علل / مکانیسم آسیب‌های شایع: "شکستگی‌های لگن" شامل بخش پروگزیمال استخوان فمور از گردن تا ناحیه زیر تروکانتریک می‌باشند. این شکستگی‌ها ناشی از نیروهای مستقیم یا غیرمستقیمی هستند که مقاومت استخوان را مغلوب می‌کنند.
تاریخچه و تظاهرات کلاسیک:
- اکثر شکستگی‌های لگن در زنان مسن پس از افتادن از ارتفاع ایستاده در زمینه پوکی استخوان (استئوپروز) رخ می‌دهند.
- تصادف وسایل نقلیه یا سقوط از ارتفاع می‌تواند در هر گروه سنی باعث شکستگی لگن شود.
- شکستگی‌های استرسی گردن فمور ممکن است با تحمل وزن مکرر، مانند دویدن، ایجاد شوند.
شیوع: سالانه بیش از ۲۵۰٬۰۰۰ مورد در ایالات متحده گزارش می‌شود.
- سن: میانگین سن بیماران ۷۲ سال است.
- جنسیت: ۷۵٪ از موارد در زنان رخ می‌دهد.
عوامل خطر: جنس زن، افزایش سن، نژاد شمال اروپایی، سیگار کشیدن، مصرف الکل، سابقه شکستگی یا سقوط، پوکی استخوان، سطح پایین استروژن، و مصرف داروهایی که ممکن است احتمال سقوط را افزایش دهند (مانند آرام‌بخش‌ها، اپیوئیدها، عوامل دوپامینرژیک، ضداضطراب‌ها / ضدافسردگی‌ها).
پاتوفیزیولوژی: نیروهای مستقیم یا غیرمستقیم که به بخش پروگزیمال فمور وارد می‌شوند، از مقاومت استخوان بیشتر بوده و باعث شکستگی می‌شوند. جهت و میزان نیرو، الگوی شکستگی را تعیین می‌کند.
بهبودی شکستگی‌های درون‌کپسولی به دلیل حضور مایع سینوویال، عدم وجود پریوستوم و اختلال در خون‌رسانی به سر فمور پیچیده می‌شود که می‌تواند منجر به نکروز آواسکولار (AVN) سر فمور شود. شکستگی‌های خارج‌کپسولی احتمال کمتری برای آسیب به خون‌رسانی دارند اما ممکن است تحت فشار مکانیکی تحمل وزن جابجا شوند.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: شکستگی‌های لگن بر اساس محل آناتومیکی‌شان طبقه‌بندی می‌شوند که معمولاً در گردن فمور یا ناحیه اینترتروکانتریک، و به‌ندرت در ناحیه زیرتروکانتریک رخ می‌دهند. این شکستگی‌ها بر اساس الگوها و جابجایی‌های خاص شکستگی طبقه‌بندی بیشتری می‌شوند.
موضوعات مرتبط: شکستگی گردن فمور، شکستگی شفت فمور، آسیب لگن، شکستگی پروستزی پس از آرتروپلاستی کامل لگن، دررفتگی تروماتیک لگن.