بیماری های مشابه

تومورهای طناب جنسی-استرومایی نوعی نئوپلاسم غیرمعمول در تخمدان یا بیضه هستند که از یک یا چند نوع سلول شامل سلول‌های لایدیگ (Leydig)، سرتولی (Sertoli)، گرانولوزا (granulosa) و فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) تشکیل شده‌اند. اگرچه این تومورها می‌توانند بدخیم باشند، اما اغلب خوش‌خیم هستند.

هیپوتیروئیدیسم به کاهش هورمون تیروئید ناشی از نقصی در هر بخشی از محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید (Hypothalamic-Pituitary Axis یا HPA) گفته می‌شود.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

سندرم کوشینگ به دلیل افزایش بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) در گردش خون طی یک دوره زمانی رخ می‌دهد. شایع‌ترین علت آن، علت یاتروژنیک (iatrogenic) است که شامل استفاده از گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی و استنشاقی می‌شود. علل درونی سندرم کوشینگ به دو دسته وابسته به آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH-dependent) و غیر وابسته به ACTH (non-ACTH-dependent) تقسیم می‌شوند. بیماری وابسته به ACTH زمانی ایجاد می‌شود که ACTH از هیپوفیز (بیماری کوشینگ) یا از یک تومور تولیدکننده ACTH نابجا افزایش یابد. بیماری غیر وابسته به ACTH به دلیل آدنوم‌های آدرنال یا کارسینوم‌های آدرنال رخ می‌دهد.

لنفوم هوچکین یک نئوپلاسم هماتوپوئتیک است که اولین بار در سال ۱۸۳۲ توسط سر توماس هوچکین در بیمارانی با کاهش وزن، لنفادنوپاتی و بزرگی طحال (splenomegaly) که منجر به مرگ می‌شد، توصیف شد. سازمان جهانی بهداشت (WHO) لنفوم هوچکین را به دو نوع اصلی دسته‌بندی می‌کند: لنفوم هوچکین کلاسیک (که ۹۰٪ موارد را تشکیل می‌دهد) و لنفوم هوچکین با غالبیت لنفوسیت ندولار.

یک اختلال وراثتی وابسته به کروموزوم X در توسعه جنسی که به دلیل جهش‌های ژن AR ایجاد می‌شود و طیفی از نقص‌ها در فعالیت آندروژن (androgen) را نشان می‌دهد. این اختلال در بدو تولد به دلیل نقص در مردانه‌سازی اندام تناسلی در رحم ظاهر می‌شود و در دوران بلوغ با نقص در ویژگی‌های ثانویه جنسی بروز می‌کند. این اختلال بر افراد ژنتیکی مذکر (با کروموزوم Y) تأثیر می‌گذارد و منجر به ایجاد ویژگی‌های فمینیستی می‌شود که ممکن است از ویژگی‌های عمدتاً زنانه تا ترکیبی از ویژگی‌های جنسی مردانه و زنانه را در بر بگیرد. درمان علامتی شامل مشاوره، هورمون درمانی جایگزین و روش‌های جراحی است.

سندرم کلاین‌فلتر (Klinefelter syndrome) شایع‌ترین اختلال کروموزوم‌های جنسی و یکی از علل شایع هیپوگنادیسم اولیه (primary hypogonadism) است. این سندرم مادرزادی در مردانی که حداقل یک کروموزوم X اضافی دارند، مشاهده می‌شود. اگرچه در بیشتر موارد، کاریوتیپ 47,XXY عامل این بیماری است، اما کاریوتیپ‌های دیگری نیز شناسایی شده‌اند. حضور کروموزوم X اضافی باعث اختلال در عملکرد بیضه و بروز ویژگی‌های بالینی دیگر می‌شود که شامل علائم و نشانه‌های کمبود آندروژن، افزایش قد و ناهنجاری‌های روانی-اجتماعی است. بیان فنوتیپی (phenotypical expression) در این بیماری متغیر است و تصور می‌شود که این وضعیت کمتر تشخیص داده می‌شود، به‌طوری که تنها 40 درصد از موارد گزارش می‌شود. قابل توجه است که سندرم کلاین‌فلتر با افزایش مرگ‌ومیر و بیماری‌زایی ناشی از انواع همبودی‌ها (co-morbidities) همراه است.

بیماری گلومرولونفریت (Glomerulonephritis) به التهاب مویرگ‌های گلومرولی ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی (مانند نفروپاتی ایمونوگلوبولین A [IgA])، فعال‌سازی خودایمنی یا عوامل التهابی ترشح شده توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها گفته می‌شود که منجر به آسیب سلول‌های گلومرولی می‌گردد. آسیب پیشرونده به بدتر شدن عملکرد کلیوی ناشی از نفریت بینابینی (interstitial nephritis)، فیبروز و آتروفی توبولی منجر می‌شود.

سرطان پستان در مردان یک تومور بدخیم نادر در بافت پستان است که مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع سرطان کمتر از 0.5٪ از تمامی سرطان‌های تشخیص‌داده‌شده در مردان و 1٪ از تمامی سرطان‌های پستان را در ایالات متحده تشکیل می‌دهد. بروز آن با افزایش سن افزایش می‌یابد. عوامل خطر شامل سابقه خانوادگی، نژاد آفریقایی، افزایش سطح استروژن، ژنیکوماستی (gynecomastia)، چاقی، اختلالات کبدی، قرار گرفتن در معرض تشعشع، سندرم کلاین‌فلتر (Klinefelter syndrome)، اختلالات بیضه و جهش‌های ژنتیکی شامل BRCA1، BRCA2، CHEK2 و PALB2 می‌باشند. با این حال، باید توجه داشت که بیشتر مردان مبتلا به سرطان پستان فاقد عوامل خطر شناسایی‌شده هستند.

فیبروآدنوم‌ها (Fibroadenomas) رشدهای خوش‌خیمی هستند که در طیف سنی گسترده‌ای رخ می‌دهند. این ضایعات عمدتاً در زنان جوان‌تر مشاهده می‌شوند و میانگین سنی بیماران حدود ۲۵ سال است. از میان تمامی ضایعات خوش‌خیم پستان، فیبروآدنوم‌ها بیشترین میزان را به خود اختصاص می‌دهند.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.