بیماری های مشابه

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

آدیپوزیس دولوروزا (Adiposis dolorosa)، که به‌عنوان بیماری درکوم (Dercum disease) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت نادر است که با تشکیل لیپوم‌های زیرجلدی متعدد دردناک یا بافت چربی دردناک مشخص می‌شود. این وضعیت عمدتاً در زنان چاق بین سنین ۳۵ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد. لیپوم‌های دردناک یا نواحی چربی به صورت متقارن توزیع می‌شوند و ممکن است به صورت پراکنده یا موضعی باشند.

تومور گلوموس یک نئوپلاسم خوش‌خیم است که از سلول‌های بدن گلوموس منشأ می‌گیرد. بدن‌های گلوموس به‌طور فراوان در نوک انگشتان دست متمرکز هستند، بنابراین تعجبی ندارد که تومورهای گلوموس بیشتر در دست‌ها و ناحیه زیر ناخن دیده می‌شوند. تومورهای کوچک و منفرد شایع‌تر هستند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. بیشتر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. تومورهای گلوموس زیر ناخنی ممکن است با یک سه‌گانه شامل درد، حساسیت شدید نقطه‌ای و حساسیت به سرما ظاهر شوند. در معاینه فیزیکی ممکن است یک پاپول کوچک قرمز یا آبی به قطر چند میلی‌متر مشاهده شود. برخی ممکن است به صورت یک خط اریترونیشیا (erythronychia) طولی با بریدگی در انتها یا شکاف طولی روی آن بروز کنند.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

تومور سلول گرانولار (Granular cell tumor) نوعی نئوپلاسم با اتیولوژی ناشناخته است که تصور می‌شود منشأ عصبی دارد. این تومور هم به صورت خوش‌خیم و هم بدخیم وجود دارد، اما فرم‌های بدخیم آن بسیار نادرتر هستند.

نوروفیبروم‌های منفرد (Solitary neurofibromas) تومورهای خوش‌خیم با مرز مشخص و بدون کپسول از بافت‌های نورومزانشیمی (neuromesenchymal tissue) شامل سلول‌های شوان (Schwann cells)، سلول‌های دور عصبی (perineural cells)، فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) و ماست‌سل‌ها (mast cells) همراه با آکسون‌های عصبی هستند. این تومورها به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های لاستیکی و به رنگ پوست یا بنفش ظاهر می‌شوند و معمولاً بدون علامت هستند. نوروفیبروم‌های منفرد می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. این تومورها عمدتاً در بزرگسالی و اواخر نوجوانی بروز می‌کنند و نشانه‌ای از نوروفیبروماتوز (neurofibromatosis) نیستند. تفاوتی در بروز این تومورها بین جنسیت‌ها وجود ندارد.

نوروم‌ها تومورهای خوش‌خیم پوستی از بافت عصبی (سلول‌های شوآن و آکسون‌ها) هستند که می‌توانند به صورت تکی یا چندگانه ظاهر شوند. دو نوع اصلی از نوروم‌های پوستی وجود دارد: ۱) نوروم‌های تروماتیک و ۲) نوروم‌های محصور شده پالیساد.

هیبرنوماها یا شبه‌لیپوماها، تومورهای نادر و خوش‌خیم بافت نرم هستند که از چربی قهوه‌ای منشأ می‌گیرند. اصطلاح هیبرنوما به شباهت مورفولوژیک سلول‌های تومور به بافت چربی قهوه‌ای (Brown Adipose Tissue یا BAT) اشاره دارد که معمولاً در حیوانات در حال خواب زمستانی یافت می‌شود. چربی قهوه‌ای در نوزادان وجود دارد و به عنوان یک شکل مهم از گرمازایی بدون لرزش در اوایل زندگی شناخته می‌شود که با افزایش سن به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

آبسه (Abscess) یک فرآیند التهابی موضعی است که در آن گلبول‌های سفید خون در محل عفونت در درم (Dermis) و/یا بافت زیرجلدی تجمع می‌یابند. ضایعات طی چند روز تا ۱-۲ هفته تکامل می‌یابند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و گاهی با تب همراه هستند. آبسه‌ها معمولاً توسط گونه‌های استافیلوکوکوس (Staphylococcus) ایجاد می‌شوند.

شایع‌ترین انواع سارکومای بافت نرم، لیپوسارکوما (Liposarcoma) است که توموری بدخیم و زیرجلدی است و از بافت چربی (ادپوسیتی) تشکیل شده و به طور معمول بدون درد و با رشد کند و پیش‌رونده همراه است. لیپوسارکوما بیشتر در بزرگسالان بین ۴۰ تا ۷۰ سال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند در تمام گروه‌های سنی رخ دهد. گاهی اوقات ممکن است به صورت غیر معمولی رشد کند و به سرعت بزرگ شده و زخم شود. به ندرت لیپوسارکوما از یک نئوپلاسم خوش‌خیم بافت نرم به یک تومور بدخیم تبدیل می‌شود.