بیماری های مشابه

برخورد غیرعادی استخوان ران و حفره استابولوم به دلیل تغییرات مورفولوژیکی در سندرم برخورد فمورواستابولار (Femoroacetabular Impingement یا FAI) باعث آسیب به لابروم و غضروف و در نهایت درد مفصل ران می‌شود. FAI می‌تواند ناشی از تغییرات مورفولوژیکی در مفصل سر استخوان ران و استابولوم (نوع کم) یا در سمت استابولوم (نوع پینسر) یا ترکیبی از هر دو باشد. به طور کلی، برخورد نوع کم بیشتر از نوع پینسر شایع است، اما هر دو به‌ندرت به‌صورت مجزا رخ می‌دهند. بیش از ۷۰٪ بیماران با علائم برخورد مفصل ران دارای نوع ترکیبی FAI با شواهدی از هر دو نوع کم و پینسر هستند.

سندرم لگن ضربانی (Snapping Hip Syndrome) که به نام کوکسا سالتانس (Coxa Saltans) نیز شناخته می‌شود، اصطلاحی است که شامل سه علت‌شناسی (اتیولوژی) مختلف است. این بیماری در جمعیت عمومی با شیوع ۵٪ تا ۱۰٪ رایج است و در افرادی که حرکات تکراری انجام می‌دهند (مانند رقصندگان) شیوع بیشتری دارد. بیشتر موارد سندرم لگن ضربانی بدون درد هستند.

استئیتیس پوبیس (Osteitis pubis) به التهاب سمفیز پوبیس (pubic symphysis) و اتصالات مجاور آن گفته می‌شود که به دلیل ضربات مکرر ناشی از استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود. این بیماری در ورزشکاران شایع است و معمولاً در ورزش‌هایی که شامل دویدن، سرعت گرفتن و تغییرات سریع حرکت هستند، مانند هاکی، ورزش‌های راکتی، بسکتبال، فوتبال و فوتبال آمریکایی دیده می‌شود. علاوه بر فعالیت‌های ورزشی، استئیتیس پوبیس می‌تواند به عنوان یک عارضه ناشی از جراحی‌های لگنی (مانند جراحی‌های زنان و زایمان یا اورولوژی) نیز رخ دهد. زایمان و برخی اختلالات روماتولوژیک نیز می‌توانند عوامل مؤثری در بروز استئیتیس پوبیس باشند. این وضعیت می‌تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد.

ساکروایلیت (Sacroiliitis) به التهاب مفصل ساکروایلیاک (SI joint) اشاره دارد. التهاب مزمن این مفصل می‌تواند منجر به فیبروز (Fibrosis) و استخوانی شدن (Ossification) شود. این التهاب مزمن ممکن است ناشی از بیماری‌های روماتیسمی، بارداری، عفونت، تروما یا استفاده بیش از حد باشد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: آرتریت سپتیک (septic arthritis) در کودکان، به‌ویژه در ناحیه لگن، یک وضعیت اورژانسی ارتوپدی نادر اما خطرناک برای زندگی و مفاصل است. آرتریت سپتیک اولیه عمدتاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) یا انتقال عفونت‌های مجاور، مانند استئومیلیت (osteomyelitis)، به مفصل رخ می‌دهد. هنگامی که مفصل آلوده می‌شود، یک آبشار سایتوکاینی (cytokine cascade) پاسخ فاز حاد را آغاز می‌کند. این وضعیت، در کنار سموم باکتریایی، می‌تواند تنها در عرض ۸ ساعت منجر به آسیب جدی به غضروف شود.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

سندرم پیریفورمیس (Piriformis Syndrome) علائمی مشابه سیاتیک (Sciatic Symptoms) را ایجاد می‌کند که شامل درد سوزشی در پشت ران و ساق پا است. این علائم ناشی از فشار عضله پیریفورمیس بر روی عصب سیاتیک هنگام خروج از شکاف بزرگ سیاتیک در لگن می‌باشد. این وضعیت همچنین به عنوان سندرم گلوتئال عمقی (Deep Gluteal Syndrome) شناخته می‌شود، زیرا سایر ساختارهای بافت نرم نیز می‌توانند در این ناحیه عصب سیاتیک را گرفتار کنند. برای برخی بیماران، ممکن است یک رویداد تحریک‌کننده مانند آسیب‌دیدگی وجود داشته باشد.

فتق ورزشی (که به نام درد کشاله ران ورزشی نیز شناخته می‌شود) یک تشخیص بالینی است که با درد مداوم کشاله ران مشخص می‌شود که شبیه به درد فتق است، اما به آسیب دیواره شکم یا کشاله ران نسبت داده نمی‌شود و بنابراین به عنوان یک فتق واقعی در نظر گرفته نمی‌شود. پاتوفیزیولوژی این عارضه به عدم تعادل بین عضلات اداکتور (adductor) در ران و عضلات شکمی نسبت داده می‌شود که منجر به ایجاد نواحی ضعیف در کشاله ران می‌شود. این عارضه به تدریج شروع می‌شود، معمولاً یک‌طرفه است و در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهد. فعالیت‌های ورزشی که شامل چرخش‌های سریع و مکرر، خم شدن و پیچش هستند و می‌توانند به عضلات شکمی، ران و کشاله ران آسیب برسانند، اغلب به عنوان عامل این عارضه شناخته می‌شوند، به‌ویژه زمانی که بیمار فاقد آمادگی مناسب قبل از فعالیت باشد. فتق‌های ورزشی بیشتر در بازیکنان هاکی روی یخ، بازیکنان فوتبال، بازیکنان راگبی، بازیکنان فوتبال و دوندگان سرعت گزارش شده است، اما در ورزشکاران تفریحی هر ورزشی نیز غیرمعمول نیست.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.