بیماری های مشابه

رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis, AR) یکی از علل شایع احتقان بینی، آبریزش بینی (rhinorrhea)، عطسه و اشک‌ریزی (lacrimation) است. بیماران مبتلا به AR اغلب با خارش بینی، گلو و چشم‌ها، همراه با سرفه، ریزش ترشحات پشت بینی (postnasal drip)، و خستگی مراجعه می‌کنند.

رینیت وازوموتور (Vasomotor Rhinitis) اصطلاحی است که برای توصیف علائم رینیت غیرآلرژیک استفاده می‌شود. اگرچه پاتوفیزیولوژی آن به‌طور کامل درک نشده است، اما تصور می‌شود که نتیجه‌ای از ناهنجاری‌های جریان خون باشد که منجر به التهاب مخاط بینی می‌شود. نظریات اخیر مکانیسمی میانجی‌گری شده توسط ایمونوگلوبولین E (IgE) یا نقص عملکرد خودمختار (autonomic dysfunction) را به عنوان مکانیسم‌های پیشنهادی مطرح کرده‌اند.

رینیت ناشی از دارو به التهاب یا احتقان غیرآلرژیک و مکرر غشاء مخاطی بینی گفته می‌شود که به دلیل استفاده از برخی داروها ایجاد می‌شود. داروهایی که به ایجاد رینیت شناخته شده‌اند شامل داروهای ضد فشار خون (antihypertensives)، ضد تشنج (anticonvulsants)، قرص‌های ضد بارداری خوراکی (oral contraceptives) و داروهای روان‌پزشکی (psychotropic medications) می‌باشند.

پولیپ‌های بینی ضایعات خوش‌خیم، معمولاً دوطرفه، چسبیده یا دارای پایه باریک و نیمه‌شفاف هستند که در حفره بینی و سینوس‌های اطراف بینی (paranasal sinuses) رشد می‌کنند. این عارضه در ۱٪ تا ۴٪ از جمعیت عمومی رخ می‌دهد و بیشترین شیوع آن در افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال است.

اجسام خارجی در حفره بینی معمولاً در جمعیت کودکان مشاهده می‌شوند. این پدیده در بزرگسالان کمتر دیده می‌شود، اما زمانی که رخ می‌دهد، بیشتر در افرادی با بیماری‌های روانی یا تاخیرهای شناختی شایع است.