بیماری های مشابه

پورکراتوزیس (Porokeratosis) یک اختلال در فرآیند کراتینیزاسیون (keratinization) است که با پاپول‌ها یا پلاک‌های هیپرکراتوتیک (hyperkeratotic) مشخص می‌شود که با یک پوسته نازک و برجسته در محیط پیرامون خود احاطه شده‌اند و به صورت مرکزگریز گسترش می‌یابند. چندین نوع مختلف از پورکراتوزیس توصیف شده‌اند و همپوشانی زیادی بین این انواع وجود دارد که نشان می‌دهد این انواع به یکدیگر نزدیک هستند. انواع بالینی که بیشتر در جمعیت کودکان دیده می‌شوند شامل پورکراتوزیس خطی (linear porokeratosis)، پورکراتوزیس میبلی (porokeratosis of Mibelli) و پورکراتوزیس کف دست و پا منتشره (porokeratosis palmaris et plantaris disseminata) که به نام پورکراتوزیس کف پا (plantar porokeratosis) نیز شناخته می‌شود، هستند. پورکراتوزیس پتی‌کوتروپیکا (porokeratosis ptychotropica) یک نوع نادر است که در بزرگسالان در شکاف بین گلوتئال و گسترش به روی باسن ظاهر می‌شود. پورکراتوزیس پاپولار خارش‌دار انفجاری (eruptive pruritic papular porokeratosis) نیز یک نوع نادر دیگر است که در بزرگسالان دیده می‌شود. همه انواع دارای ویژگی بافت‌شناسی متمایزی به نام لاملا کورنوئید (cornoid lamella) هستند که با برجستگی هیپرکراتوتیک احاطه‌کننده این ضایعات مطابقت دارد.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

گرانولوم آکتینیک (Actinic granuloma) که با نام گرانولوم سلول بزرگ الاستولیتیک حلقوی (annular elastolytic giant cell granuloma یا AEGCG) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال پوستی گرانولوماتوز و الاستولیتیک نادر و خوش‌خیم است که عمدتاً در زنان میانسال با تیپ‌های پوستی روشن مشاهده می‌شود.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

بیماری کرایل (Kyrle Disease)، که با نام هیپرکراتوزیس فولیکولاریس و پارافولیکولاریس این کوتم پنترانس (hyperkeratosis follicularis et parafollicularis in cutem penetrans) نیز شناخته می‌شود، یکی از چهار بیماری کلاسیک پوست نفوذی (perforating dermatoses) است که اکنون در دسته‌بندی "بیماری‌های نفوذی اکتسابی" (acquired perforating dermatoses) قرار می‌گیرد. این دسته شامل الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا (elastosis perforans serpiginosa)، فولیکولیت نفوذی (perforating folliculitis)، و کلاژنوزیس نفوذی واکنشی (reactive perforating collagenosis) می‌باشد. بیماری‌های نفوذی اکتسابی اغلب با دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) یا بیماری مزمن کلیوی (chronic renal disease) همراه هستند؛ با این حال، ممکن است در بیماران با سایر بیماری‌های سیستمیک، در ارتباط با داروها (مانند الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا و فولیکولیت نفوذی)، و در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای نیز رخ دهند.

فولیکولیت نافذ (Perforating folliculitis) یکی از چهار درماتوز نافذ کلاسیک است که به همراه الاستوزیس نافذ مارپیچی (elastosis perforans serpiginosa)، کلاژنوزیس واکنشی نافذ (reactive perforating collagenosis)، و بیماری کرایلی (Kyrle disease) تحت عنوان کلی "درماتوزهای نافذ اکتسابی" (acquired perforating dermatoses) طبقه‌بندی می‌شود. درماتوزهای نافذ اکتسابی اغلب با دیابت شیرین (diabetes mellitus) یا بیماری مزمن کلیوی (chronic renal disease) مرتبط هستند؛ با این حال، ممکن است در بیماران با سایر بیماری‌های سیستمیک، در ارتباط با داروهایی مانند مهارکننده‌های فاکتور نکروز تومور آلفا (tumor necrosis factor (TNF)-alpha inhibitors)، و در بیمارانی بدون بیماری زمینه‌ای نیز رخ دهند. فولیکولیت نافذ به طور خاص در زمینه بیماری‌هایی مانند پسوریازیس (psoriasis)، بیماری‌های قلبی عروقی (cardiovascular disease)، فشار خون بالا (hypertension)، کلانژیت اسکلروزان اولیه (primary sclerosing cholangitis)، عفونت HIV و آسیب نیز توصیف شده است.

مهاجرت لارو پوستی (Cutaneous larva migrans) که با نام‌هایی همچون خزش پوستی، درماتیت خزنده، عفونت کرم شنی، خارش لوله‌کش و خارش شکارچی اردک نیز شناخته می‌شود، یک عفونت انگلی در اپیدرم پوست است. این بیماری به‌وسیله لاروهای کرم قلاب‌دار (hookworms) که به سگ‌ها و گربه‌های خانگی یا انسان‌ها (شامل Ancylostoma braziliense، Ancylostoma caninum، Uncinaria stenocephala و Bunostomum phlebotomum) حمله می‌کنند، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق راه رفتن با پای برهنه روی خاک یا شن آلوده به مدفوع سگ یا گربه که حاوی لارو است، منتقل می‌شود. پس از تماس با پوست، لاروها به اپیدرم نفوذ کرده و به‌صورت مارپیچی یا به شکل "مارمانند"، در اپیدرم مهاجرت می‌کنند.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

زگیل آبکی یا مولوسکوم کونتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت ویروسی شایع پوست است. اگرچه معمولاً پس از چند ماه از بین می رود، اما برخی موارد ممکن است چند سال طول بکشد. مولوسکوم کونتاژیوزوم می تواند با خاراندن یا مالش دادن (خود تلقیحی) به پوست اطراف سرایت کند و از طریق تماس پوست به پوست یا دست زدن به اشیاء آلوده مانند حوله، لباس و تجهیزات ورزشگاه به دیگران سرایت می کند. بهداشت ضعیف و آب و هوای گرم و مرطوب باعث گسترش زگیل آبکی می شود. استفاده از استخرهای عمومی یا مدارس نیز ممکن است با عفونت همراه باشد. راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های مراقبت مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)