بیماری های مشابه

زرد زخم یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و مسری است. معمولاً فقط یک مشکل جزئی است، اما گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد که نیاز به درمان دارد. زرد زخم اغلب براثر بریدگی یا خراش در پوست شروع می شود که به باکتری اجازه ورود می دهد. زرد زخم معمولاً توسط باکتری استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می‌شود. زرد زخم را می توان به 2 نوع تقسیم کرد: بلوس(تاولی) و غیر بولوس(غیر تاولی). 

کاندیدیازیس که عموما به نام عفونت قارچی شناخته می شود، به دلیل رشد بیش از حد قارچی رایج به نام کاندیدا آلبیکنس به وجود می آید که به طور طبیعی در محیط اطراف و بر روی بدن یافت می شود. گاهی اوقات این قارچ در دهان، دستگاه گوارش و واژن بدون ایجاد هیچگونه مشکلی زندگی می کند. با این حال، تحت شرایط خاصی (مانند داشتن سیستم ایمنی ضعیف، استفاده از آنتی بیوتیک ها، مصرف داروهای سرطان یا کورتیکواستروئیدها، چاقی بیش از حد یا دیابت)، قارچ تکثیر شده و باعث عفونت می شود. راه های مراقبت از عفونت قارچی (کاندیدیازیس)، راه های درمان عفونت قارچی (کاندیدیازیس)، راه های تشخیص عفونت قارچی (کاندیدیازیس)

پوسچولوزیس عمومی حاد (Acute generalized exanthematous pustulosis - AGEP) یک بروز پوستی تب‌دار و حاد است که در نوزادان، کودکان و بزرگسالان گزارش شده است. در بیماران بزرگسال، معمولاً به عنوان نتیجه‌ای از مصرف دارو (حدود ۹۰٪ موارد) رخ می‌دهد و به ندرت پس از عفونت ویروسی (انتروویروس، آدنوویروس، سیتومگالوویروس [CMV]، ویروس اپشتین-بار [EBV]، هپاتیت B، پاروویروس B19) یا مواجهه با جیوه دیده می‌شود. موارد کودکان ممکن است بیشتر با علل عفونی در مقایسه با بزرگسالان مرتبط باشد. AGEP در زمینه درمان عفونت COVID-19 (شامل داروهای ضد مالاریا و آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید یا سفالوسپورین) گزارش شده است. نیش عنکبوت قهوه‌ای گوشه‌نشین (Loxosceles reclusa) به AGEP منجر شده است که ممکن است به دلیل تحریک سیتوکین‌های اینترلوکین (IL)-8 و فاکتور تحریک‌کننده کلونی ماکروفاژهای گرانولوسیت (GM-CSF) توسط زهر آن باشد.

پمفیگوس IgA (که به عنوان درماتوز پوسچولار زیرقرنی غیرکلاسیک نیز شناخته می‌شود) یک اختلال نادر خودایمنی با ایجاد تاول است. برخلاف سایر انواع پمفیگوس که به‌واسطه آنتی‌بادی‌های خودایمنی ایمونوگلوبولین G (IgG) ایجاد می‌شوند، پمفیگوس IgA عمدتاً به دلیل آنتی‌بادی‌های IgA ایجاد می‌شود که علیه مولکول‌های چسبندگی مختلفی که توسط کراتینوسیت‌ها بیان می‌شوند، عمل می‌کنند.

درماتوز تاولی زیرشاخی (Subcorneal pustular dermatosis) که به نام بیماری اسندون-ویلکینسون (Sneddon-Wilkinson disease) نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز نادر، مزمن و عودکننده است که با بروز دسته‌ای از وزیکول‌ها یا تاول‌های استریل زیرشاخی در یک الگوی حلقوی بر روی پوست عادی تا کمی قرمز شده در نواحی انعطاف‌پذیر مشخص می‌شود. این بیماری از پسوریازیس چرکی با حضور تاول‌های زیرشاخی در غیاب تاول‌های اسفنجی و تغییرات اپیدرمی پسوریازیس متمایز می‌شود و به دلیل پاسخ قابل‌توجه به داروی داپسون (dapsone) شناخته شده است.

بثورات پلی‌مورفیک بارداری (Polymorphic eruption of pregnancy) که با نام پاپول‌ها و پلاک‌های کهیری خارش‌دار بارداری (pruritic urticarial papules and plaques of pregnancy یا PUPPP) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین بثورات خاص دوران بارداری است. علت آن ناشناخته است، اما ممکن است به کشیدگی پوست مرتبط باشد. این وضعیت خوش‌خیم است و تقریباً همیشه در سه‌ماهه سوم اولین بارداری یا در دوره بلافاصله پس از زایمان آغاز می‌شود. این بثورات خارش‌دار در و اطراف خطوط استریا (striae) شکم ظاهر می‌شود و ممکن است به اندام‌ها، قفسه سینه و پشت گسترش یابد. این عارضه به صورت پاپول‌ها و پلاک‌های اریتماتوز یا کهیری بروز می‌کند. ویژگی‌های بالینی پلی‌مورفیک در حدود نیمی از بیماران دیده می‌شود که شامل توسعه پاپول‌ها و پلاک‌های اگزمایی، وزیکول‌ها و ضایعات هدف‌دار است. خارش می‌تواند شدید باشد و منجر به اختلال در خواب شود.

پمفیگوئید بارداری (Pemphigoid gestationis)، که به عنوان هرپس بارداری (herpes gestationis) یا پمفیگوئید بارداری نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نادر و بسیار خارش‌دار است که به صورت تاول‌های وزیکولوبولوز در سه‌ماهه سوم بارداری یا دوره پس از زایمان بروز می‌کند. بیماران معمولاً در سه‌ماهه دوم یا سوم بارداری با شکایت از شروع ناگهانی پاپول‌ها و پلاک‌های کهیری بسیار خارش‌دار، اغلب در ناحیه ناف یا اطراف آن، مراجعه می‌کنند. این وضعیت به سرعت به تشکیل تاول‌های سفت و گسترده منجر می‌شود که صورت، کف دست‌ها، کف پاها و غشاهای مخاطی را درگیر نمی‌کند.

درماتیت هرپتی‌فرمیس (Dermatitis herpetiformis یا DH) یک بیماری خودایمنی مزمن و خارش‌دار با تاول‌های پوستی است که با انتروپاتی حساس به گلوتن همراهی دارد. DH به ندرت در کودکی بروز می‌کند و برخلاف نوع بالغین که گرایش بیشتری به مردان دارد، در کودکان تمایل بیشتری به زنان دیده می‌شود. پاتوژنز این بیماری شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی IgA در درم پاپیلاری است. آنتی‌ژن خودی مرتبط با این بیماری، ترانس‌گلوتامیناز اپیدرمال (ترانس‌گلوتامیناز ۳ یا TG3) است. این بیماری دارای زمینه ژنتیکی است و با برخی از هاپلو‌تیپ‌های آنتی‌ژن لکوسیتی انسانی (HLA)، به‌ویژه HLA کلاس II DQ2، ارتباط دارد.