بیماری های مشابه

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.

همارتومای فیبروزی در نوزادان (Fibrous hamartoma of infancy) یک تومور نادر، خوش‌خیم و همارتوماتوزی بافت نرم است که در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود. این تومور به صورت یک ندول، تومور یا پلاک منفرد و بدون درد بروز می‌کند که معمولاً بر روی تنه یا بازوها، به‌ویژه در ناحیه زیربغل، شانه یا ناحیه عانه قرار دارد. نوزادان مذکر بیشتر از نوزادان مؤنث تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

درماتوفیبروماها یا هیستیوسیتوماها، تومورهای خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی هستند که معمولاً به صورت تک‌تک ظاهر می‌شوند. برخی افراد ممکن است چندین ضایعه داشته باشند اما به ندرت تعداد آنها به بیش از 15 می‌رسد. درماتوفیبروماها عمدتاً در اندام‌های تحتانی مشاهده می‌شوند؛ با این حال، در کودکان زیر 10 سال، محل شایع‌تر آنها روی تنه است. این ضایعات عموماً بدون علامت هستند، اما گاهی ممکن است خارش یا درد داشته باشند.

فیبروسارکوما (Fibrosarcoma)، که به عنوان تومور سلول‌های مزانشیمی (mesenchymal cell tumor) یا بدخیمی فیبروبلاستیک (fibroblastic malignancy) نیز شناخته می‌شود، یک تومور نادر از فیبروبلاست‌های بدخیم است که معمولاً در دهه سوم تا پنجم زندگی رخ می‌دهد. این تومور به طور معمول به صورت توده‌ای بدون درد، در حال بزرگ شدن و با مرزهای نامشخص در بافت‌های نرم ظاهر می‌شود. اندام‌های تحتانی، به ویژه ران و زانو، مکان‌های مورد علاقه این تومور هستند، اما می‌توان آن را در تنه، اندام‌های فوقانی و سر و گردن نیز یافت.

Infantile fibrosarcoma, also known as congenital fibrosarcoma, is very rare, accounting for less than 1% of all childhood cancers. This tumor originates from connective fibrous tissue at the ends of long bones and involves surrounding soft tissue. It usually occurs in children younger than 2 years; around one-third of cases are present at birth and most are present in the first year of life. It typically presents as a painless mass that ranges in size from 1-20 cm. The distal extremities are sites of predilection, but any anatomic site may be affected. The t(12;15)(p13;q25) chromosomal translocation helps distinguish this fibrosarcoma from other fibrous lesions of childhood.

شایع‌ترین انواع سارکومای بافت نرم، لیپوسارکوما (Liposarcoma) است که توموری بدخیم و زیرجلدی است و از بافت چربی (ادپوسیتی) تشکیل شده و به طور معمول بدون درد و با رشد کند و پیش‌رونده همراه است. لیپوسارکوما بیشتر در بزرگسالان بین ۴۰ تا ۷۰ سال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند در تمام گروه‌های سنی رخ دهد. گاهی اوقات ممکن است به صورت غیر معمولی رشد کند و به سرعت بزرگ شده و زخم شود. به ندرت لیپوسارکوما از یک نئوپلاسم خوش‌خیم بافت نرم به یک تومور بدخیم تبدیل می‌شود.

فاسییت ندولار (Nodular Fasciitis - NF) یک حالت خوش‌خیم و واکنشی است که معمولاً به صورت یک ندول زیرجلدی منفرد و با رشد سریع در ناحیه بالایی بدن ظاهر می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان بین ۲۰ تا ۴۰ سال دیده می‌شود و تفاوتی بین جنسیت‌ها در بروز آن وجود ندارد. حدود ۱۰٪ از موارد در جمعیت کودکان رخ می‌دهد. سابقه ضربه به ناحیه آسیب‌دیده تنها عامل خطر شناخته‌شده برای توسعه NF است.

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.