بیماری های مشابه

درماتیت استرپتوکوکی پری‌آنال (perianal streptococcal dermatitis) به وجود اریتم شدید در ناحیه پری‌آنال با یا بدون پوسته‌ریزی اشاره دارد که به علت عفونت با استرپتوکوک‌های بتا-همولیتیک گروه A (group A beta-hemolytic Streptococci) ایجاد می‌شود. در برخی موارد، استرپتوکوک‌های گروه B (Group B Streptococci) و استرپتوکوک‌هایی که به گروه A یا B تعلق ندارند نیز گزارش شده‌اند. این بیماری معمولاً بین سنین ۶ ماهگی تا ۱۰ سالگی رخ می‌دهد و به ندرت در بزرگسالان گزارش شده است. برخی مطالعات نشان‌دهنده تمایل بیشتر آن در مردان است.

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

درماتیت پوشک یا درماتیت دیاپر (Diaper Dermatitis) کاندیدایی زمانی ایجاد می شود که کاندیدا آلبیکنس، نوع رایج مخمر که به طور معمول در دهان و دستگاه گوارش یافت می شود، روی پوست ناحیه پوشک رشد کرده و تکثیر می شود. این امر به ویژه در نوزادانی که پوشک مرطوب می پوشند، به ویژه اگر کثیف باشد (یعنی آلوده به مدفوع) شایع است. اسهال خطر ابتلا به درماتیت پوشک کاندیدایی را افزایش می دهد. مصرف اخیر آنتی بیوتیک نیز یکی از علل شایع درماتیت پوشک کاندیدایی است. عفونت کاندیدایی در دهان (برفک دهان) نیز ممکن است همراه با درماتیت پوشک کاندیدایی رخ دهد.

راش پوشک (درماتیت پوشک) زمانی رخ می‌دهد که پوست حساس نوزاد در معرض ادرار و مدفوع همراه با مالش پوشک و ساییدگی پوست، پوشک محکم قرار‌گیرد، یا پوشک به مدت طولانی ای عوض نشود. اسهال می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن بثورات پوشک نوزاد شود. راه های تشخیص درماتیت تماسی تحریک کننده پوشک، راه های درمان درماتیت تماسی تحریک کننده پوشک، راه های مراقبت درماتیت تماسی تحریک کننده پوشک

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

سندرم هایپرایمون‌گلوبولینمی E (Hyper-IgE syndrome) گروهی از اختلالات نقص ایمنی چندسیستمی هستند که با درماتیت آتوپیک، عفونت‌های مکرر پوستی و سیستمیک (معمولاً ریوی) و سطوح بالای متغیر IgE مشخص می‌شوند. جهش‌های موجود در انتقال‌دهنده سیگنال و فعال‌کننده رونویسی-۳ (STAT3) با شکل کلاسیک این سندرم که به نام سندرم جاب شناخته می‌شود، مرتبط هستند. با این حال، جهش‌هایی در ژن‌های IL6R، ERBB21P، CARD11، DOCK8، PGM3، و ZNF431 می‌توانند باعث ایجاد فنوتیپ بالینی مشابهی شوند. دیسمورفیسم صورت و ناهنجاری‌های اسکلتی، دندانی و بافت همبند از یافته‌های اضافی هستند. انواع اتوزومال غالب و اتوزومال مغلوب رخ می‌دهند و ژنوتیپ‌های زیرین نیز باعث ایجاد تنوع بالینی منحصر به فردی می‌شوند. به عنوان مثال، بیماران با جهش‌های DOCK8 حساسیت بالایی به عفونت‌های ویروسی شدید مخاطی-پوستی، کاندیدیازیس مخاطی-پوستی و کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دارند. بیماران با کمبود PGM3 دارای ناهنجاری‌های عصبی هستند و ممکن است علاوه بر عفونت‌های ویروسی و کاندیدیایی، با واسکولیت لکوکیتوکلاستیک (LCV) نیز مواجه شوند. بیماران با جهش‌های ZNF431 از نظر فنوتیپی شبیه سندرم هایپرایمون‌گلوبولینمی E اتوزومال غالب هستند.

پاراكراتوز گرانولار (Granular parakeratosis) یک اختلال نادر، خوش‌خیم و اکتسابی در کراتینیزاسیون است که به دلیل نقص در پردازش فیلاگرین (filaggrin) رخ می‌دهد و منجر به باقی‌ماندن گرانول‌های کراتوهیالین در اپیدرم می‌شود.

آکرو درماتیت انتروپاتیکا (Acrodermatitis enteropathica) یک بیماری نادر اتوزومال مغلوب است که ناشی از جذب غیرطبیعی روی (Zinc) به دلیل نقص در انتقال این عنصر از روده کوچک می‌باشد. این بیماری معمولاً زمانی ظاهر می‌شود که کودک از شیر مادر به شیر گاو منتقل می‌شود یا پس از ۴ تا ۱۰ هفته در نوزادانی که به طور انحصاری با شیر خشک تغذیه می‌شوند. ضایعات پوستی مشخصه، معمولاً اولین علامت بالینی بیماری است. نوزاد مبتلا ممکن است همچنین نشان‌دهنده عدم رشد کافی، بی‌تفاوتی، تحریک‌پذیری، فوتوفوبیا (حساسیت به نور)، اسهال و آلوپسی (ریزش مو) باشد.