یکی از چهار درماتوز نفوذی کلاسیک است که اکنون تحت عنوان کلی "درماتوز نفوذی اکتسابی" گروه‌بندی می‌شوند. این گروه‌بندی همچنین شامل کلاژینوز نفوذی واکنشی (reactive perforating collagenosis)، فولیکولیت نفوذی (perforating folliculitis)، و بیماری کرل (Kyrle disease) است.

بیماری کلاژینوز نفوذی واکنشی (Reactive Perforating Collagenosis) نوعی اختلال نفوذی است که با حذف کلاژن از طریق پوست مشخص می‌شود. این بیماری در دو شکل وجود دارد. شکل شایع‌تر آن، کلاژینوز نفوذی واکنشی اکتسابی (acquired RPC) است که معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی و دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) مشاهده می‌شود. این نوع اکتسابی ممکن است به‌ندرت در اثر مصرف داروها یا بدخیمی‌ها نیز رخ دهد. مانند سایر اعضای گروه درماتوزهای نفوذی اکتسابی، ضایعات عمدتاً فقط در پاها یا به‌صورت پراکنده در سراسر بدن ظاهر می‌شوند.

بیماری کرایل (Kyrle Disease)، که با نام هیپرکراتوزیس فولیکولاریس و پارافولیکولاریس این کوتم پنترانس (hyperkeratosis follicularis et parafollicularis in cutem penetrans) نیز شناخته می‌شود، یکی از چهار بیماری کلاسیک پوست نفوذی (perforating dermatoses) است که اکنون در دسته‌بندی "بیماری‌های نفوذی اکتسابی" (acquired perforating dermatoses) قرار می‌گیرد. این دسته شامل الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا (elastosis perforans serpiginosa)، فولیکولیت نفوذی (perforating folliculitis)، و کلاژنوزیس نفوذی واکنشی (reactive perforating collagenosis) می‌باشد. بیماری‌های نفوذی اکتسابی اغلب با دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) یا بیماری مزمن کلیوی (chronic renal disease) همراه هستند؛ با این حال، ممکن است در بیماران با سایر بیماری‌های سیستمیک، در ارتباط با داروها (مانند الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا و فولیکولیت نفوذی)، و در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای نیز رخ دهند.

بیماری اپیدرمولیز بولوزا ارثی (Inherited Epidermolysis Bullosa یا EB) گروهی از اختلالات تاولی است که به دلیل نقص در اجزای مختلف منطقه غشای پایه (Basement Membrane Zone یا BMZ) ایجاد می‌شود. اپیدرمولیز بولوزا دیستروفیک (Dystrophic EB یا DEB) ناشی از جهش در ژن COL7A1 است که کلاژن نوع هفت (Type VII Collagen) را کد می‌کند. کلاژن نوع هفت فیبر اصلی اتصال‌دهنده‌ای است که یک شبکه متصل‌کننده ایجاد می‌کند و لامینا دنسا را به فیبرهای کلاژن بینابینی در زیر لامینا دنسا متصل می‌نماید. جهش‌های موجود در COL7A1 منجر به عدم حضور یا کاهش مقدار کلاژن نوع هفت عملکردی می‌شود که به از هم گسیختگی BMZ بین لامینا دنسا و زیر لامینا دنسا (درم پاپیلاری) منجر می‌شود. از نظر بالینی و بافت‌شناسی، این امر به صورت شکنندگی مخاطی و پوستی بارز در برابر تروما ظاهر می‌شود که باعث ایجاد شکاف زیر اپیدرمی (بین درم و اپیدرم) می‌گردد.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.