بیماری های مشابه

مارماهی‌های موری (Moray eels) در اعماق دریا زندگی می‌کنند و در صخره‌های مرجانی مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری سراسر جهان یافت می‌شوند، جایی که معمولاً در سوراخ‌ها و شکاف‌ها پنهان می‌شوند. بسیاری از افراد به دلیل ظاهر مارمانند، چشمان شبیه به مهره و دهان باز آن‌ها که به نظر می‌رسد آماده گاز گرفتن است، از آن‌ها می‌ترسند. در واقعیت، مارماهی‌های موری به ندرت بدون تحریک حمله می‌کنند، دید ضعیفی دارند و دهانشان باز است تا آب از طریق آبشش‌هایشان عبور کند و اکسیژن را استخراج کند. طول آن‌ها می‌تواند تا ۳.۵ متر (۱۱.۵ فوت) و قطرشان تا ۳۵ سانتی‌متر (۱ فوت) برسد و وزن آن‌ها می‌تواند تا ۳۴ کیلوگرم (۷۵ پوند) باشد. آن‌ها دارای فک‌های عضلانی و قوی هستند که می‌توانند با قدرت زیادی بسته شوند و گوشت طعمه خود را پاره کنند.

ماهی‌های شیر (Lionfish) شامل چندین گونه از ماهی‌های سمی هستند که به خانواده بزرگ عقرب‌ماهیان (Scorpaenidae) تعلق دارند. اعضای خانواده عقرب‌ماهیان بر اساس اندام‌های سمی و میزان سمی بودن به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهی‌های شیر (Pterois)، ماهی‌های عقرب (Scorpaena)، و ماهی‌های سنگی (Synanceja). شدت نیش این ماهی‌ها از ماهی شیر به ماهی عقرب و سپس به ماهی سنگی به طور تصاعدی افزایش می‌یابد. ماهی‌های شیر معمولاً دارای خارهای بلند و نسبتاً باریک با کوچک‌ترین غدد سمی هستند و ضعیف‌ترین سم را تولید می‌کنند. ماهی‌های عقرب خارهای کوتاه‌تر اما محکم‌تر و غدد سمی بزرگ‌تری دارند و بنابراین قادر به ایجاد نیش قوی‌تری هستند. ماهی‌های سنگی کوتاه‌ترین و قوی‌ترین خارها و بزرگ‌ترین غدد سمی را دارند و می‌توانند دوز بسیار بیشتری از سم بسیار قوی‌تر را به قربانی وارد کنند. هر خار با یک پوشش پوستی آزاد پوشیده شده است. در هنگام نیش زدن، این پوشش به پایین خار فشار داده می‌شود و باعث فشرده شدن غدد سمی در پایه خارها می‌شود. سپس سم از طریق شیارهای خارها به داخل زخم منتقل می‌شود.

عقرب‌ماهی‌ها گروهی از ماهیان زهرآگین با باله‌های شعاعی هستند که به خانواده بزرگ Scorpaenidae تعلق دارند.

ماهی سنگی: گونه‌های مختلفی از ماهی‌های سمی متعلق به خانواده بزرگ Scorpaenidae (اسکورپائنی‌دائه) هستند. اعضای خانواده Scorpaenidae بر اساس دستگاه‌های سمی و میزان سمی بودن به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهی شیر (Pterois)، ماهی عقرب (Scorpaena)، و ماهی سنگی (Syanceja). گزیدگی‌های اعضای خانواده Scorpaenidae به ترتیب از ماهی شیر به ماهی عقرب و سپس به ماهی سنگی شدیدتر می‌شود. ماهی شیر معمولاً دارای خارهای بلند و نسبتاً باریک با کوچک‌ترین غدد سمی است و ضعیف‌ترین سم را تولید می‌کند. ماهی عقرب خارهای کوتاه‌تر اما محکم‌تر و غدد سمی بزرگ‌تری دارد و بنابراین می‌تواند نیش قوی‌تری وارد کند. ماهی سنگی دارای کوتاه‌ترین و قوی‌ترین خارها، بزرگ‌ترین غدد سمی است و می‌تواند دوز بسیار بزرگ‌تری از سم بسیار قوی‌تر را به قربانی وارد کند. هر خار با پوسته‌ای شل پوشیده شده است. در هنگام گزیدگی، این پوسته به سمت پایین خار فشرده می‌شود و باعث فشرده شدن غدد سمی واقع در پایه خارها می‌شود. سپس سم از طریق شیارهای موجود در خارها به داخل زخم منتقل می‌شود.

ماهی زهردار (Weeverfish) که نام علمی آن Echiichthys است و پیش‌تر به جنس Trachinus تعلق داشت، در آب‌های اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه، کانال انگلیس، دریای سیاه، دریای شمال و در امتداد سواحل شمالی آفریقا یافت می‌شود. این ماهی‌ها می‌توانند تا ۵۳ سانتی‌متر (۲۱ اینچ) رشد کنند و معمولاً در آب‌های کم‌عمق، درون شن‌ها دفن شده و تنها چشم‌هایشان قابل مشاهده است. ماهی‌های زهردار معمول‌ترین ماهی‌های سمی در آب‌های معتدل و سمی‌ترین ماهی‌های اروپا هستند. این ماهی‌ها قادر به ایجاد زخم‌های بسیار دردناک در انسان هستند.