بیماری های مشابه

هیپربیلی‌روبینمی به معنای افزایش بیش از حد بیلی‌روبین در خون تعریف می‌شود. بیماران ممکن است با افزایش بیلی‌روبین کونژوگه (conjugated) یا غیرکونژوگه (unconjugated) مواجه شوند.

درماتومیوزیت (Dermatomyositis) یک بیماری خودایمنی بافت همبند چند سیستمی است که اغلب با میوپاتی التهابی پروگزیمال اکستانسور متقارن، بثورات پوستی بنفش رنگ و آنتی‌بادی‌های خودی بیماری‌زا در گردش خون شناخته می‌شود. درماتومیوزیت دارای بروز دوگانه است، به طوری که فرم بالغین آن بیشتر در افراد 45 تا 60 ساله و فرم جوانان در کودکان 10 تا 15 ساله دیده می‌شود. نسبت بروز در بالغین به صورت 2 به 1 به نفع زنان است.

پلی‌میوزیت (Polymyositis) یک میوپاتی التهابی با منشأ ناشناخته (idiopathic) است. این بیماری با ضعف متقارن و نزدیک عضلات (proximal muscle weakness) و افزایش آنزیم‌های عضلات اسکلتی مشخص می‌شود. پلی‌میوزیت اغلب در دهه چهارم تا پنجم زندگی شروع می‌شود و به ندرت در بیماران زیر ۲۰ سال رخ می‌دهد، و حدود ۶۵ درصد بیماران را زنان تشکیل می‌دهند. پلی‌میوزیت بیماری نادری است و تخمین زده می‌شود که شیوع آن حدود ۱ در ۱۰۰,۰۰۰ باشد. این خلاصه به پلی‌میوزیت در بزرگسالان می‌پردازد.

پلی‌میالژیا روماتیکا (Polymyalgia Rheumatica یا PMR) یک بیماری نسبتاً شایع روماتولوژیک است که عمدتاً افراد بالای ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با سفتی و درد در ناحیه گردن و شانه‌های دوطرفه مشخص می‌شود و ممکن است بازوهای فوقانی، ران‌ها و لگن را نیز درگیر کند. زنان دو برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

اختلالات ارثی چندسیستمی که عضلات اسکلتی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و ناشی از اختلال در فسفریلاسیون اکسیداتیو میتوکندریایی (mitochondrial oxidative phosphorylation) هستند. تظاهرات بالینی متغیر بوده و می‌تواند شامل ضعف عضلانی، عدم تحمل به ورزش، سردرد، کاهش شنوایی، نقص‌ها و نارسایی قلبی، اختلالات هماهنگی و تعادل، زوال عقل، کاهش بینایی، تشنج، پتوز (افتادگی پلک)، تأخیر رشد، تأخیر در توسعه، و استفراغ و سایر بیماری‌های گوارشی باشد. شروع بیماری، پیشرفت و پیش‌آگهی آن به هر زیرنوع بستگی دارد.