بیماری های مشابه

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. همانژیوم نوزادی رشد شایع رگ های خونی است که اندکی پس از تولد ظاهر می شود و در طول سال اول زندگی به سرعت رشد می کند. آنها معمولاً خود به خود بهبود می یابند، در چند سال آینده کوچک می شوند و صاف تر می شوند. در نهایت همانژیوم به طور کامل برطرف می شود یا ممکن است فقط برخی از رگ های خونی یا مقداری زخم بر روی پوست باقی بماند. بیشتر همانژیوم ها فقط پوست را درگیر می کنند، اما در کودکان مبتلا به همانژیوم های متعدد ممکن است ضایعات داخلی مرتبط با کبد، ریه ها یا سایر اندام های داخلی را درگیر شوند. این همانژیوم ها ماهیت جدی تری دارند و معمولاً نیاز به پیگیری دقیق توسط پزشک متخصص کودک شما دارند. راه های تشخیص همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های درمان همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های مراقبتی همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)

ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی (Arteriovenous malformations یا AVMs) ناهنجاری‌های عروقی هستند که در آن‌ها سیستم شریانی و وریدی به‌طور مستقیم به یکدیگر متصل می‌شوند و از عبور از طریق ونول‌ها (venules)، آرتریول‌ها (arterioles) و مویرگ‌ها (capillaries) اجتناب می‌کنند. این ناهنجاری‌ها به‌عنوان ناهنجاری‌های با جریان سریع شناخته می‌شوند، زیرا اتصال مستقیم بین شریان‌ها و وریدها دارند، در حالی که ناهنجاری‌های وریدی (venous malformations) ناهنجاری‌های با جریان کند هستند.

خال لکه شرابی که به آن خال فلامئوس (nevus flammeus) نیز می گویند، یک خال مادرزادی دائمی رایج است که به دلیل ناهنجاری رگ های خونی کوچک به نام مویرگ ها ایجاد می شود. خال لکه شرابی شبیه شراب قرمز ریخته شده روی پوست توصیف می شود. لکه ها در ابتدا صاف هستند، اما با گذشت زمان ممکن است برجسته شوند. رنگ آنها نیز ممکن است به مرور زمان تیره تر شود و با یک رنگ قرمز روشن شروع شده و به رنگ قرمز تیره تر، مایل به قهوه ای یا بنفش تغییر کند. معمولاً این لکه‌ها به خودی خود ایجاد می‌شوند و بی‌ضرر هستند، اما گاهی اوقات ممکن است نشانه‌ای از یک سندرم باشند. راه های درمان خال لکه شرابی، راه های مراقبت از خال لکه شرابی، راه های تشخیص خال لکه شرابی

سندرم کلیپل-ترنونه (Klippel-Trenaunay syndrome یا KTS) که به نام‌های هیپرتروفی همانژکتاتیک (hemangiectatic hypertrophy) یا سندرم آنژیو-استئو-هیپرتروفی (angio-osteohypertrophy syndrome) نیز شناخته می‌شود، معمولاً با سه ویژگی اصلی شامل همی‌هیپرتروفی (hemihypertrophy)، وریدهای واریسی (varicose veins) و ناهنجاری‌های مویرگی (capillary malformations) که به صورت لکه‌های شرابی (port-wine stains) مشاهده می‌شوند، در اوایل زندگی تشخیص داده می‌شود. این سه‌گانه ممکن است یک یا چند اندام یا تنه را تحت تأثیر قرار دهد و به ندرت ممکن است سر یا گردن را نیز درگیر کند. اگر یک اندام تحت تأثیر قرار گیرد، همی‌هیپرتروفی ناشی از آن منجر به افزایش ضخامت و طول اندام می‌شود. این سندرم بیشتر در نوزادی یا اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود.

آکروآنژیودرماتیت (Acroangiodermatitis) یا سارکوم کاذب کاپوزی (pseudo-Kaposi sarcoma)، یک اختلال خوش‌خیم آنژیوپرولیفراتیو (angioproliferative) است که اغلب در بستر نارسایی مزمن وریدی (chronic venous insufficiency) ایجاد می‌شود. برخی آکروآنژیودرماتیت را یک واریانت بالینی از درماتیت استاز (stasis dermatitis) می‌دانند. ارتباطات کمتر گزارش‌شده دیگر شامل فلج، قطع عضو، ناهنجاری‌های مادرزادی یا اکتسابی شریانی-وریدی (arteriovenous malformations) و سندرم‌های ترومبوتیک (thrombotic syndromes) است.

