بیماری های مشابه

شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران به طور کلی آسیب‌های نادری هستند. این شکستگی‌ها معمولاً بر اساس احتمال پیشرفت به شکستگی جابجا شده یا جوش نخوردن به دو دسته پرخطر و کم‌خطر تقسیم می‌شوند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران همواره پرخطر محسوب می‌شوند. بیشتر مطالعات بر روی ورزشکاران و سربازان تمرکز دارند، اما این شکستگی‌ها می‌توانند در جمعیت سالمند نیز رخ دهند. شکستگی‌های فشاری را می‌توان به دو دسته شکستگی‌های خستگی (استخوان نرمال که در معرض استرس مکرر قرار گرفته) یا شکستگی‌های ناکارآمدی (استرس نرمال بر روی استخوان غیرطبیعی اعمال می‌شود) تقسیم کرد. شکستگی‌های خستگی ناشی از استفاده بیش از حد بوده و عموماً در بیماران جوان و فعال که در ورزش یا فعالیت‌های نیازمند تحمل وزن مکرر شرکت می‌کنند (مانند دوندگان مسافت‌های طولانی) دیده می‌شود. شکستگی‌های ناکارآمدی عموماً در جمعیت سالمند رخ می‌دهند و می‌توانند ناشی از مکانیزم‌های کم‌انرژی مانند افتادن از سطح زمین یا حتی راه رفتن در برخی موارد باشند.

مفاصل ران به دلیل محدودیت استخوانی قابل توجه، به پایداری معروف هستند؛ بنابراین، نیروی زیاد و تروما لازم است تا مفصل ران از جای خود در رود. دررفتگی (dislocation) تروماتیک مفصل ران عمدتاً در بزرگسالان جوان پس از تروماهای پرانرژی دیده می‌شود. تصادفات رانندگی اصلی‌ترین علت هستند. سایر علل شامل آسیب‌های ورزشی، تصادف بین عابر پیاده و وسایل نقلیه موتوری و سقوط‌ها می‌باشد. به طور کلی، شیوع دررفتگی مفصل ران حتی پس از تروماهای پرانرژی نیز نادر است، بنابراین پیشنهاد شده که متغیرهای آناتومیکی مفصل ران ممکن است برخی افراد را به این آسیب آسیب‌پذیرتر کند، مانند دیسپلازی تکاملی مفصل ران (developmental dysplasia of the hip) که باعث می‌شود مفصل کمتر هم‌پوشانی داشته باشد.

علل / مکانیسم آسیب‌های شایع: "شکستگی‌های لگن" شامل بخش پروگزیمال استخوان فمور از گردن تا ناحیه زیر تروکانتریک می‌باشند. این شکستگی‌ها ناشی از نیروهای مستقیم یا غیرمستقیمی هستند که مقاومت استخوان را مغلوب می‌کنند.

علل / مکانیسم آسیب معمول: آرتریت سپتیک (septic arthritis) در کودکان، به‌ویژه در ناحیه لگن، یک وضعیت اورژانسی ارتوپدی نادر اما خطرناک برای زندگی و مفاصل است. آرتریت سپتیک اولیه عمدتاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) یا انتقال عفونت‌های مجاور، مانند استئومیلیت (osteomyelitis)، به مفصل رخ می‌دهد. هنگامی که مفصل آلوده می‌شود، یک آبشار سایتوکاینی (cytokine cascade) پاسخ فاز حاد را آغاز می‌کند. این وضعیت، در کنار سموم باکتریایی، می‌تواند تنها در عرض ۸ ساعت منجر به آسیب جدی به غضروف شود.