بیماری های مشابه

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.

کریون عارضه‌ای است که در اثر واکنش التهابی به عفونت قارچی روی پوست سر (که معمولاً به عنوان قارچ پوست سر (Tinea Capitis) و یا کچلی سر نیز شناخته می‌شود) ایجاد می‌شود. کریون به صورت یک ناحیه ملتهب، ضخیم و پر از چرک ظاهر می شود و ممکن است با تب و تورم غدد لنفاوی در گردن همراه باشد. در صورت عدم درمان، کریون می تواند منجر به ریزش موی دائمی (آلوپسی) شود. راه های درمان کریون، راه های تشخیص کریون، راه های مراقبت کریون

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

سلولیت دیسکتینگ پوست سر، که به عنوان "پریفولیکولیتیس کاپیتیس ابسِدنس اِت سوفودیِنس" (perifolliculitis capitis abscedens et suffodiens یا PCAS) نیز شناخته می‌شود، نوعی آلوپسی اسکاردهنده نوتروفیلی (neutrophilic scarring alopecia) است که به دلیل واکنش التهابی غیرطبیعی به آنتی‌ژن‌های استافیلوکوکی (staphylococcal antigens) ایجاد می‌شود. این بیماری با تمایل به انسداد فولیکول و تغییرات التهابی ثانویه شدید در پاسخ به محرک‌های التهابی مانند عفونت باکتریایی مرتبط است. فولیکول مسدود، متسع و پاره می‌شود و کراتین (keratin) در کنار عفونت ثانویه استافیلوکوکی واکنش التهابی را تحریک می‌کند که نوتروفیل‌ها را جذب می‌کند.

هیدرآدنیت چرکی یک وضعیت مزمن گرفتگی غدد عرق است که منجر به التهاب پوست در نواحی مانند کشاله ران، زیر بغل، زیر سینه ها و بین باسن می شود. معمولاً به صورت ندول‌های بزرگ متعدد (برجستگی‌های سفت)، آبسه‌ها (برجستگی‌های قرمز، متورم، گرم، حساس یا توده‌هایی با چرک داخل خود) و تونل‌ها(tunnels) (سوراخ‌هایی در پوست که ممکن است حاوی مایعی مانند چرک باشد) در این نواحی ظاهر می‌شود. ندول ها و آبسه ها به تدریج بزرگتر می شوند و چرک را تخلیه می کنند. پس از چندین دوره این چرخه شامل انسداد، بزرگ شدن و تخلیه چرک، ممکن است در زیر پوست تونل و سپس جای زخم ایجاد شود. درد شایع ترین علامت است، اما افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی علائمی مانند خارش، بوی بد ناشی از تخلیه چرک، احساس خستگی و درد مفاصل نیز گزارش می دهند. در حالی که هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد، می توانید با پزشک خود برای درمان ضایعات موجود و جلوگیری از ضایعات جدید همکاری کنید. تشخیص هیدرآدنیت عفونی، راه های درمانی هیدرآدنیت عفونی، راه های مراقبت از هیدرآدنیت عفونی

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

نووس سباسه (Nevus sebaceus of Jadassohn) یک هامارتومای مادرزادی رایج است که معمولاً در پوست سر یافت می‌شود. این عارضه به‌عنوان یک زیرگروه از نووس اپیدرمال ارگانوئید (organoid epidermal nevus) شناخته می‌شود. در دوران بزرگسالی، این نووس به‌صورت یک پلاک منفرد، بدون مو، با مرزهای مشخص و رنگ زرد-قهوه‌ای ظاهر می‌شود که سطح آن مخملی یا زگیلی است و اندازه آن از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر متغیر است. ضایعات معمولاً از بدو تولد وجود دارند، در دوران کودکی مسطح می‌شوند و در دوران بلوغ دوباره برجسته می‌گردند. اکثر ضایعات به‌صورت پراکنده هستند، اما شکل‌های خانوادگی نادر نیز گزارش شده‌اند. هیچ تمایل نژادی یا جنسی برای این عارضه وجود ندارد.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سودوفولیکولیت ریش یا برآمدگی تیغ (pseudofolliculitis barbae) ، که به عنوان برجستگی های اصلاح نیز شناخته می شود، به ویژه افرادی را که موهای مجعد محکمی دارند و ناحیه ریش خود را می تراشند، تحت تاثیر قرار می دهد. پس از اصلاح، زمانی که نوک مو در زیر پوست یا داخل فولیکول مو رشد می کند، به عنوان موی رشد یافته شناخته می شود. اگر موهای رشد کرده پس از تراشیدن آن ناحیه باعث تحریک پوست شود، به آن برآمدگی تیغ می گویند. این وضعیت یک عفونت نیست، بلکه یک واکنش التهابی است. برجستگی‌های تیغ ممکن است با روش‌هایی که برای رسیدن به یک اصلاح کامل به کار می‌روند، مانند سفت کشیدن پوست در حین اصلاح، اصلاح خلاف جهت رشد مو یا استفاده از تیغ‌های چند تیغه، بدتر شوند.