هماژیوماهای نوزادی شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در دوران نوزادی هستند که در حدود ۱۰ درصد از نوزادان رخ می‌دهند و تا ۵۰ درصد از آنها ناحیه سر و گردن را درگیر می‌کنند. پیش‌نشانه‌هایی ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشند که در ماه‌های اول زندگی به ظاهر کلاسیک‌تری تکامل می‌یابند. معمولاً هماژیوماهای نوزادی در هفته‌های اول زندگی به سرعت رشد می‌کنند. این مرحله رشد اولیه معمولاً در حدود ۲ ماهگی به اوج می‌رسد. سپس یک مرحله ثابت که ماه‌ها طول می‌کشد بسته به نوع هماژیوم ایجاد می‌شود و به دنبال آن کاهش تدریجی در طول چندین سال رخ می‌دهد، به طوری که بیش از ۹۰ درصد از آنها تا سن ۱۰ سالگی به‌طور کامل کاهش می‌یابند. اگرچه هماژیوماهای نوزادی با گذشت زمان کاهش می‌یابند، تغییرات پوستی باقی‌مانده مانند تلانژکتازی (telangiectasia)، جای زخم، آتروفی و فیبروز در تا ۳۰ درصد از ضایعات پس از اتمام کاهش باقی می‌مانند.

آنژیوم سرپژینوزوم (Angioma serpiginosum) یک ناهنجاری عروقی خوش‌خیم (benign vascular malformation) است که معمولاً در دو دهه اول زندگی ظاهر می‌شود. این عارضه در دختران جوان شایع‌تر است. آنژیوم سرپژینوزوم به‌صورت نواحی کوچک ماکول‌های (macules) قرمز یا بنفش رنگ و پاپول‌های (papules) ظاهر می‌شود که در طی چند سال به‌تدریج به هم می‌پیوندند و در نهایت شکلی "سرپژینوز" (serpiginous) به خود می‌گیرند.

ناهنجاری‌های لنفاوی (LMs) شامل وزیکول‌ها یا کیست‌هایی هستند که با مایع لنفاوی پر شده‌اند. ناهنجاری‌های لنفاوی ماکروکیستیک (Macrocystic LMs)، که قبلاً به عنوان کیستیک هیگروما (cystic hygroma) شناخته می‌شدند، دارای قطری بیش از ۱ سانتی‌متر هستند. ناهنجاری‌های لنفاوی میکروکیستیک (Microcystic LMs)، که قبلاً به نام لنفانژیوم سرکوم‌سکریپتوم (lymphangioma circumscriptum)، لنفانژیوم سیمپلکس (lymphangioma simplex)، همانژیوم وریکوز (verrucous hemangioma)، و آنژیوکراتوم سرکوم‌سکریپتوم (angiokeratoma circumscriptum) شناخته می‌شدند، یک اختلال خوش‌خیم مادرزادی است که شامل کانال‌های لنفاوی سطحی متسع یا کیست‌های بزرگ پر از مایع لنفاوی است.

ماکروسفالی-ناهنجاری مویرگی (Macrocephaly-capillary malformation یا M-CM) شامل محیط سر بزرگ و ناهنجاری مویرگی شبکه‌ای (capillary malformation یا CM) در صورت (معمولاً مرکزی)، تنه و/یا اندام‌ها است. رشد بیش از حد بافت نرم و/یا استخوانی شایع است. بیماران اغلب در هنگام تولد هیپوتونیک بوده و ممکن است تأخیر در رشد داشته باشند، هرچند تشنج در این بیماران مشاهده نمی‌شود.

Infantile myofibromatosis is the most common fibrous tumor of infancy. The majority of cases present within the first 2 years of life (90%), and 60% present at birth. While most cases are sporadic, familial cases have been reported. Infantile myofibromatosis occurs more commonly in boys (60%). There are 3 forms of the disease: solitary (the most common), multicentric, and generalized. The multicentric form appears more often at birth and in girls.

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.

همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم (Kaposiform hemangioendothelioma) یک تومور عروقی نادر و مادرزادی است. بیشتر موارد در دوران نوزادی، به ویژه در دوره نوزادی رخ می‌دهند. KHE ممکن است در کودکی یا به ندرت در بزرگسالان جوان نیز ظاهر شود. در پوست، KHE به صورت یک پلاک، ندول یا تومور بنفش‌رنگ منفرد با اندازه متغیر ظاهر می‌شود. این تومور به طور عمده در اندام‌ها ایجاد می‌شود، اما سر، گردن و تنه نیز می‌توانند محل‌های اولیه آن باشند. KHE همچنین ممکن است به استخوان، مدیاستن یا فضای خلف صفاق گسترش یابد.

همانژیوم پری‌سیتوماها (Hemangiopericytomas یا HAPs) تومورهای نادر، خوش‌خیم یا سارکوم‌های (sarcomas) با درجه پایین (یعنی تومورهای بافت همبند) هستند که از پری‌سیت‌ها (pericytes) منشاء می‌گیرند. پری‌سیت‌ها سلول‌های مشتق شده از بافت مزانشیمی هستند که اطراف مویرگ‌ها و وریدچه‌ها قرار دارند. علت‌شناسی (etiology) همانژیوم پری‌سیتوما ناشناخته است، اگرچه کارسینوژن‌های شیمیایی و تابش ممکن است در این امر مؤثر باشند.