مارماهی‌های موری (Moray eels) در اعماق دریا زندگی می‌کنند و در صخره‌های مرجانی مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری سراسر جهان یافت می‌شوند، جایی که معمولاً در سوراخ‌ها و شکاف‌ها پنهان می‌شوند. بسیاری از افراد به دلیل ظاهر مارمانند، چشمان شبیه به مهره و دهان باز آن‌ها که به نظر می‌رسد آماده گاز گرفتن است، از آن‌ها می‌ترسند. در واقعیت، مارماهی‌های موری به ندرت بدون تحریک حمله می‌کنند، دید ضعیفی دارند و دهانشان باز است تا آب از طریق آبشش‌هایشان عبور کند و اکسیژن را استخراج کند. طول آن‌ها می‌تواند تا ۳.۵ متر (۱۱.۵ فوت) و قطرشان تا ۳۵ سانتی‌متر (۱ فوت) برسد و وزن آن‌ها می‌تواند تا ۳۴ کیلوگرم (۷۵ پوند) باشد. آن‌ها دارای فک‌های عضلانی و قوی هستند که می‌توانند با قدرت زیادی بسته شوند و گوشت طعمه خود را پاره کنند.

مارماهی‌های موری ممکن است به صورت دفاعی گاز بگیرند هنگامی که به قلمرو آن‌ها تجاوز شود یا اگر گرفتار شوند. حملات زمانی رخ داده است که غواصان دست‌های خود را در مقابل مارماهی‌ها تکان دهند، هنگامی که مارماهی نیزه‌زنی می‌شود، یا در آب‌های آزاد اگر مارماهی‌ها با غذا دادن توسط انسان‌ها مرتبط شوند. مارماهی‌های موری گاهی اوقات به موج‌سوارانی که دست یا پای خود را از روی تخته‌هایشان آویزان کرده‌اند، گاز گرفته‌اند.

گاز گرفتن یک مارماهی موری می‌تواند باعث زخم‌های عمیق یا پارگی با از دست دادن بافت و لبه‌های ناصاف شود. ممکن است خونریزی شدید رخ دهد. گاهی اوقات، مارماهی ممکن است فک‌های خود را بسته نگه دارد و رها نکند، که در این صورت نیاز به قطع سر مارماهی یا شکستن فک‌های آن وجود دارد.

آلودگی باکتریایی زخم‌ها با پاتوژن‌های دریایی مانند ویبریو (Vibrio) و آئرو مونا (Aeromonas) شایع است.