بیماری های مشابه

کراتوز پیلاریس (Keratosis pilaris) یک وضعیت پوستی بسیار شایع است که به دلیل تجمع کراتین در منافذ فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. این وضعیت معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود و نواحی متأثر شامل گونه‌ها، بازوهای بالایی و/یا ران‌ها است. کراتوز پیلاریس در افرادی که درگیر درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) هستند، بیشتر دیده می‌شود. آب و هوای خشک زمستانی و رطوبت کم معمولاً این وضعیت را تشدید می‌کنند.

پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس (PRP) نامی است که به گروهی از اختلالات پوستی نادر که با لکه های پوسته پوسته شدن قرمز مایل به نارنجی با مرزهای کاملا مشخص تظاهر می کنند داده شده است. آنها ممکن است کل بدن یا فقط قسمت هایی از بدن مانند آرنج و زانو، کف دست و پا را بپوشانند. اغلب مناطقی از پوست درگیر، به ویژه در تنه و اندام ها وجود دارد که به عنوان جزایر پرهیز از آن یاد می شود. کف دست ها و پاها معمولاً درگیر می شوند و به طور منتشر ضخیم و زرد می شوند (کراتودرمی پالموپلانتار). PRP اغلب در ابتدا با یک بیماری پوستی دیگر، معمولا پسوریازیس اشتباه گرفته می شود.

این خلاصه به بررسی بیماری پیتیازیس روبرا پیلاریس در کودکان می‌پردازد. پیتیازیس روبرا پیلاریس در بزرگسالان به صورت جداگانه مورد بحث قرار می‌گیرد.

کراتودرمی کف دست و پا (PPK) به ضخیم شدن پوست کف دست‌ها و/یا پاها اشاره دارد که نمی‌توان آن را تنها به سایش نسبت داد. این موارد می‌توانند ارثی یا اکتسابی باشند. PPKهای ارثی با تاریخچه خانوادگی و شروع در دوران کودکی شناسایی می‌شوند؛ این شرایط ممکن است به صورت مجزا، به عنوان ویژگی تعریف‌کننده یک سندرم، یا به عنوان جنبه‌ای جزئی از یک سندرم (مانند ایکتیوزهای مادرزادی، بیماری داریه) بروز کند.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

آلوپسی موکینوزا (Alopecia mucinosa)، که به عنوان موکینوز فولیکولی (follicular mucinosis) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نادر است که با پاپول‌های فولیکولی و پلاک‌های سخت‌شده منجر به آلوپسی بدون اسکار مشخص می‌شود. اگرچه ضایعات می‌توانند در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند، اما محل‌های شایع‌تر شامل صورت، گردن و پوست سر هستند. تغییرات هیستولوژیک مشخص این بیماری شامل تجمع مواد موکینی در واحد پیلوسباسه (pilosebaceous unit) است که باعث واکنش التهابی و آسیب فولیکولی می‌شود.

بروزهای دارویی شبه‌لیکن، بروزهای پوستی خاصی هستند که با پاپول‌ها و پلاک‌های بنفش و پوسته‌دار مشخص می‌شوند و معمولاً به صورت متقارن و گسترده دیده می‌شوند. خارش (Pruritus) یکی از ویژگی‌های شایع این بروزهاست. نواحی کلاسیک درگیری در لیکن پلان (lichen planus) مانند مچ‌ها ممکن است تحت تأثیر قرار نگیرند. ویژگی‌های بالینی دیگری که ممکن است نشان‌دهنده نقش یک دارو به عنوان عامل ایجادکننده باشند شامل وجود پلاک‌های بزرگ‌تر، اگزمای ثانویه، هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (post-inflammatory hyperpigmentation) و عدم حضور خطوط ویکهام (Wickham striae) است. بروز دارویی شبه‌لیکن ممکن است به اریترودرمی اگزفولیاتیو (exfoliative erythroderma) پیشرفت کند. بروزهای شبه‌لیکن نوری (Photolichenoid eruptions) نواحی در معرض نور را ترجیح می‌دهند. درگیری دهانی ناشی از دارو نادر است و ممکن است با درگیری پوستی یا به صورت جداگانه رخ دهد.

لیکن نیتیدوس (Lichen nitidus) یک بیماری پوستی خوش‌خیم و مزمن است که با حضور پاپول‌های (papules) کوچک، مشخص، همگن و اغلب همرنگ پوست مشخص می‌شود که به صورت خوشه‌ای یا به شکل خطوط منظم ظاهر می‌شوند. این بیماری بیشتر در کودکان و جوانان دیده می‌شود، اگرچه می‌تواند در بیماران در هر سنی نیز مشاهده شود.

ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در بینایی، ایمنی بدن (immunity)، تکثیر اپیتلیال (epithelial proliferation) و کراتینه شدن (keratinization) ایفا می‌کند. کمبود ویتامین A بیشتر در کشورهای در حال توسعه شایع است، جایی که گرسنگی و سوءتغذیه گسترده وجود دارد.