بیماری های مشابه

سندرم شبه کوشینگ (Pseudo-Cushing syndrome) نوعی هیپرکورتیزولیسم (hypercortisolism) است که به دلیل یک بیماری زمینه‌ای ایجاد می‌شود و با قرارگیری در معرض کورتیزول خارجی یا اکتوپیک که باعث سندرم کوشینگ می‌شود، متفاوت است. بیماران مبتلا به سندرم شبه کوشینگ علائمی مشابه سندرم کوشینگ دارند: لیپودیستروفی (lipodystrophy)، صورت گرد (moon facies)، خطوط شکمی (abdominal striae)، کبودی، هیرسوتیسم (hirsutism)، بی‌حالی، افزایش وزن، ناهنجاری در قاعدگی، استئوپنی (osteopenia) یا شکستگی، و ضعف عضلات پروگزیمال. با این حال، بیماران سابقه‌ای از استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها یا وجود توموری که به‌طور اکتوپیک کورتیزول، هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) یا هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین (CRH) ترشح کند، نخواهند داشت. به‌جای این هیپرکورتیزولیسم اکتوپیک یا خارجی، سندرم شبه کوشینگ ناشی از فعال‌سازی بیش از حد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال طبیعی است.

بیماران مبتلا به اختلال مصرف الکل اغلب برای ارزیابی پزشکی مراجعه می‌کنند و بسیاری از آنها به مراقبت فوری و/یا تثبیت نیاز دارند. نیاز به مراقبت فوری در تمام طیف اختلال مصرف الکل وجود دارد، از جمله بیمارانی که به دنبال کمک و مراقبت‌های پیشگیرانه هستند، مدیریت حاد مسمومیت با الکل، عوارض مسمومیت حاد (مانند تروما، اختلالات شدید الکترولیتی، کتواسیدوز الکلی/گرسنگی) و سندرم ترک الکل.

ترک‌های پوستی (striae) علائم پوستی راه راه‌ مانند رایجی هستند که در نتیجه نازک شدن پوست در اثر رشد سریع، کاهش یا افزایش سریع وزن یا در نتیجه برخی بیماری‌ها ایجاد می‌شوند. راه های درمان استریا (ترک پوستی)، راه های مراقبت استریا (ترک پوستی)

آکانتوزیس نیگریکانس (Acanthosis nigricans - AN) یک اختلال پوستی موضعی است که معمولاً با پلاک‌های مخملی و هیپرپیگمانته به‌طور متقارن در چین‌های پوستی مشخص می‌شود. این وضعیت به دلیل تحریک بیش‌ازحد فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها از طریق گیرنده‌های فاکتور رشد مشابه انسولین و گیرنده‌های تیروزین کیناز ایجاد می‌شود. AN اغلب با چاقی مرتبط است و نشانه‌ای از مقاومت به انسولین به شمار می‌آید. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ نشان داد که تا ۹۰٪ از جوانان مبتلا به AN همچنین دارای تشخیص دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) هستند.

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

هیرسوتیسم به رشد بیش از حد موهای انتهایی (terminal hair) با الگوی مردانه و وابسته به آندروژن‌ها (androgen) در زنان گفته می‌شود. در مقابل، هایپرتریکوز (hypertrichosis) به افزایش رشد موهای ولوس (vellus hair) غیرجنسی (غیر وابسته به آندروژن) اشاره دارد. هیرسوتیسم در نواحی‌ای رخ می‌دهد که برای رشد مو نیاز به سطح بالای آندروژن دارند، مانند لب بالا، چانه، سینه، پشت بالا، شکم و ران‌ها. این وضعیت 5% تا 10% از افراد در سنین باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هیپرتریکوزیس (Hypertrichosis) به معنای افزایش رشد موهای غیرجنسی (غیر وابسته به آندروژن) بیش از حد انتظار برای سن، جنسیت، نژاد و قومیت بیمار است. این وضعیت می‌تواند ایدیوپاتیک (ناشناخته)، ناشی از دارو یا مرتبط با یک وضعیت سیستمیک زمینه‌ای باشد. هیپرتریکوزیس را می‌توان براساس سن بروز (مادرزادی در برابر اکتسابی)، محل (عمومی در برابر موضعی) و نوع رشد مو (لانگو در برابر موهای انتهایی) طبقه‌بندی کرد. هیپرتریکوزیس باید از هیرسوتیسم (hirsutism) متمایز شود. در هیرسوتیسم، رشد بیش از حد مو در نواحی وابسته به آندروژن (مانند ناحیه ریش و ناحیه تناسلی) محدود می‌شود؛ اما در هیپرتریکوزیس اینطور نیست.

کارسینوم قشر آدرنال (adrenocortical carcinoma) یک تومور بدخیم نادر قشر غده فوق کلیوی است که شیوع آن در حدود یک مورد در هر یک میلیون بزرگسال می‌باشد. این تومور معمولاً به صورت یک‌طرفه بوده و ممکن است شکل نامنظم داشته باشد. کارسینوم‌های آدرنال ممکن است به صورت اتفاقی در تصویربرداری‌ها کشف شوند یا پس از بروز علائم اختلالات غدد درون‌ریز (endocrine dysfunction) در بیمار، مانند پرکاری کورتیزول (hypercortisolism) یا ویریلیزاسیون (virilization) شناسایی شوند. حدود نیمی از کارسینوم‌های آدرنال هورمون تولید نمی‌کنند، در حالی که نیمی دیگر ترکیبی از هورمون‌های معمول قشر آدرنال را تولید می‌کنند.

چاقی به شاخص توده بدنی (Body Mass Index یا BMI) ۳۰ یا بالاتر اطلاق می‌شود (وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مربع قد بر حسب متر). چاقی زمانی رخ می‌دهد که میزان انرژی دریافتی فرد بیش از انرژی مصرفی او باشد، که منجر به افزایش وزن اضافی می‌شود. عوامل متعددی در بروز چاقی نقش دارند، که این بیماری اکنون تقریباً یک‌سوم جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داده است.

دیابت ملیتوس نوع 2 (Type 2 diabetes mellitus یا T2DM) با هیپرگلیسمی (hyperglycemia) همراه است که ناشی از مقاومت به انسولین (increased insulin resistance)، تولید ناکافی انسولین برای تأمین نیاز متابولیک، افزایش تولید گلوکز در کبد (increased hepatic glucose production)، و متابولیسم غیرمعمول چربی است.